Reprezentacja Stanów Zjednoczonych na igrzyskach w Vancouver zdobyła najwięcej medali łącznie we wszystkich ekip – 37 (9 złotych, 15 srebrnych i 13 brązowych). Był to wtedy najlepszy wynik w historii zimowych igrzysk olimpijskich[3]. Niemniej w klasyfikacji medalowej znalazła się na 3. pozycji, za Kanadą (26 medali w tym 14 złotych) i Niemcami (30 medali w tym 10 złotych)[4].
W reprezentacji znalazło się 31 medalistów z poprzednich igrzysk. Jeden zawodnik, Apolo Anton Ohno, zdobył 5 medali. Troje zawodników zdobyło 3 medale, siedmioro – po dwa, a 20 – po jednym medalu[2]. Sześcioro zawodników ma powiązania z armią[2]. Ośmioro reprezentantów urodziło się poza granicami USA. 5 w Kanadzie i po jednym w Korei, Szwecji i Wenezueli[2]. W reprezentacji znalazło się 17 ojców i 6 matek[2]. Na igrzyska pojechała jedna para bliźniaczek – Jocelyne i Monique Lamoureux, startujące w hokeju[2]. W Kanadzie startowali sportowcy z 35 stanów. Najwięcej zawodników reprezentowało Minnesotę (21) i Nowy Jork (19)[1][2].
Najwyższym zawodnikiem w kadrze był, mierzący 196 centymetrów, bobsleista Chuck Berkeley. Najniższych pięciu zawodników mierzyło 153 centymetry[1]. Najmłodszą reprezentantką była, urodzona 14 września1993, narciarka dowolna Ashley Caldwell. Najmłodszym reprezentantem był, urodzony 25 lutego1992, skoczek narciarski Peter Frenette. Najstarszą zawodniczką była, urodzona 20 lutego1969, curlerka Tracy Sachtjen. Najstarszym zawodnikiem był, urodzony 23 czerwca1969, curler John Benton[2]. Średnia wieku reprezentantów USA wynosiła niespełna 26 lat[2]. 15 zawodników miało od 16 do 19 lat. 161 sportowców miało od 20 do 29 lat. 38 sportowców było w wieku powyżej 30 lat[2].
Amerykańscy narciarze alpejscy, po nieudanym występie na igrzyskach w Turynie, gdzie zdobyli tylko dwa medale (oba złote), zaliczyli najlepszy występ olimpijski w historii, zdobywając 8 medali (2 złote, 3 srebrne i 3 brązowe). Lindsey Vonn została pierwszą reprezentantką Stanów Zjednoczonych, która zdobyła złoty medal w zjeździe. Bode Miller, po zdobyciu mistrzostwa olimpijskiego w superkombinacji i dwóch innych medali, został najbardziej utytułowanym amerykańskim alpejczykiem. Sukces drużyny dopełniły medale Julii Mancuso (dwa srebrne) i Andrew Weibrechta (brązowy).
Sześć medali zdobyli łyżwiarze szybcy, startujący w short tracku. Apolo Anton Ohno zdobył srebro na 1500 m i brąz na 1000 metrów. Znalazł się także w drużynie, która zdobyła brąz w sztafecie na 5000 metrów. Katherine Reutter została pierwszą Amerykanką od 1994, która zdobyła indywidualny medal w short tracku (srebro). Startowała także w sztafecie, która zdobyła brązowy medal – pierwszy od 1994. Łyżwiarze startujący na długim torze zdobyli cztery medale. Shani Davis obronił tytuł mistrza olimpijskiego z Turynu na dystansie 1000 m. W biegu na 1500 metrów, tak jak 4 lata temu, wywalczył srebro. Amerykanie zajęli drugie miejsce także w biegu drużynowym. Chad Hedrick zdobył brąz w biegu na 1000 metrów.
Łyżwiarz figurowy Evan Lysacek został pierwszym, od czasu zwycięstwa Briana Boitano w 1988 w Calgary, amerykańskim mistrzem olimpijskim w konkurencji solistów. Meryl Davis i Charlie White zdobyli dopiero drugi srebrny, a trzeci w ogóle medal dla Stanów Zjednoczonych w konkurencji par tanecznych.
Amerykańska drużyna snowboardowa zdobyła 5 medali (2 złote, srebrny i 2 brązowe). Shaun White obronił tytuł mistrza olimpijskiego w half-pipe’ie wywalczony 4 lata temu w Turynie. Tego samego w snowrossie dokonał Seth Wescott. Hannah Teter i Kelly Clark zdobyły odpowiednio srebrny i brązowy medal w half-pipe’ie.
Apolo Anton Ohno dzięki trzem medalom zdobytym w Vancouver pobił rekord Bonnie Blair w liczbie medali olimpijskich. Panczenistka posiada ich sześć (5 złotych i brązowy), a panczenista – osiem (2 złote, 2 srebrne i 4 brązowe).
Q – Awans QA – Awans do dużego finału QB – Awans do małego finału DSQ – Dyskwalifikacja DNF – Zawodnik/Zawodniczka nie ukończył(a) zawodów DNS – Zawodnik/Zawodniczka nie wystartował(a) WD – Zawodnik/Zawodniczka wycofany/wycofana z wyścigu ADV – Zawodnik/Zawodniczka awansował(a) RNS – Zawodnik/Zawodniczka nieoceniony/nieoceniona
Widzów: 18561 Sędzia główny: Christopher Rooney Sędziowie liniowi: Brad Watson
Tabela
Lp. = lokata, M = liczba rozegranych spotkań, W = Wygrane, WpD = Wygrane po dogrywce lub karnych, PpD = Porażki po dogrywce lub karnych, P = Porażki, G+ = Gole strzelone, G- = Gole stracone, Pkt = Liczba zdobytych punktów
Lp. = lokata, M = liczba rozegranych spotkań, W = Wygrane, WpD = Wygrane po dogrywce lub karnych, PpD = Porażki po dogrywce lub karnych, P = Porażki, G+ = Gole strzelone, G- = Gole stracone, Pkt = Liczba zdobytych punktów