W okresie II wojny światowej w Wielkiej Brytanii w odpowiedzi na udane operacje powietrznodesantowe niemieckich Fallschirmjäger zaprojektowano szereg szybowców[1] w tym General Aircraft Hamilcar zdolny do przenoszenia lekkich czołgów M22 Locust czy Tetrarch Mk VII[2]. Już w 1942 zdawano sobie sprawę, z niewielkiej wartości bojowej czołgów lekkich na nowoczesnym polu boju i rozpoczęto poszukiwania innych sposobów dostarczenia większych czołgów mających stanowić wsparcie własnych sił powietrznodestanowych[3]. Rozważano między innymi zaprojektowanie większych szybowców, które mogłyby zabierać na pokład 15-tonowe czołgi M5 Stuart, z czego jednak szybko zrezygnowano, ponieważ M5 był uzbrojony w taką samą 37-milimetrową armatę jak M22 i pomimo nieco grubszego opancerzenia nie był pojazdem o znacznie większej wartości bojowej[3].
W 1942 opracowano eksperymentalny wiroszybowiec o nazwie Hafner Rotabuggy, który powstał jako modyfikacja popularnego jeepa[3][4]. W grudniu 1942 wynalazca Rotabuggy, Raoul Hafner zaproponował zbudowanie podobnego wiroszybowca w oparciu o czołg piechoty Valentine[3]. Hafner opracował potężny wirnik o średnicy 152 stóp (46 m) i niewielki stabilizujący ogon, które miały być przymocowane do Valentine’a[3]. Przed startem wirnik byłby rozpędzany silnikiem czołgu, a sam czołg byłby wyciągany w powietrze przez dwa samoloty – Douglasa DC-3 holującego Halifaksa, który holowałby z kolei czołg[3]. Wyliczone, że całkowita masa wirnika i konstrukcji nośnej czołgu nie przekraczałaby 5000 funtów (ok. 2300 kg)[3]. Podstawową zaletą takiego wiroszybowca w porównaniu z innymi czołgami latającymi opracowanymi w tym okresie (Maeda Ku-6, Antonov A-40, Baynes Bat) byłaby znacznie niższa prędkość lądowania[3].
↑ abcdefghiKeith Flint: Airborne Armour. s. 54-55.
↑Steven J. Zaloga, Hugh Johnson: Jeeps 1941-45. s. 37-38.
Bibliografia
Keith Flint: Airborne Armour: Tetrarch, Locust, Hamilcar and the 6th Airborne Armoured Reconnaissance Regiment 1938-50. Helion Pub, 2010. ISBN 978-1906033804. Brak numerów stron w książce
T.B.H. Otway: The Second World War 1939-1945 Army – Airborne Forces. Imperial War Museum, 1990. ISBN 0-901627-57-7. Brak numerów stron w książce
Steven J. Zaloga, Hugh Johnson: Jeeps 1941-45. Osprey. ISBN 1-84176-888-X. Brak numerów stron w książce
