W teorii liczb suma alikwotowa ${\displaystyle s(n)}$ dodatniej liczby całkowitej ${\displaystyle n}$ jest sumą wszystkich dzielników właściwych liczby ${\displaystyle n}$ (czyli wszystkich dzielników ${\displaystyle n}$ różnych od ${\displaystyle n}$). Zatem $${\displaystyle s(n)=\sum _{{d|n,} \atop {d\neq n}}d\,.}$$

Dzielnikami właściwymi liczby 12 są liczby 1, 2, 3, 4 oraz 6, zatem suma alikwotowa liczby 12 wynosi 16

$${\displaystyle s(12)=1+2+3+4+6=16.}$$

Wartości ${\displaystyle s(n)}$ dla ${\displaystyle n}$ = 1, 2, 3, ... wynoszą odpowiednio:

0, 1, 1, 3, 1, 6, 1, 7, 4, 8, 1, 16, 1, 10, 9, 15, 1, 21, 1, 22, 11, 14, 1, 36, 6, 16, 13, 28, 1, 42, 1, 31, 15, 20, 13, 55, 1, 22, 17, 50, 1, 54, 1, 40, 33, 26, 1, 76, 8, 43, ...

Funkcja sumy alikwotowej może posłużyć do scharakteryzowania pewnych klas liczbowych:

• 1 jest jedyną liczbą, której suma alikwotowa wynosi 0.
• Liczba jest liczbą pierwszą wtedy i tylko wtedy, gdy jej suma alikwotowa wynosi 1.
• Sumy alikwotowe liczby doskonałej, liczby deficytowej oraz liczby nadmiarowej są odpowiednio równe, mniejsze i większe od tych liczb.
• Liczba niedotykalna jest liczbą, która nie stanowi sumy alikwotowej żadnej innej liczby.

Funkcja sumy alikwotowej występuje częściej w literaturze obcojęzycznej. W literaturze polskojęzycznej dominuje tradycja stosowania funkcji sigma, którą z funkcją sumy alikwotowej związana jest następująco:

$${\displaystyle \sigma (n)=s(n)+n.}$$

• Alexander A. Stepanov, Daniel E. Rose: Od matematyki do programowania uogólnionego. Z języka angielskiego przełożył Zdzisław Płoski. Wyd. 1. Gliwice: Helion, 2006. ISBN 978-83-283-1028-5.