PROFILPELAJAR.COM

Μονοξείδιο του διβρωμίου
Γενικά
Όνομα IUPAC	Μονοξείδιο του διβρωμίου
Άλλες ονομασίες	Βρωμυποβρωμιώδες; Διβρωμιούχο οξυγόνο; Οξείδιο του διβρωμίου; Υποβρωμιώδες βρώμιο; Ανυδρίτης του υποβρωμιώδους οξέος
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	Br2O
Μοριακή μάζα	175,807 amu
Αριθμός CAS	21308-80-5
SMILES	O(Br)Br
InChI	1S/Br2O/c1-3-2
PubChem CID	4513628
ChemSpider ID	10686917
Δομή
Μήκος δεσμού	185 pm
Είδος δεσμού	Πολωμένος ομοιοπολικός
Γωνία δεσμού	112°
Μοριακή γεωμετρία	Γωνιακή
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Αυτοδιάσπαση	−17.5 °C
Επικινδυνότητα
	Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το μονοξείδιο του διβρωμίου^[1] (αγγλ. dibromine monoxide) είναι ανόργανη δυαδική χημική ένωση με μοριακό τύπο Br₂O. Είναι ένα σκούρο καφέ στερεό, που είναι σταθερό κάτω από τους −40 °C, που χρησιμοποιήθηκε σε αντιδράσεις βρωμίωσης.^[2] Είναι παρόμοιο με το μονοξείδιο του διχλωρίου.

Δομή

Η μοριακή γεωμετρία του μονοξειδίου του διβρωμίου είναι γωνιακή, με μοριακή συμμετρία C_2V, όπως οι αντίστοιχες του νερού και του υποβρωμιώδους οξέος, εξαιτίας των δύο (2) μονήρων ζευγών ηλεκτρονίων του ατόμου του οξυγόνου. Η δεσμική γωνία είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από το κανονικό, εξαιτίας της στερεοχημικής απώθησης μεταξύ των (σχετικά) ογκωδών ατόμων βρωμίου.

Δεσμός	τύπος δεσμού	ηλεκτρονική δομή	Μήκος δεσμού	Ιονισμός	Ισχύς δεσμού
Δεσμοί^[3]^[4]^[5]^[6]
O-Br	σ	2sp³-4p	185,0 pm	5,6% Br⁺ O^–	201 kJ/mol
Γωνίες
BrOBr	112°
Στατιστικό ηλεκτρικό φορτίο^[7]
O	-0,112
Br	+0,056

Παραγωγή

Το μονοξείδιο του διβρωμίου μπορεί να παρασκευαστεί με επίδραση ατμού (στοιχειακού) βρωμίου ή διαλύματος (στοιχειακού) βρωμίου σε τετραχλωράνθρακα (CCl₄) σε οξείδιο του υδραργύρου (HgO), σε χαμηλές θερμοκρασίες:^[2]^[6]

\mathrm {HgO+Br_{2}\xrightarrow {} HgBr_{2}+Br_{2}O}

Μπορεί επίσης να σχηματιστεί με θερμική αποσύνθεση διοξειδίου του βρωμίου (BrO₂)^[5] ή με διέλευση ηλεκτρικού ρεύματος μέσω αερίου μείγματος βρωμίου και οξυγόνου, σε αναλογία 1:5:^[6]

\mathrm {4BrO_{2}\xrightarrow {\triangle } 2Br_{2}O+3O_{2}}

\mathrm {2Br_{2}+O_{2}\xrightarrow {} 2Br_{2}O}

Χημικές αντιδράσεις

Αντιδρά με το (στοιχειακό) ιώδιο, σχηματίζοντας πεντοξείδιο του ιωδίου (I₂O₅):

\mathrm {I_{2}+5Br_{2}O\xrightarrow {} I_{2}O_{5}+5Br_{2}}

Αντιδρά με υδροξείδιο του νατρίου, σχηματίζοντας υποβρωμιώδες νάτριο NaOBr:

\mathrm {2NaOH+Br_{2}O\xrightarrow {\triangle } 2NaOBr+H_{2}O}

Δείτε επίσης

Αναφορές και σημειώσεις

↑ Για εναλλακτικές ονομασίες και συμβολισμούς δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
↑ ^2,0 ^2,1 Perry, Dale L.; Phillips, Sidney L. (1995), Handbook of Inorganic Compounds, CRC Press, σελ. 74, ISBN 0-8493-8671-3, https://books.google.com/books?id=0fT4wfhF1AsC&q=%22Bromine+dioxide%22&pg=PA74, ανακτήθηκε στις 25 August 2015
↑ Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»
↑ «chem.tamu.edu» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Ιανουαρίου 2018.
↑ ^5,0 ^5,1 Levason, William; Ogden, J. Steven; Spicer, Mark D.; Young, Nigel A. (January 1990). «Characterization of dibromine monoxide (Br2O) by bromine K-edge EXAFS and IR spectroscopy». Journal of the American Chemical Society 112 (3): 1019–1022. doi:10.1021/ja00159a019.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 Wiberg, Egon (2001). Wiberg, Nils, επιμ. Inorganic chemistry (1st έκδοση). San Diego, Calif.: Academic Press. σελ. 464. ISBN 9780123526519.
↑ Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα