Województwo nowosądeckie

Województwo nowosądeckie
województwo
1975–1998
Państwo

 Polska

Data powstania

1 czerwca 1975

Data likwidacji

31 grudnia 1998

Siedziba wojewody i sejmiku

Nowy Sącz

Powierzchnia

5576 km²

Populacja (1998)
• liczba ludności


747 500

• gęstość

134,1 os./km²

Tablice rejestracyjne

NS, NO, NA

Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie Polski

Województwo nowosądeckie – jednostka podziału administracyjnego istniejąca w latach 1975–1998. Położone w południowej części Polski, przy granicy ze Słowacją (do 1992 r. z Czechosłowacją). Graniczyło od wschodu z województwem krośnieńskim, od północy z tarnowskim i krakowskim, a od zachodu z bielskim. Siedzibą władz województwa był Nowy Sącz.

Po reformie administracyjnej w 1999 r. włączone zostało do województwa małopolskiego.

Geografia

Województwo nowosądeckie zajmowało obszar 5,7 tys. km² zamieszkiwany przez ponad 667 tys. mieszkańców (1989 r.), z czego 238 tys. w miastach i 429 tys. na wsi. W granicach województwa znajdowały się następujące grupy górskie: Tatry, Pieniny, południowe partie Pasma Babiogórskiego, Gorce, Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki i część Beskidu Niskiego. Grupy górskie oddzielały od siebie doliny rzek: Raby, Dunajca, Popradu, Kamienicy (Gorczańskiej), Łososiny, Kamienicy Nawojowskiej, Białej i Ropy. Odmienność krajobrazu stanowiły niżej położone Kotlina Sądecka i Obniżenie Nowotarsko-Orawskie. 75% jego obszaru położone było powyżej 500 m n.p.m.

43,7% powierzchni województwa stanowiły lasy. Na jego obszarze znajdowały się 3 parki narodowe (Tatrzański, Pieniński i Gorczański), południowa część Babiogórskiego Parku Narodowego, Popradzki Park Krajobrazowy, 16 rezerwatów leśnych, 2 rezerwaty przyrody nieożywionej, 10 rezerwatów krajobrazowych.

Demografia

Rok Liczba mieszkańców
1975 (31 grudnia)[1] 598,7 tys.
1976 (31 grudnia)[2] 604 tys.
1977 (31 grudnia)[3] 609,2 tys.
1978 (spis powszechny)[4] 616 928
1978 (31 grudnia)[5] 616,8 tys.
1979 (31 grudnia)[6] 622,7 tys.
1980 (31 grudnia)[7] 628,8 tys.
1983 (31 grudnia)[8] 651,8 tys.
1985 (31 grudnia)[9] 667,4 tys.
1986[10] 673,6 tys.
1987[11] 679,4 tys.
1988[12] 685,4 tys.
1989 (31 grudnia)[13] 692,2 tys.
1990 (30 czerwca)[14] 694,8 tys.
1990 (31 grudnia)[14] 697,9 tys.
1991 (31 grudnia)[15] 703,3 tys.
1992 (31 grudnia)[16] 716,2 tys.
1993 (30 czerwca)[17] 718,8 tys.
1994 (31 grudnia)[18] 728,1 tys.
1995 (30 czerwca)[19] 730,3 tys.
1995 (31 grudnia)[20] 733,1 tys.
1997 (31 grudnia)[21] 743,1 tys.

Najludniejsze miasta (liczba mieszkańców z 31 grudnia 1998):

Podział administracyjny

Administracyjnie województwo nowosądeckie podzielone było na:

Urzędy rejonowe

Podział kompetencji urzędów rejonowych w latach 1990-99
  • Urząd Rejonowy w Gorlicach dla gmin: Bobowa, Gorlice, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa i Uście Gorlickie oraz miasta Gorlice
  • Urząd Rejonowy w Limanowej dla gmin: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica, Mszana Dolna, Niedźwiedź i Tymbark oraz miast Limanowa i Mszana Dolna
  • Urząd Rejonowy w Nowym Sączu dla gmin: Chełmiec, Gródek n. Dunajcem, Grybów, Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica, Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie, Rytro i Stary Sącz oraz miast Grybów i Nowy Sącz
  • Urząd Rejonowy w Nowym Targu dla gmin: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów, Kościelisko, Krościenko n. Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ, Ochotnica Dolna, Poronin, Raba Wyżna, Rabka i Szaflary oraz miast: Jordanów, Nowy Targ, Szczawnica i Zakopane

Przypisy

  1. Rocznik statystyczny 1976, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1976, s. L.
  2. Rocznik statystyczny 1977, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1977, s. XLVI.
  3. Rocznik statystyczny 1978, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1978, s. XLVIII.
  4. Rocznik Statystyczny Województw 1980, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1980, s. 26 (s. 86 dokumentu PDF) [zarchiwizowane z adresu 2021-12-30].
  5. Rocznik statystyczny 1979, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1979, s. L.
  6. Rocznik statystyczny 1980, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1980, s. LVIII.
  7. Rocznik statystyczny województw 1981, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1982, s. 4 (s. 53 dokumentu PDF) [zarchiwizowane z adresu 2021-05-24].
  8. Encyklopedia powszechna PWN, wyd. trzecie, t. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985, s. 600, ISBN 83-01-00003-1.
  9. Encyklopedia powszechna PWN, t. 5 (suplement), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 318.
  10. Świat w przekroju 1988, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1989, s. 270.
  11. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 573, ISBN 83-01-10416-3.
  12. Świat w przekroju 1991, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 271, ISSN 0137-6799.
  13. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste pierwsze zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991, s. 657.
  14. a b Rocznik statystyczny województw 1991, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1991, s. 15 (s. 76 dokumentu PDF) [zarchiwizowane z adresu 2021-08-30].
  15. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 657.
  16. Mały rocznik statystyczny 1994, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1994, s. 434.
  17. Mały rocznik statystyczny 1994, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1994, s. 435.
  18. Mały rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 447, ISSN 0079-2608.
  19. Mały rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 448, ISSN 0079-2608.
  20. Rocznik statystyczny województw 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 25 (s. 94 dokumentu PDF).
  21. Rocznik statystyczny województw 1998, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1998, s. XL-XLI (s. 41-42 dokumentu PDF).