|
Data i miejsce urodzenia
|
9 marca 1977 Pontarlier
|
Klub
|
EMHM – Pontarlier
|
Wzrost
|
174 cm
|
Debiut w PŚ
|
8.01 1999, Oberhof (28. miejsce - sprint)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
2.12 1999, Hochfilzen (25. miejsce - b.indywidualny)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
13.12 2001, Pokljuka (3. miejsce - b.indywidualny)
|
Dorobek medalowy
|
|
Strona internetowa
|
Vincent François Marie Defrasne (ur. 9 marca 1977 w Pontarlier) – francuski biathlonista, trzykrotny medalista olimpijski i sześciokrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
Defrasne uprawiał biatlon od 1994 roku. Trzy lata później wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Forni Avoltri, gdzie zajął 79. miejsce w biegu indywidualnym.
W Pucharze Świata zadebiutował 8 stycznia 1999 roku w Oberhofie, zajmując 28. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty (do końca sezonu 1999/2000 punktowało 25 najlepszych zawodników) wywalczył 2 grudnia 1999 roku w Hochfilzen, zajmując 25. miejsce w biegu indywidualnym. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 13 grudnia 2001 roku w Pokljuce, kończąc rywalizację w biegu indywidualnym na trzeciej pozycji. Wyprzedzili go tam jedynie Rosjanin Pawieł Rostowcew oraz Ilmārs Bricis z Łotwy. W kolejnych startach jeszcze osiem razy stawał na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 7 stycznia 2006 roku w Oberhofie wygrał sprint, 18 lutego 2006 roku w Turynie wygrał bieg pościgowy, a 29 listopada 2007 roku w Kontiolahti był najlepszy w biegu indywidualnym. Ostatnie zwycięstwo było również jego ostatnim pucharowym podium. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, kiedy zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 2007/2008 wywalczył Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji biegu indywidualnego.
Pierwsze medale wśród seniorów wywalczył na mistrzostwach Europy w Haute Maurienne w 2001 roku, gdzie zwyciężył w sprincie i biegu pościgowym. Parę dni później wystąpił na mistrzostwach świata w Pokljuce, gdzie wspólnie z Gillesem Marguetem, Julienem Robertem i Raphaëlem Poirée wywalczył złoty medal w sztafecie. Indywidualnie najlepszy wynik osiągnął w biegu pościgowym, który ukończył na siódmej pozycji. Na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Oberhofie reprezentacja Francji w składzie: Ferréol Cannard, Vincent Defrasne, Julien Robert i Raphaël Poirée wywalczyła brązowy medal w sztafecie. Zdobył też trzy medale w sztafecie mieszanej: brązowy na MŚ w Pokljuce (2006), srebrny na MŚ w Anterselvie (2007) oraz złoty na MŚ w Pjongczangu (2009). Medal z 2009 roku był pierwszym w historii złotym medalem dla Francji w tej konkurencji, Francuzi wystąpili w składzie: Marie-Laure Brunet, Sylvie Becaert, Vincent Defrasne i Simon Fourcade. Jedyny indywidualny medal w zawodach tego cyklu wywalczył na MŚ 2007, zajmując trzecie miejsce w biegu pościgowym. Wyprzedzili go jedynie Ole Einar Bjørndalen z Norwegii i Rosjanin Maksim Czudow. Blisko medalu był też w biegu indywidualnym na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku oraz biegu pościgowym mistrzostwach świata w Oberhofie rok później. Walkę o podium przegrał odpowiednio z Niemcem Ricco Großem o 7,3 sekundy oraz z Bjørndalenem o 2,3 sekundy.
W 2002 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie razem z Marguetem, Robertem i Poirée zdobył brązowy medal w biegu sztafetowym. Zajął tam też między innymi 18. miejsce w biegu pościgowym. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie osiągnął największy indywidualny sukces w karierze, zwyciężając w biegu pościgowym. Na podium wyprzedził Ole Einara Bjørndalena i Niemca Svena Fischera, zostając jednocześnie pierwszym Francuzem, który został mistrzem olimpijskim w tej konkurencji. Do biegu tego przystąpił z czwartej pozycji, wywalczonej cztery dni wcześniej w sprincie. Do brązowego medalisty w sprincie, Norwega Frode Andresena stracił ponad 20 sekund. Ponadto Francuzi w składzie: Cannard, Defrasne, Robert i Poirée ponownie zajęli trzecie miejsce w sztafecie. Brał też udział w igrzyskach w Vancouver w 2010 roku, gdzie zajął między innymi szóste miejsce w sztafecie i 22. miejsce w biegu pościgowym.
Defrasne jest zawodowym żołnierzem. Zdobył sześć medali na wojskowych narciarskich mistrzostwach świata: złote w patrolu drużynowym (Rovaniemi 2003)[1] i sprincie drużynowym (Võru 2007)[2] oraz srebrne w sprincie[1], sprincie drużynowym[1], patrolu drużynowym[1] (Östersund 2004) i sprincie (Võru 2007)[3].
Był chorążym reprezentacji Francji podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010[4].
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
1.
|
13 grudnia
|
2001
|
Pokljuka
|
Bieg indywidualny na 20 km
|
3.
|
0+2+0+0
|
1:00:02,0
|
+34,3
|
Pawieł Rostowcew
|
2.
|
12 stycznia
|
2002
|
Oberhof
|
Bieg masowy na 15 km
|
2.
|
0+0+0+0
|
42:42,4
|
+1,1
|
Raphaël Poirée
|
3.
|
27 listopada
|
2005
|
Östersund
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
2.
|
0+0+0+1
|
34:06,8
|
+21,6
|
Ole Einar Bjørndalen
|
4.
|
7 stycznia
|
2006
|
Oberhof
|
Sprint na 10 km
|
1.
|
0+0
|
27:03,7
|
–
|
–
|
5.
|
18 lutego
|
2006
|
Turyn
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
1.
|
0+0+0+2
|
35:20,2
|
–
|
–
|
6.
|
20 stycznia
|
2007
|
Pokljuka
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
3.
|
0+1+0+1
|
34:25,9
|
+27,6
|
Christoph Sumann
|
7.
|
21 stycznia
|
2007
|
Pokljuka
|
Bieg masowy na 15 km
|
2.
|
0+0+0+0
|
38:24,1
|
+28,1
|
Christoph Sumann
|
8.
|
4 lutego
|
2007
|
Anterselva
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
3.
|
0+0+1+0
|
32:21,2
|
+1:09,9
|
Ole Einar Bjørndalen
|
9.
|
29 listopada
|
2007
|
Kontiolahti
|
Bieg indywidualny na 20 km
|
1.
|
0+0+0+0
|
51:25,2
|
–
|
–
|
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne