W kadrze znalazło się dwoje zawodników – kobieta i mężczyzna. Oboje wystąpili w slalomie i slalomie gigancie w narciarstwie alpejskim[1]. Azerscy reprezentanci nie ukończyli slalomu, zostali sklasyfikowani tylko w slalomie gigancie. W rywalizacji kobiet Gaia Bassani Antivari zajęła 66. miejsce, a w rywalizacji mężczyzn Cedric Notz uplasował się na 79. pozycji[2].
W latach 1952–1988 azerscy sportowcy uczestniczyli w zawodach olimpijskich jako reprezentanci Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, a w 1992 roku jako reprezentanci Wspólnoty Niepodległych Państw[5]. Jako niepodległe państwo reprezentacja zadebiutowała w 1996 roku, podczas letnich igrzysk olimpijskich w Atlancie[3]. Wówczas kadra liczyła 23 sportowców (20 mężczyzn i 3 kobiety), którzy wystąpili w dziewięciu dyscyplinach sportowych[6]. Pierwszym azerskim medalistą olimpijskim został na tych igrzyskach Namiq Abdullayev, który zdobył srebro w zapasach w stylu wolnym w kategorii 52 kg[7][8].
Debiut reprezentacji Azerbejdżanu na zimowych igrzyskach olimpijskich nastąpił w 1998 roku, podczas igrzysk w Nagano[3]. Reprezentacja liczyła wówczas czworo łyżwiarzy figurowych, którzy wystąpili w trzech konkurencjach[9]. W rywalizacji solistek Julija Worobjowa zajęła wówczas 16. miejsce, tak samo w rywalizacji solistów Igor Paszkiewicz. Azerska para sportowa w swojej konkurencji została sklasyfikowana na 18. pozycji[10].
Podczas igrzysk w Salt Lake City azerską reprezentację stanowiło czworo zawodników – troje łyżwiarzy figurowych i jeden narciarz alpejski[11]. Tym razem najlepszym wynikiem azerskich sportowców było 17. miejsce Kristin Fraser i Igora Łukanina w rywalizacji par tanecznych[12][13].
Fraser i Łukanin reprezentowali również Azerbejdżan podczas kolejnej edycji zimowych igrzysk, w 2006 roku w Turynie. Byli oni na tych igrzyskach jedynymi reprezentantami Azerbejdżanu[14]. Wystąpili w rywalizacji par tanecznych i zostali w niej sklasyfikowani na 19. pozycji[15].
Występy w mistrzostwach świata w sezonie przedolimpijskim
W sezonie przedolimpijskim rozegrane zostały mistrzostwa świata w łyżwiarstwie figurowym w Los Angeles[18]. Wystąpiło w nich troje reprezentantów Azerbejdżanu – Emma Hagiewa (32. miejsce w rywalizacji solistek)[19] oraz Kristin Fraser i Igor Łukanin (18. miejsce w konkurencji par tanecznych)[20]. Ci sami zawodnicy, a także Nadine Ahmed i Bruce Porter, wzięli również udział w rozegranych w tym samym roku mistrzostwach Europy w Helsinkach[21]. Hagiewa była 30. wśród solistek[22], natomiast w konkursie par tanecznych Fraser i Łukanin zajęli 9. miejsce, a Ahmed i Porter 27. miejsce[23]. Żaden z azerskich łyżwiarzy nie znalazł się w składzie reprezentacji na igrzyska w Vancouver. Fraser i Łukanin, którzy uczestniczyli w dwóch poprzednich igrzyskach[24], zakończyli sportową karierę. Z kolei pozostali zawodnicy napotkali problemy w związku z nowo wprowadzonymi wymogami ISU odnośnie do zmiany obywatelstwa i reprezentowania obcego kraju. Wszystko to doprowadziło do tego, że po raz pierwszy w historii Azerbejdżan wystąpił na zimowych igrzyskach olimpijskich, nie mając w składzie żadnego przedstawiciela w łyżwiarstwie figurowym[4].
Kwalifikacje olimpijskie
Okres kwalifikacyjny do igrzysk w Vancouver w przypadku narciarzy alpejskich trwał od lipca 2008 do 25 stycznia 2010. Kwalifikację olimpijską do zawodów w slalomie, slalomie gigancie i zjeździe uzyskali alpejczycy, którzy w tym okresie zdobyli przynajmniej 500 punktów do listy rankingowej publikowanej przez Międzynarodową Federację Narciarską. Z kolei, aby zakwalifikować się do supergiganta i superkombinacji należało zdobyć przynajmniej 120 punktów w tych konkurencjach[25].
Żadnego z tych kryteriów nie spełnili reprezentanci Azerbejdżanu[26], wobec czego musieli starać się o kwalifikację na igrzyska olimpijskie według kolejnego kryterium. Zgodnie z nim, do olimpijskich zawodów w slalomie i slalomie gigancie zostali zakwalifikowani zawodnicy, którzy wystąpili w mistrzostwach świata w Val d'Isère w 2009 roku oraz w okresie kwalifikacyjnym zdobyli przynajmniej 140 punktów FIS. Również i te kryteria nie zostały spełnione przez azerskich reprezentantów, gdyż oboje nie zdobyli takiej liczby punktów. Możliwość startu olimpijskiego w slalomie i slalomie gigancie uzyskali dzięki przydzieleniu Azerbejdżanowi podstawowej kwoty narodowej[25].
Prawa transmisyjne
Prawa do transmisji zimowych igrzyskach olimpijskich w Vancouver miał azerski publiczny nadawca radiowo-telewizyjny, İctimai Televiziya və Radio Yayımları Şirkəti, będący członkiem Europejskiej Unii Nadawców. Ponadto transmisje za pośrednictwem telewizji kablowej i satelitarnej oraz transmisje internetowe prowadziła stacja Eurosport[27].
Stroje olimpijczyków
Stroje azerskich olimpijczyków i delegatów składały się z białych kurtek, białych czapek z nausznikami i kolorowych spodni, z niebieskimi, zielonymi i czerwonymi motywami paisley na białym tle. Kolory na spodniach odwzorowywały barwy z azerskiej flagi narodowej[28]. Za stroje odpowiadała firma „Carry”[4].
Po ceremonii otwarcia igrzysk kolorowe spodnie azerskich reprezentantów przyciągnęły uwagę mediów zagranicznych[29] i wywołały falę komentarzy – niektórych krytycznych, niektórych wyrażających podziw wobec kreatywności[30]. Większość ekspertów ze świata mody negatywnie oceniła kreację[28]. Charakterystyczny wygląd strojów olimpijczyków z Azerbejdżanu, podobnie jak i olimpijczyków z Czech, zainteresował m.in. Scotta Woodwortha, właściciela Loudmouth Golf, producenta odzieży sportowej[31].
Udział w ceremoniach otwarcia i zamknięcia igrzysk
Konkurencje alpejskie na igrzyskach olimpijskich w Vancouver odbyły się w dniach 15–27 lutego 2010[35] w Whistler Creekside[36]. Reprezentanci Azerbejdżanu wystąpili w czterech konkurencjach – slalomie i slalomie gigancie kobiet i mężczyzn[2]. Reprezentację stanowili: Gaia Bassani Antivari – Włoszka, od 2008 roku reprezentująca Azerbejdżan[37] oraz urodzony w Szwajcarii Cedric Notz[38].
Pierwszą konkurencją, w której wziął udział reprezentant Azerbejdżanu, był slalom gigant mężczyzn[2]. Rywalizację przeprowadzono 23 lutego. Cedric Notz w pierwszym przejeździe uzyskał 79. rezultat[39], a w drugim 74[40]. Łącznie pozwoliło mu to na zajęcie 72. miejsca w gronie 81 sklasyfikowanych zawodników. Do zwycięzcy zawodów, Carlo Janki, stracił 28,15 s[41]. Przez następne dwa dni rozgrywano tę konkurencję wśród kobiet. Po pierwszym przejeździe Gaia Bassani Antivari zajmowała 66. miejsce[42], w drugim uzyskała 57. rezultat[43]. Finalnie dało jej to 57. miejsce w gronie 60 sklasyfikowanych zawodniczek. Do mistrzyni olimpijskiej, Viktorii Rebensburg, straciła 29,76 s[44].
Dzień po zakończeniu rywalizacji w slalomie gigancie kobiet przeprowadzono zawody w slalomie kobiet[45]. Startująca w nich Gaia Bassani Antivari zakończyła swój udział po pierwszym przejeździe, którego nie ukończyła[46], wobec czego nie została sklasyfikowana[45]. Taka sama sytuacja miała miejsce w slalomie mężczyzn, rozegranym 27 lutego[47]. Uczestniczący w zawodach Cedric Notz nie ukończył pierwszego przejazdu[48] i nie został sklasyfikowany[47].
