Nakajima AT-2
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 Japonia
|
| Producent
|
Nakajima
|
| Typ
|
Samolot pasażersko-transportowy
|
| Konstrukcja
|
Prawie całkowicie metalowa
(jedynie powierzchnie sterowe kryte były płótnem)
|
| Załoga
|
3 osoby
|
| Historia
|
| Data oblotu
|
12 września 1936
|
| Lata produkcji
|
AT-2: 1937–1940
Ki-34 i L1N1: 1937–1942
|
| Wycofanie ze służby
|
1945
|
| Liczba egz.
|
AT-2: 32
Ki-34 i L1N1: 318
|
| Dane techniczne
|
| Napęd
|
2 Nakajima Kotobuki 2-1 (580 KM) lub
2 Nakajima Ha-1b (710 KM) lub
2 Nakajima Kotobuki 41 (710 KM)
|
| Wymiary
|
| Rozpiętość
|
19,916 m
|
| Długość kadłuba
|
15,3 m
|
| Wysokość
|
4,15 m
|
| Powierzchnia nośna
|
49,2 m²
|
| Masa
|
| Własna
|
3500 kg
|
| Startowa
|
do 5250 kg
|
| Osiągi
|
| Prędkość maks.
|
360 km/h
|
| Prędkość przelotowa
|
310 km/h
|
| Pułap
|
7000 m
|
| Zasięg
|
1200 km
|
| Dane operacyjne
|
| Liczba miejsc
|
| 8
|
| Użytkownicy
|
| AT-2: Greater Japan Air Lines Company,
Manchurian Airlines Company
Ki-34 i L1N1: Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej
|
|
|
Nakajima AT-2 – japoński lekki samolot transportowo-pasażerski z okresu przedwojennego i II wojny światowej. Samolot powstał jak lekki samolot pasażerski noszący oznaczenie AT-2, w 1937 został przyjęty na służbę przez Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej jako Ki-34, w późniejszym czasie służył także w Siłach Powietrznych Cesarskiej Marynarki Wojennej pod oznaczeniem L1N1. W czasie wojny znany był także pod amerykańską nazwą Thora.
Tło historyczne
W 1934 zakłady Nakajima zakupiły licencję na produkcję samolotu transportowego Douglas DC-2[1]. Rok później w Nakajimie rozpoczęto prace projektowane nad nowym, mniejszym samolotem pasażersko-transportowym do użycia na krótkich trasach[1]. Nowy samolot otrzymał oznaczenia Nakajima Aerial Transport No. 1 (AT-1), pracami projektowymi kierował inżynier Akegawa, a konstrukcja samolotu bazowała na wcześniejszych maszynach takich jak Douglas DC-2, Northrop Delta i General Aviation GA-43[1].
Jeszcze w czasie prac projektowych dokonano poważnych modyfikacji w konstrukcji samolotu i otrzymał on nowe oznaczenie AT-2 (w tej wersji litera „A” nie oznaczała już słowa aerial ale była inicjałem nazwiska głównego konstruktora Akegawy[1]. Prototyp został ukończony w 1936[1].
Opis konstrukcji
Nakajima AT-2 był lekkim samolotem pasażersko-transportowym[2]. Samolot miał konstrukcję prawie całkowicie metalową, jedynie powierzchnie sterowe kryte były płótnem[2]. AT-2 miał układ dolnopłatu[2]. Prototyp napędzany był dwoma dziewięciocylindrowymi chłodzonymi powietrzem silnikami gwiazdowymi typu Nakajima Kotobuki 2-1 o mocy 580 KM każdy[2]. Wersje produkcyjne samolotu napędzane było silnikami Nakajima Ha-1b lub Nakajima Kotobuki 41 o mocy 710 KM przy starcie i 780 KM na wysokości 2800 metrów[2]. Prototyp miał dwupłatowe, drewniane śmigła o stałym skoku, samoloty produkcyjne miały drewniane, dwupłatowe śmigła o zmiennym skoku[2].
Załogę samolotu stanowiły trzy osoby, mógł on przewozić do ośmiu pasażerów[2].
Roziętość skrzydeł samolotu wynosiła 19,916 metrów, długość kadłuba 15,3 metrów, a jego wysokość 4,15 metrów[2]. Powierzchnia nośna skrzydeł wynosiła 49,2 metry kwadratowe[2]. Masa własna wynosiła 3500 kilogramów, masa startowa wynosiła do 5250 kilogramów[2].
Prędkość maksymalna na wysokości 3360 metrów wynosiła 360 km/h, a prędkość przelotowa 310 km/h[2]. Pułap operacyjny wynosił 7000 metrów, a zasięg do 1200 kilometrów[2].
Historia
AT-2
Prototyp został ukończony w 1936, jego pierwszy lot odbył się 12 września[1]. Samolot był oblatywany przez pilotów linii lotniczych Japan Air Transport Company, Manchurian Airlines Company, a także przez pilotów producenta i dwóch pilotów wojskowych[1]. Samolot został oceniony bardzo pozytywnie, jedyne problemy odkryte w czasie jego oblatywania dotyczyły chłodzenia silników i problemów z chowanym podwoziem[1]. Odkryte w prototypie problemy zostały poprawione w wersji produkcyjnej samolotu[1].
W latach 1937–1940 zbudowano łącznie 32 samoloty w tej wersji dla linii lotniczych Greater Japan Air Lines Company (Dai Nippon Koku KK) i Manchurian Airlines Company gdzie służyły do końca wojny[1].
Ki-34 i L1N1
W 1937 samolot został przyjęty do służby przez Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej gdzie otrzymał nazwę Samolot Transportowy Armii Model 97 i oznaczenia Ki-34[1]. W siłach powietrznych Armii służył jako samolot komunikacyjny i do przewozu spadochroniarzy[1]. W tej wersji samolot nieco różnił się od wersji cywilnej, otrzymał inne, bardziej aerodynamiczne owiewki silników[1]. W latach 1937–1940 w zakładach Nakajimy w Ota zbudowano 19 samolotów tego typu, a w latach 1939-42 w zakładach Tachikawa Hikoki w Tachikawa zbudowano 299 samolotów w tej wersji.
Część samolotów została przekazana siłom powietrznym Marynarki gdzie otrzymały nazwę Samolot Transportowy Armii Typu AT-2 i oznaczenia L1N1[2].
Samoloty służyły do końca wojny, w czasie wojny znane były także pod amerykańską nazwą Thora[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 204.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 205.
Bibliografia
.svg)