Filip Szwabski (ur. 1177; zm. 21 czerwca 1208 w Bambergu) – książę Szwabii (1196) i król Niemiec (1198, 1205) z rodu Hohenstaufów.
Życiorys
Filip Szwabski był synem Fryderyka Barbarossy i Beatrycze Burgundzkiej. Jego starszym bratem był cesarz Henryk VI. W młodości został proboszczem kaplicy cesarskiej w Akwizgranie, w 1191 został wybrany biskupem Würzburga. Porzucił jednak karierę kościelną, by w 1195 zostać księciem Toskanii, a w 1196 księciem Szwabii.
Wykorzystując ten fakt został wybrany 8 marca 1198 w Moguncji na króla Niemiec.
Musiał jednak stawić czoło opozycji baronów, którzy wybrali w tym czasie na antykróla księcia saskiego Ottona IV Welfa. W 1199
rozpoczął wojnę domową, w której nie zdołał uzyskać przekonującej przewagi, gdyż zawiodła pomoc papieża Innocentego III i króla Francji Filipa II Augusta. W 1201 papież rzucił na niego klątwę, otwarcie opowiadając się po stronie Welfów. Ponadto jego przeciwników wsparli król czeski Przemysł Ottokar I i landgraf Turyngii Herman I.
6 stycznia 1205 został powtórnie uroczyście koronowany w Akwizgranie na króla Niemiec. W 1207 papież zdjął z niego klątwę w zamian za oddanie księstwa Toskanii w wiano córce, którą miał poślubić bratanek papieża.
21 czerwca 1208 został zamordowany w Bambergu przez Ottona Wittelsbacha.
Małżeństwa i potomstwo
Filip Szwabski w 1197 poślubił Irenę Angelinę – córkę cesarza bizantyńskiego, Izaaka II Angelosa. Władczynię tę opiewał minnesinger Walther von der Vogelweide jako: "różę bez kolców, łagodną jak gołębica". Para miała jedynie cztery córki:
Filip Szwabski był opiekunem małoletniego bratanka Fryderyka II.
Przodkowie
.svg)
