PROFILPELAJAR.COM

Pałac w Rusinowej
Schloß und Gut Reussendorf
	nr rej. A/686/670/WŁ z 22.08.1977 i z 3.01.1995
	; Oficyna w zespole pałacowym
Państwo	Polska
Miejscowość	Rusinowa
Adres	ul. Bystrzycka 3
Typ budynku	Pałac
Styl architektoniczny	barok
Ukończenie budowy	1720
Ważniejsze przebudowy	1907-1908
Zniszczono	1720
Odbudowano	21.07.1762
Pierwszy właściciel	Czettritz
Kolejni właściciele	Zedlitz, Krauβ, Butler, Egmont Tielsch
	Położenie na mapie Wałbrzycha Pałac w Rusinowej
	Położenie na mapie Polski Pałac w Rusinowej
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pałac w Rusinowej
	50°45′43,98″N 16°20′10,66″E/50,762217 16,336294
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac w Rusinowej – zabytkowy^[1] pałac^[2] wybudowany w 1720 r. w Rusinowej^[3] – dzielnicy Wałbrzycha, na jego południowo-wschodnich obrzeżach; w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim.

Opis

Od frontu portal z kartuszem z trzema herbami^[4] von: Crauss (L), Waldau (Ś) i Felden (P). Właścicielelem w 1733^[4] był Johann Georg (Jan Jerzy junior) Crauss von Craussendorff (166?-1742), który ożenił się z Johanną Elisabet (Joanną Elżbietą) von Waldau^[5]^[a]. Grób matki Joanny - Erdmuthe von Felden znajduje się w Dziećmorowicach^[6]. Obiekt jest częścią barokowego zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park, dwie oficyny mieszkalne; oficyna, dawna stajnia, były basen oraz brama parkowa.

Herb von Crauss
Herb von Waldau
Herb von Felden

Uwagi

↑ Johanna Elisabet von Waldau była córką Frantza Georga von Waldau i Erdmuthe Charlotte von Felden

Przypisy

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .
↑ NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 190. [dostęp 2015-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
↑ ^a ^b Marek Staffa (red.): Słownik geografii turystycznej Sudetów. T. 10: Góry Wałbrzyskie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2005, s. 386- 388. ISBN 83-85773-85-1.
↑ Roman Sękowski (1931-2023): Herbarz szlachty śląskiej: informator genealogiczno-heraldyczny.. T. T.1, A-C. Katowice: Fundacja „Zamek Chudów” ; Videograf II, 2002, s. 402.
↑ Dziećmorowice (Dittmannsdorf). [dostęp 2024-01-04].

Bibliografia

Słownik geografii turystycznej Sudetów, Góry Wałbrzyskie, Pogórze Wałbrzyskie, Pogórze Bolkowskie, t. 10, pod red. Marka Staffy, Wrocław: "I-Bis", 2005, ISBN 83-85773-78-9, s. 388.

[a-6] Johanna Elisabet von Waldau była córką Frantza Georga von Waldau i Erdmuthe Charlotte von Felden

[1] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .

[2] NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).

[nid-3] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 190. [dostęp 2015-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

[Sł-4] Marek Staffa (red.): Słownik geografii turystycznej Sudetów. T. 10: Góry Wałbrzyskie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2005, s. 386- 388. ISBN 83-85773-85-1.

[5] Roman Sękowski (1931-2023): Herbarz szlachty śląskiej: informator genealogiczno-heraldyczny.. T. T.1, A-C. Katowice: Fundacja „Zamek Chudów” ; Videograf II, 2002, s. 402.

[7] Dziećmorowice (Dittmannsdorf). [dostęp 2024-01-04].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]

[6]