Po kolejnej reformie administracyjnej w 1975 r. obszar województwa szczecińskiego zmniejszył się do 9981 km² (5. miejsce według powierzchni na 49 województw). Ludność województwa w 1994 r. wynosiła 989 tys. mieszkańców.
W 1975 r. województwo szczecińskie objęło 29 miast i 59 gmin[1].
W 1998 r. szczecińskie było podzielone na 31 miast i 51 gmin. Graniczyło z 2 województwami: od wschodu z koszalińskim i od południa z gorzowskim oraz od zachodu z NRD do 1990 r., później z Niemcami. W czasie istnienia województwa prawa miejskie w 1984 r. odzyskały Międzyzdroje, a w 1990 r. otrzymało Golczewo.
Urząd Rejonowy w Gryficach dla gmin: Brojce, Dziwnów, Golczewo, Gryfice, Kamień Pomorski, Karnice, Płoty, Radowo Małe, Resko, Rewal, Świerzno i Trzebiatów
Urząd Rejonowy w Gryfinie dla gmin: Banie, Cedynia, Chojna, Gryfino, Mieszkowice, Moryń, Stare Czarnowo, Trzcińsko-Zdrój i Widuchowa
Urząd Rejonowy w Goleniowie dla gmin: Dobra, Goleniów, Maszewo, Nowogard, Osina, Przybiernów i Stepnica
Urząd Rejonowy w Pyrzycach dla gmin: Bielice, Dolice, Kozielice, Lipiany, Przelewice, Pyrzyce i Warnice
Urząd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim dla gmin: Chociwel, Dobrzany, Ińsko, Kobylanka, Łobez, Marianowo, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań i Węgorzyno oraz miasta Stargard Szczeciński
Urząd Rejonowy w Szczecinie dla gmin: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo, Nowe Warpno i Police oraz miasta Szczecin
Urząd Rejonowy w Świnoujściu dla gmin: Międzyzdroje i Wolin oraz miasta Świnoujście
Tadeusz Białecki (red.), Encyklopedia Szczecina, wyd. Uniwersytet Szczeciński, Instytut Historii, Zakład Historii Pomorza Zachodniego, Szczecin 2000, ISBN 83-7241-089-5, t. II, s. 633–634.