Wilhelm II zwany Wielkim (zm. w 1207) – hrabia Jülich od 1176.

Wilhelm był najstarszym synem hrabiego Jülich Wilhelma I^[1][2]. Jako hrabia Jülich był jednym z najbardziej znaczących wasali arcybiskupów Kolonii. U boku cesarza Fryderyka I Barbarossy wyruszył na III wyprawę krzyżową, z kolei w 1191 pojawia się u boku jego syna i następcy Henryka VI w Italii. Jednak po śmierci tego ostatniego, Wilhelm stanął po stronie Ottona IV z Brunszwiku z konkurencyjnego rodu Welfów: uczestniczył w 1198 w zdobyciu przezeń Akwizgranu i jego koronacji królewskiej tamże. Gdy jednak pozycja Ottona zaczęła słabnąć, Wilhelm w imieniu arcybiskupa Kolonii Adolfa z Alteny podjął tajemne negocjacje z jego konkurentem, Filipem Hohenstaufem (zdaniem Arnolda z Lubeki Wilhelm działał z własnej inicjatywy i arcybiskup został zmuszony potem do podążenia za swym wasalem). Ich rezultatem było przejście Adolfa i Wilhelma na stronę Hohenstaufów w 1204. Jednak rok później Adolf został ekskomunikowany i pozbawiony swego stanowiska, a Otto rozpoczął kampanię zbrojną przeciwko zdrajcom. Ponieważ Ottona wsparł książę Limburgii Henryk III w odwecie Adolf z Wilhelmem najechali jego księstwo; w tym czasie jednak nowy arcybiskup Kolonii Bruno z Sayn spustoszył hrabstwo Jülich. Sytuację odmieniła na korzyść Wilhelma porażka Ottona w walce z Filipem w 1206 i wkroczenie tego ostatniego do Kolonii w kolejnym roku. Wtedy też zmarł Wilhelm, wedle jednego ze źródeł – podczas powrotu z Kolonii, nagle, na środku drogi^[1].

Wilhelm prowadził ekspansjonistyczną politykę, powiększając obszar swojego władztwa^[2]. Rozbudował zamek Nideggen^[1][2].

Żoną Wilhelma przed 1177 została Alevardis, córka hrabiego Saffenbergu Adalberta III, dziedziczka Molbachu^[1][2]. Znamy dwoje dzieci tej pary: córkę Alevardis, żonę hrabiego Alteny Fryderyka^[2], oraz Wilhelma, który zmarł jeszcze przed śmiercią ojca. Z tego powodu następcą Wilhelma został jego siostrzeniec, Wilhelm III^[1][2].