Götz Otto

Götz Otto
Ilustracja
Götz Otto (2015)
Data i miejsce urodzenia

15 października 1967
Dietzenbach, Niemcy

Zawód

aktor, scenarzysta

Współmałżonek

Sabine Otto (od 2000)

Lata aktywności

od 1989

Strona internetowa
Götz Otto w Wiedniu, 2009

Götz Otto (ur. 15 października 1967 w Dietzenbach) – niemiecki aktor i scenarzysta[1][2].

Życiorys

Wczesne lata

Wychowywał się w Dietzenbach w kraju związkowym Hesja jako syn właścicieli piekarni[3]. Po ukończeniu szkoły średniej w Offenbach am Main, w latach 1987–1988 studiował teatrologię, politologię i filozofię na Wolnym Uniwersytecie Berlina. W latach 1988–1989 uczęszczał na Uniwersytet Muzyczny i Sztuki Dramatycznej w Grazu (Universität für Musik und darstellende Kunst Graz), a w latach 1989–1993 studiował aktorstwo w Otto-Falckenberg-Schule w Monachium[4].

Kariera

Występował w teatrach: Schillera w Berlinie (1991) i Royal Theatre w Monachium (1993–1995)[5]. Po debiucie na kinowym ekranie w komedii Małe rekiny (Kleine Haie, 1992) u boku Kaia Wiesingera i Gedeona Burkharda, pojawił się w niewielkiej roli SS-manna w Płaszowie w dramacie wojennym Stevena Spielberga Lista Schindlera (Schindler's List,1993)[6]. Wystąpił jako Pan Dwa w dreszczowcu katastroficznym ProSieben Impas (Gridlock, 1996)[7] z Davidem Hasselhoffem i Kathy Ireland.

Stał się znany na arenie międzynarodowej dzięki roli Stampera, asystenta Elliota Carvera (Jonathan Pryce), przeciwnika Jamesa Bonda w filmie Jutro nie umiera nigdy (Tomorrow Never Dies, 1997). Podczas przesłuchania do tej roli miał dwadzieścia sekund, aby się przedstawić. Otto, który ówcześnie miał zgolone włosy, zrobił to mówiąc: „Jestem wielki, jestem zły, jestem łysy, jestem Niemcem”[8]. Później zagrał autentyczną postać adiutanta Hitlera, SS−Sturmbannführera Ottona Günschego w uznanym przez krytyków dramacie wojennym Upadek (Der Untergang, 2004)[9]. Pojawił się też w filmie fantastycznonaukowym Atlas chmur (2012)[10] w reżyserii oraz według scenariusza Lany i Lilly Wachowskich oraz Toma Tykwera.

Okazjonalnie brał udział w wyścigach samochodowych. W 2007 roku ścigał się w niemieckiej Challenge Mini dla VIP-ów w Oschersleben, ale po dobrych wynikach w pierwszym wyścigu, podczas drugiego jego samochód wywrócił się[11]. Otrzymał kolejną szansę w konkursie Mini Challenge VIP Car, który odbył się podczas Grand Prix Niemiec 2008 w Hockenheim[12]. Wyróżnia się szczególnie wysokim wzrostem, mierzy 198 centymetrów wzrostu[13].

Wybrana filmografia

Filmy
Filmy TV
  • 1993: Dann eben mit Gewalt
  • 1993: Hochwürden erbt das Paradies jako jąkający się przyjaciel Matthiasa
  • 1994: Lauras Entscheidung
  • 1996: Impas (Gridlock) jako pan Dwa
  • 1996: Państwo Hart: Aż nas śmierć rozłączy (Hart to Hart: Till Death Do Us Hart) jako Heinrich
  • 1997: Die Friedensmission
  • 1997: Der Schutzengel jako Kai
  • 1998: Trzęsienie ziemi w Nowym Jorku (Earthquake in New York) jako detektyw Eric Steadman
  • 1999: Der blonde Affe jako komisarz Philipp Graf
  • 2004: Pierścień Nibelungów (Ring of the Nibelungs) jako król Thorkwin
  • 2014: Najpiękniejsze baśnie braci Grimm: Trzy piórka (Die drei Federn) jako opowiadacz bajek
  • 2015: Najpiękniejsze baśnie braci Grimm: Księżniczka Maleen (Prinzessin Maleen) jako baron Raimund
Seriale
  • 1996: Telefon 110 (Polizeiruf 110)
  • 1996: Doppelter Einsatz jako Bernd Glowacz
  • 1996: SK Babies jako Michael Landis
  • 1997: Rosamunde Pilcher jako Giles Savours
  • 1997: Kommissar Schimpanski jako LKA-Beamter Lieb
  • 1997: Tatort (Miejsce zbrodni) jako Arnold von Brentano
  • 2007: Telefon 110 (Polizeiruf 110) jako Paul Reinhardt
  • 2009: Filary Ziemi (The Pillars of the Earth) jako Walter

Dubbing

Gry komputerowe

  • 1996: Shine - Die Angst hat einen Namen jako Wetherby Duke (głos)

Przypisy

  1. Götz Otto - Životopis. FDb.cz. [dostęp 2016-03-27]. (cz.).
  2. Götz Otto - Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-03-27]. (rum.).
  3. Götz Otto Trivia. FamousFix. [dostęp 2021-11-03]. (ang.).
  4. Porträt: Götz Otto (*1967). Kino.de. [dostęp 2022-02-08]. (niem.).
  5. Götz Otto. ČSFD.cz. [dostęp 2016-03-27]. (cz.).
  6. Götz Otto. filmportal.de. [dostęp 2016-03-27]. (niem.).
  7. Götz Otto Filmography. AllMovie. [dostęp 2022-02-08]. (ang.).
  8. Johannes Bonke: Interview: Glück hat nur der Glückliche. Filmreporter.de, 2006-05-23. [dostęp 2022-02-08]. (niem.).
  9. Götz Otto - Über diesen Star. Cinema.de. [dostęp 2016-03-27]. (niem.).
  10. Götz Otto. Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-12-03]. (ang.).
  11. Götz Otto weiterer MINI-Promi. motorsport-total.com. [dostęp 2016-03-27]. (niem.).
  12. Die Mini Challenge zu Gast bei der Formel 1.. automobilsport.com. [dostęp 2016-03-27]. (niem.).
  13. Personalidade: Götz Otto (Alemanha). InterFilmes.com. [dostęp 2017-12-03]. (port.).

Bibliografia