Karierę zaczynał w Corvinulu Hunedoara, z którym w sezonie 1979–1980 awansował do Divizii A. Dwa lata później zespół zajął trzecie miejsce w lidze, wyprzedzając m.in. Steauę Bukareszt. Rednic był podstawowym piłkarzem Corvinulu, a dobre występy w barwach tego klubu zaowocowały debiutem w reprezentacji oraz – w 1983 roku – transferem do Dinama Bukareszt. W barwach Dinama grał przez osiem lat; w tym czasie zdobył dwa tytuły mistrza Rumunii oraz trzy Puchary kraju. Po upadku komunizmu wyjechał za granicę, najpierw do tureckiegoBursasporu, gdzie spędził rundę wiosenną sezonu 1990–1991, a później do belgijskiegoStandardu Liège. Występował w pierwszej jedenastce Standardu przez pięć lat, a do swojej kolekcji trofeów włączył Puchar Belgii i dwa wicemistrzostwa tego kraju. W 1997 roku w wieku trzydziestu pięciu lat powrócił do ojczyzny. Z Rapidem Bukareszt prowadzonym w tym czasie przez Cornela Dinu sięgnął po trzeci w karierze tytuł mistrza Rumunii. Piłkarską karierę zakończył w 2000 roku.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Rumunii rozegrał 83 mecze. Przez całe lata 80. był podstawowym zawodnikiem drużyny narodowej, z którą brał udział w Euro 1984 oraz Mundialu 1990, gdzie podopieczni Emerica Ienei po raz pierwszy w historii awansowali do drugiej rundy. Z reprezentacją pożegnał się w 1991 roku w towarzyskim spotkaniu z Norwegią.
Kariera szkoleniowa
Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową w Rapidzie Bukareszt, gdzie tymczasowo prowadził pierwszy zespół. W tym samym sezonie przeniósł się do zagrożonego spadkiem FCM Bacău, z którym zajął 14. miejsce w lidze i wygrał mecze barażowe o pozostanie w ekstraklasie.
Niedługo później ponownie upomnieli się o niego działacze Rapidu. W sezonie 2002–2003 doprowadził klub do pierwszego od czterech lat tytułu mistrza Rumunii.
