Wilhelm I (V)

książę Jülich (do 1336 hrabia Jülich jako Wilhelm V (VI), 1336–1356 margrabia Jülich jako Wilhelm I, od 1356 książę Jülich jako Wilhelm I)
Okres	od 1328 do 1361
Poprzednik	Gerard V
Następca	Wilhelm II
Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1299
Data śmierci	26 lutego 1361
Miejsce spoczynku	kolegiata w Nideggen
Ojciec	Gerard V
Matka	Elżbieta z Brabancji-Arschot
Żona	Joanna z Avesnes-Holandii
Dzieci	Ryszarda, Gerard, Filipa, Joanna, Wilhelm II, Izabela

Wilhelm I (V) (ur. ok. 1299, zm. 26 lutego 1361) – książę Jülich (do 1336 hrabia Jülich jako Wilhelm V (VI), 1336–1356 margrabia Jülich jako Wilhelm I, od 1356 książę Jülich jako Wilhelm I).

Wilhelm był najstarszym synem hrabiego Jülich Gerarda V oraz Elżbiety, córki hrabiego Brabancji-Aschot Gotfryda^[1].

W 1328 został następcą swego ojca jako hrabia Jülich. Starał się pokojowo układać stosunki z sąsiadami swego niewielkiego hrabstwa i doprowadzał do zawierania licznych układów^[1][2]. M.in. w 1336 doprowadził do małżeństwa swego starszego syna Gerarda z dziedziczką hrabstwa Ravensbergu i hrabstwa Bergu, które Gerard objął odpowiednio w 1346 i 1348^[1]. Dzięki dobrym kontaktom z Francją i papiestwem doprowadził do uzyskania przez swego brata Walrama funkcji arcybiskupa Kolonii. Później nawiązał bliskie kontakty z cesarzem Ludwikiem IV Bawarskim i stał się jednym z architektów sojuszu Ludwika z królem Anglii Edwardem III skierowanego przeciwko Francji (obaj władcy byli jego szwagrami – ich żonami były siostry żony Wilhelma). W 1336 został podniesiony przez cesarza do rangi margrabiego, otrzymał też wówczas liczne dobra i przywilej bicia monety^[1][2]. Dwa lata później otrzymał nominację na marszałka Rzeszy, a w 1340 tytuł para Anglii^[2] jako hrabia Cambridge^[3].

Po śmierci Ludwika, mimo że wcześniej występował przeciwko arcybiskupowi Trewiru Baldwinowi, Wilhelm znalazł się w obozie jego krewnego Karola IV Luksemburskiego^[1][2]. Ten potwierdził jego dotychczasowe przywileje Wilhelma i nadał mu nowe lenna, natomiast Wilhelm służył mu podobnie jak Ludwikowi w sprawach politycznych, m.in. jako pośrednik w kontaktach z Anglią^[2]. W tym okresie doszło jednak do niepokojów w jego domenie. Przeciwko Wilhelmowi w 1349 wystąpili synowie, którzy uwięzili go (być może z powodu sytuacji finansowej margrabiego wywołanej koniecznością zdobywania przez niego funduszy na finansowanie swoich akcji politycznych); uwolniono go prawdopodobnie dopiero w 1351 dzięki naciskom z zewnątrz^[1][2]. W 1356 uzyskał podniesienie do rangi księcia^[1][2], otrzymał też hrabstwo Valkenburga – o to jednak musiał toczyć spory, w toku których zmarł^[2].

Żoną Wilhelma była od 1317^[2] lub 1324^[1] Joanna, córka hrabiego Holandii i Hainaut Wilhelma I (zmarła w 1374). Ze związku tego pochodziły następujące dzieci:

• Ryszarda, żona księcia Dolnej Bawarii Ottona IV, a następnie hrabiego Mark-Alteny Engelberta III,
• Gerard, hrabia Ravensbergu i hrabia Bergu,
• Filipa, żona hrabiego Heinsberg-Looz Gotfryda III,
• Joanna, żona hrabiego Wied Wilhelma I,
• Wilhelm II, następca ojca jako książę Jülich,
• Izabela, żona hrabiego Kentu Jana^[1].