Obiekt w skład którego wchodzi: dwór, oficyna, kaplica grobowa, stajnia z wozownią, obora, spichlerz oraz park, wpisany został do rejestru zabytkównieruchomych województwa podkarpackiego.
Pierwsza wzmianka o dawnym murowanym dworze w typie małopolskiej „kamienicy” pochodzi z 1536 roku. Obiekt ten został później przekształcony w oficynę i był przebudowywany w XVIII i XIX wieku.
W XVII wieku Firlejowie wybudowali z kamienia i cegły nowy piętrowy dwór myśliwski z wieżą na osi, który po zniszczeniach w 1772 roku został przebudowany w latach 1779–1780 przez Rocha Jabłonowskiego. Pierwotny projekt dużej rozbudowy założenia dworskiego w wielkopańską rezydencję typu Entre cour et jardin został zrealizowany w niewielkiej części.
Po pożarze budynku w 1848 roku, posiadłość w 1867 kupili Waleria z Tarnowskich i Franciszek Mycielscy i w latach 1871–1872 przebudowali według projektu Filipa Pokutyńskiego. Wieżę rozebrano i podwyższono piętro, dobudowano czterokolumnowy portyk, budynek nakryto dachem czterospadowym i zmieniono układ wnętrz. Po zniszczeniach wojennych w 1915 roku budynek został częściowo odbudowany w latach 1932–1933. W 1946 roku majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa. Od 2005 roku zespół dworsko-parkowy jest własnością Starostwa Powiatowego w Strzyżowie[4][2][5].
Oficyna
Obiekt murowany z kamienia i cegły, piętrowy, wybudowany na planie zbliżonym do kwadratu z zaokrąglonymi narożnikami, piwnice przesklepione, na każdym piętrze znajduje się sześć pomieszczeń[4][2].
Kaplica grobowa
Franciszek Mycielski zmarł 2 marca 1901 w Wiśniowej i został pochowany na cmentarzu w Niewodnej, a po 10 latach jego szczątki zostały przeniesione do krypty w neoromańskiej kaplicy grobowej wybudowanej w parku, w połowie alei grabowej, według projektu Zygmunta Hendela. Inicjatorka budowy Waleria z Tarnowskich Mycielska, zmarła w 1914 roku na Węgrzech w Ujlaku i po sprowadzeniu zwłok przez syna Jana w 1915, też została pochowana w rodzinnym mauzoleum[6].
Kaplica wraz z prowizorycznymi, tymczasowymi przybudówkami od lat 70. XX wieku do roku 2003 pełniła rolę kościoła parafialnego[8].
Budynki gospodarcze
Stajnia z wozownią, murowane, parterowe, nakryte dachem dwuspadowym, wybudowane na rzucie litery „L” obok oficyny. W dłuższym skrzydle wybudowano piętrową bramę przejazdową, na dachu której bociany zakładają swe gniazdo(zobacz) od niepamiętnych czasów[8]. Obora oraz spichlerz wybudowane z kamienia i cegły na planie prostokąta nakryte dachem dwuspadowym[5].
Dąb Józef na rewersie banknotu z 1934 roku
Park
W parku można dostrzec resztki wcześniejszych założeń ogrodowych
ogród renesansowy – przy oficynie;
ogród francuski – na pn. od dworu;
park angielski – w zachodniej części;
ogród z końca XIX wieku – na południu ogrodów francuskich[5].
W północnej części parku znajduje się lodownia (zobacz) oraz kamień nagrobkowy(zobacz) psa i kota panien Mycielskich. Napis widniejący na nagrobku psa:[9].
NAJPIĘKNIEJSZY PIES
PANIEN MYCIELSKICH
NAJWIERNIEJSZY TOWARZYSZ
FRED
14.VIII.1893. 24.I.1904
W parku rośnie Dąb Józef, który w 2016 roku został wybrany w krajowym konkursie drzewem roku, a w 2017 zwyciężył w europejskiej edycji konkursu[10]. Na rewersie banknotu 100-złotowego, symbolu II Rzeczypospolitej, emitowanego 2 czerwca 1932 r. oraz 9 listopada 1934 r., zaprojektowanego przez Józefa Mehoffera, znajduje się dąb z wiśniowieckiego parku – symbol długowieczności i trwałości[9].
30 czerwca 2014 r. odbyło się uroczyste otwarcie zmodernizowanych pomieszczeń oraz zrewitalizowanego parku w Zespole Parkowo-Dworskim i Folwarcznym w Wiśniowej[11][12].
JacekJ.KawałekJacekJ., Kaplica grobowa Mycielskich w Wiśniowej z wykorzystaniem pracy magisterskiej Agnieszki Stanisławczyk, „Barbizon Wiśniowski”, 4, Wiśniowa: Towarzystwo im. Zygmunta Mycielskiego w Wiśniowej, 2010, s. 19, ISBN 978-83-62843-07-7.???
AnnaA.Szymańska-CzajaAnnaA., GrzegorzG.TomaszewskiGrzegorzG., Wiśniowa - historia prawdziwa, „Barbizon Wiśniowski”, 10, Wiśniowa: Towarzystwo im. Zygmunta Mycielskiego w Wiśniowej, 2016, s. 60, ISBN 978-83-65445-38-4.???
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
