Горад Севілья Sevilla Герб[d] Сцяг[d] Севільскі сабор Краіна  Іспанія Каардынаты 37°23′ пн. ш. 5°59′ з. д.HGЯO Кіраўнік Juan Espadas Cejas[d][1] Плошча 141,31 км² Вышыня цэнтра 12 м Водныя аб’екты Canal de Alfonso XIII[d] і Гвадалквівір Насельніцтва 704 414 чалавек (2006) Шчыльнасць 4984,88 чал./км² Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код (+34) 95* Паштовыя індэксы 410** Аўтамабільны код SE Афіцыйны сайт sevilla.org (ісп.) Севілья на карце Іспаніі

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Севі́лья (ісп.: Sevilla) — горад на паўднёвым захадзе Іспаніі, сталіца Аўтаномнай Супольнасці Андалусія і аднайменнай правінцыі.

У старажытнасці Севілья звалася Іспаліс (Гіспаліс) і была рымскай калоніяй. У 590 і 619 гадах тут праводзіліся два буйных царкоўных савета (concilia Hispalensia). Арабы заваявалі горад у 712 годзе і зрабілі яго сталіцай правінцыі Ішбілья (إشبيلية), ад якой паходзіць сучасная назва Севільі. У 844 годзе горад быў разбураны нарманамі.

Пасля распаду Кордаўскага халіфата ў Севільі ўмацавалася дынастыя Тайфа, пры якой горад дасягнуў росквіту. У 1091 годзе Севілью заваявалі берберы. 22 лістапада 1248 года войскі Фердынанда III Кастыльскага пасля паўтарамесячнай аблогі ўзялі Севілью, якая з тых часоў заставалася пад уладай хрысціянскіх іспанцаў.

Яе новы росквіт прыпадае на XVI і XVII стагоддзе, калі пасля адкрыцця Амерыкі Севілья стала не толькі галоўным гандлёвым портам іспанскага каралеўства, але і цэнтрам мастацтва. З часам, аднак, значэнне горада зменшылася ў сувязі з зыходам 30 тысяч маўрытанскіх рамеснікаў, якія беглі ад інквізіцыі, а таксама з-за суперніцтва з портам Кадыс, які рос. У 1729 годзе ў Севільі была падпісана дамова пра мір і сяброўства паміж Іспаніяй, Францыяй, Англіяй і Нідэрландамі, якія далучыліся пазней. У 1808 годзе Севілья стала цэнтрам супраціўлення ўварванню французаў пад кіраўніцтвам Напалеона.

У адміністрацыйным плане Севілья падзелена на 11 раёнаў. Старажытная частка горада (Casco Antiguo) складаецца з лабірынту вузкіх вулачак. З вялікіх плошчаў варта адзначыць Плошчу св. Францыска, Плошча Канстытуцыі, Герцагскую плошчу, Плошчу Уваскрэсенні і Музейную плошчу. Адной з найбольш папулярных вуліц з'яўляецца Кале да Сьерпес, якая ўецца змяёй. Сярод дамоў сустракаюцца палацападобныя будынкі, пабудаваныя галоўным чынам у старажытнарымскім стылі, і якія маюць выкладзенымі мармурам двары. Акрамя таго, часта сустракаецца ўсходняя архітэктура: у шматлікіх дамоў плоскія дахі і максімальна два паверхі. Правабярэжны раён Трыяна звязаны з 1848 года сталёвым мостам з астатнім горадам. У Севільі існуе мноства грамадскіх фантанаў, большасць з якіх забяспечваюцца вядомым віядукам пад імем Канас дэ Кармана, пабудаваным яшчэ ў часы Юлія Цэзара. У горадзе налічваецца 74 сабора і царквы. Дзейнічае метрапалітэн. Палац Сан-Тэльма.

• Севілья // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 290—291. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Севілья