|
Otto I (książę Brunszwiku-Getyngi)
Otto I (ur. ok. 1340 r., zm. 13 grudnia 1394 r. w Hardegsen) – książę Brunszwiku-Getyngi od 1367 r. z dynastii Welfów. Życiorys Otto był synem księcia Brunszwiku-Getyngi (niewielkiej i poszarpanej części księstwa brunszwickiego) Ernesta oraz Elżbiety, córki landgrafa Hesji Henryka II Żelaznego. Już za życia ojca został dopuszczony do współrządów, a po jego śmierci w 1367 r. objął samodzielną władzę w odziedziczonym księstwie (bracia zmarli przed śmiercią ojca). Przydomek der Quade (zły, zdradliwy) zawdzięczał niekończącemu się pasmu wojen i konfliktów, jakie wypełniło jego panowanie. Prowadził walki przeciwko licznym miastom oraz sąsiadom, brał udział w wojnie o sukcesję w Lüneburgu. Zarówno w tym, jak i innych konfliktach odznaczał się zmienianiem stron, które popierał. Miał też roszczenia do tronu heskiego i próbował zrealizować je siłą, doprowadzając do kilku konfliktów zbrojnych. W 1387 r. doszło do walk z mieszczanami Getyngi (wieńczących długoletnie spory), podczas których uległ zniszczeniu zamek książęcy; odtąd Otto rezydował w Hardegsen. Zmarł ekskomunikowany, co sprawiło, iż musiał być pochowany w niepoświęconej ziemi. Zdjęcie ekskomuniki uzyskała kilka lat później wdowa po księciu, dzięki czemu jego ciało mogło być przeniesione do specjalnie wzniesionej w tym celu kaplicy w Northeim. Rozliczne wojny, często przegrywane, a także zamiłowanie księcia do turniejów spowodowały ciągły deficyt finansowy. Pozostawił on swemu synowi i następcy księstwo bardzo zadłużone, a wiele jego zamków i praw zastawionych. RodzinaPierwszą żoną Ottona była poślubiona w 1357 lub 1358 r. Mirosława, córka Jana III, hrabiego Holsztynu-Plön i Kilonii. Zmarła nie pozostawiwszy Ottonowi potomków między 1376 a 1379 r. W 1379 r. Otto ożenił się po raz drugi, z Małgorzatą, córką księcia Bergu Wilhelma I. Z tego małżeństwa pochodziło czworo dzieci:
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): Information related to Otto I (książę Brunszwiku-Getyngi) |
||||||||||||||||||||||||||||||
