Waldemar Wilhelm
Data i miejsce urodzenia
|
8 maja 1935 Piotrków Trybunalski
|
Data i miejsce śmierci
|
10 marca 2023 Łódź
|
Zawód
|
pedagog, reżyser, dyrektor teatru
|
Lata aktywności
|
1962–2009
|
Odznaczenia
|
|
Waldemar Wilhelm (ur. 8 maja 1935 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 10 marca 2023[1] w Łodzi) – polski pedagog, reżyser, dyrektor teatrów.
Życiorys
Absolwent Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi: Wydziału Aktorskiego i Wydziału Reżyserii Teatrów Niezawodowych (obydwa 1962) oraz Wydziału Reżyserii Filmowej (1969). W latach 1959–1960 studiował w Moskiewskim Instytucie Sztuki[2].
Od 1962 r. wykładowca na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi, w 1989 r. pełnił funkcję jego dziekana. W latach 1975–1976 zatrudniony jako reżyser w Teatrze im. A. Węgierki w Białymstoku. Następnie dyrektor Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1977–1980) i Teatru „Pinokio” w Łodzi (1993–2009). W 1978 r. był współzałożycielem i organizatorem (obok Jana Kwapisza i Kazimierza Matusiaka) kaliskiego Studium Animatorów Kultury[3].
Zdobył renomę najlepszego w kraju specjalisty od układania pojedynków, przede wszystkim z użyciem broni białej. Układał m.in. scenę pojedynku Wołodyjowskiego z Kmicicem w Potopie Hoffmana, a także sceny walk w Rękopisie znalezionym w Saragossie Hasa i walk wręcz w serialu Czterej pancerni i pies[2].
Sporadycznie występował także jako aktor, m.in. w Czterech pancernych i Panience z okienka.
Zmarł w Łodzi[4], pochowany na cmentarzu parafialnym przy ulicy Sienkiewicza w Katowicach[1].
Odznaczenia
Nagrody
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne: