Ołeh Protasow
Олег Протасов
Pełne imię i nazwisko
Ołeh Wałerijowycz Protasow
Data i miejsce urodzenia
4 lutego 1964 Dniepropetrowsk
Wzrost
185 cm
Pozycja
napastnik
Kariera juniorska
Kariera seniorska[a]
Kariera reprezentacyjna
Lata
Reprezentacja
Wyst.
Gole
1984–1991
ZSRR
68
(29)
1994
Ukraina
1
(0)
W sumie:
69
(29)
Kariera trenerska
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Ołeh Wałerijowycz Protasow , ukr. Олег Валерійович Протасов, ros. Олег Валерьевич Протасов, Oleg Walerjewicz Protasow (ur. 4 lutego 1964 w Dniepropetrowsku ) – ukraiński piłkarz i trener piłkarski , podczas kariery grał na pozycji napastnika , reprezentant Związku Radzieckiego i Ukrainy , wicemistrz Europy w 1988. Zdobył 29 bramek dla reprezentacji narodowej, co plasuje go na drugim miejscu za Ołehem Błochinem z 42 bramkami.
Kariera zawodnicza
Kariera klubowa
Na płaszczyźnie klubowej Protasow zaczynał karierę w Dnipro Dniepropietrowsk (1982–87), kontynuował ją w Dynamie Kijów , prowadzonym przez Walerego Łobanowskiego . Później grał w klubach zagranicznych: Olympiakos SFP (Grecja 1990–94), Gamba Osaka (Japonia 1994–95), PAE Weria (Grecja 1996) oraz AO Proodeftiki (Grecja 1998–99). Dwa razy zdobywał mistrzostwo ZSRR i raz został wybrany Radzieckim Piłkarzem Roku w 1987 . Łącznie zdobył 125 goli w lidze ZSRR, co plasuje go na ósmym miejscu w historii.
Kariera reprezentacyjna
Protasow zagrał w reprezentacji 68 meczów, wystąpił w Mistrzostwach Świata w 1986 oraz mundialu w 1990 roku. Na Euro 1988 zdobył dwie bramki. Zaliczył również jeden występ w reprezentacji Ukrainy , w roku 1994 .
Kariera trenerska
Po odejściu na piłkarską emeryturę, Protasow zajął się trenowaniem. W 2003 roku poprowadził Olympiakos SFP do tytułu mistrza Grecji , a w lecie 2005 przeszedł do Steauy Bukareszt z którą wywalczył w 2005 roku tytuł mistrzowski w Divizii A . W latach 2006–2008 prowadził rodzinny klub Dnipro Dniepropietrowsk , jednak nie zdobył z nim żadnych sukcesów. Potem trenował kluby Kubań Krasnodar oraz Iraklis Saloniki . 19 grudnia 2009 objął stanowisko głównego trenera FK Rostów [1] . 13 maja 2011 po serii nieudanych meczów podał się do dymisji[2] . 12 listopada 2011 podpisał kontrakt z kazachskim FK Astana [3] , w którym pracował do kwietnia 2012[4] . W lipcu 2012 stał na czele Dynama Mińsk [5] . W czerwcu 2013 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[6] . 10 października 2014 r. został głównym trenerem rumuńskiej Astry Giurgiu [7] . 3 marca 2015 został zwolniony[8] .
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
Dnipro Dniepropietrowsk
mistrz ZSRR : 1983
wicemistrz ZSRR: 1987
brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1984, 1985
Dynamo Kijów
mistrz ZSRR: 1990
wicemistrz ZSRR: 1988
brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1989
zdobywca Pucharu ZSRR : 1990
Olympiakos SFP
Sukcesy reprezentacyjne
Sukcesy trenerskie
Sukcesy indywidualne
najlepszy piłkarza radziecki według tygodnika „Futboł”: 1987
król strzelców Mistrzostw ZSRR: 1985, 1987, 1990
7-krotnie wybierany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1983, 1984, 1985, 1987, 1988, 1990
Odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Składy reprezentacji ZSRR
O występie ZSRR na Mistrzostwach Świata 1986 czytaj tutaj .
O występie ZSRR na Mistrzostwach Europy 1988 czytaj tutaj .
O występie ZSRR na Mistrzostwach Świata 1990 czytaj tutaj .
Kariera trenerska
↑ a b c d e f trener tymczasowy
↑ a b c d trener tymczasowy
Osiągnięcia i nagrody
Najlepszy trener piłkarski w
Rumunii
1936–1940
1945–1950
1951–1960
1961–1970
1971–1980
1981–1991