Non ho l'età [non ɔ leˈta] (pełny tytuł: Non ho l'età (per amarti)) – singel włoskiej wokalistki Giglioli Cinquetti, z którym w 1964 roku wygrała Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo i 9. Konkurs Piosenki Eurowizji. Utwór znalazł się na debiutanckiej płycie artystki pod tym samym tytułem^[3].

Piosenkę skomponowała trójka muzyków: Mario Panzeri, Nisa i Gene Colonnello, a wykonała ją Gigliola Cinquetti^[4]. Premiera utworu odbyła się podczas finału Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo, w którym wokalistka zaprezentowała ją razem z belgijską piosenkarką Patricią Carli, która zaśpiewała jego francuskojęzyczną wersję pt. „Je suis à toi”. Propozycja zajęła pierwsze miejsce^[5]. Udział Carli w Festiwalu Piosenki Włoskiej był spowodowany faktem, iż w roku 1964 został on otwarty dla cudzoziemców. Powodem takiego działania organizatorów było wymuszenie rywalizacji pomiędzy rodzimymi a zagranicznymi wykonawcami, a także popularyzacja piosenki włoskiej za granicą i wejście jej oraz włoskich artystów na zagraniczne listy przebojów^[6].

21 marca tego samego roku utwór został zaprezentowany w finale 9. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kopenhadze, podczas którego zajął pierwsze miejsce. Po tym sukcesie Gigliola Cinquetti nagrała swój przebój w kilku wersjach językowych: po niemiecku („Luna nel blu”), hiszpańsku („No tengo edad”) i po japońsku („Yumemiru omoi”). „Non ho l'età” została następnie nagrana przez innych wykonawców, między innymi po angielsku jako „This Is My Prayer”^[5]. Polskojęzyczną wersję utworu pt. „Nie wolno mi...” nagrała Wiesława Drojecka^[7].

W kwietniu 1964 roku utwór znalazł się na pierwszym miejscu wolskiej listy przebojów Hit Parade Italia, natomiast wersja Carli trafiła na szczyt francuskiej listy^[5].

Od singla „Non ho l'età” rozpoczął się w piosence europejskiej tzw. „włoski boom”^[7]. Na całym świecie sprzedano ponad 20 milionów egzemplarzy tego utworu^[8].

• Włochy w Konkursie Piosenki Eurowizji

• Okładka
• Piosenka na stronie Eurovision Song Contest (ang.)