Gotfryd II Brodaty

książę Górnej Lotaryngii (jako Gotfryd III)
Okres	od 1044 do 1047
książę Dolnej Lotaryngii
Okres	od 1065 do 1069
Dane biograficzne
Data śmierci	1069
Ojciec	Gozelo I Wielki
Żona	Beatrycze
Dzieci	Gotfryd III Garbaty, Ida Lotaryńska, Wiltruda

Gotfryd II Brodaty (zm. 1069) – książę Górnej Lotaryngii w latach 1044–1047 (jako Gotfryd III) i Dolnej Lotaryngii w latach 1065–1069 (jako Gotfryd II).

Był synem Gozelo I Wielkiego, księcia Górnej i Dolnej Lotaryngii. Po śmierci ojca w 1044 roku nadaniem Henryka III Salickiego został księciem Górnej Lotaryngii. Dolna Lotaryngia przypadła młodszemu bratu Gotfryda - Gozelo II Próżniakowi. Wskutek buntu przeciw cesarzowi (wspieranego przez Dirka IV i Baldwina V Flandryjskiego^[1]) został uwięziony i pozbawiony władzy. W 1057 roku wyruszył do Spoleto, które nadał mu jego brat, papież Stefan IX. Utracił je jednak rok później, gdy brat zmarł. W 1059 zainstalował w Stolicy Apostolskiej swojego sojusznika Mikołaja II. W 1065 roku cesarz Henryk IV nadał mu Górną Lotaryngię, którą rządził aż do śmierci.

Poślubił Beatrycze, córkę Fryderyka II, księcia Dolnej Lotaryngii. Z tego małżeństwa pochodzili:

• Gotfryd III Garbaty,
• Ida Lotaryńska, żona Eustachego II z Boulogne,
• Wiltruda.

• Morby J. E., Dynastie świata, Kraków 1995, ISBN 83-7006-263-6, s. 153, 209.
• Biografia na stronie FMG.ac