Utrzymał się na stanowisku ministra obrony narodowej prawie osiem lat mimo różnych zmian rządów. Ściśle współpracował z Hansem von Seecktem. Ustąpił w styczniu 1928 po wyjściu na jaw tzw. Afery Lohmanna, dotyczącej finansowania Reichsmarine. Został zastąpiony przez Wilhelma Groenera. Od 1928 do 1933 przewodniczył organizacji opiekującej się grobami niemieckich żołnierzy – Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge.
Wycofał się z życia politycznego po dojściu Hitlera do władzy. W czasie II wojny światowej zaangażował się w podziemny ruch antyhitlerowski. Został aresztowany i osadzony w obozie Ravensbrück.
