Kokusai Ku-7

Dane podstawowe
Państwo	Japonia
Producent	Nippon Kokusai Koku
Typ	wojskowy średni szybowiec transportowy
Konstrukcja	górnopłat dwubelkowy ze stałym podwoziem
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1944
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	34,77 m
Długość	19,5 m
Powierzchnia nośna	110,37 m²
Masa
Własna	3536 kg
Użyteczna	7464 kg
Startowa	11.000 kg (max.)
Osiągi
Prędkość maks.	355 km/h
Prędkość holowania	200 km/h (max.)
Dane operacyjne
Przestrzeń ładunkowa
32 żołnierzy z pełnym oporządzenie lub lekki czołg lub działo kalibru 75 mm wraz z ciągnikiem
Użytkownicy
Cesarska Armia Japońska
Multimedia w Wikimedia Commons

Kokusai Ku-7 Manżuru (jap. 真鶴, dosł. Żuraw białoszyi, w kodzie wojsk alianckich - Buzzard) – średni szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej używany przez Cesarską Armię Japońską. Szybowiec charakteryzował się dwubelkowym kadłubem z centralną gondolą kadłubową z dwuosobową kabiną załogi i ładownią, do której sprzęt lub żołnierze dostawali się po odchyleniu do góry tyłu kadłuba. Ku-7 był największym szybowcem zaprojektowanym w Japonii.

Prace projektowe nad szybowcem rozpoczęto w 1942^[1] w wytwórni Nippon Kokusai Koku przy współudziale instytutu naukowo badawczego Uniwersytetu Tokijskiego. Był to największy szybowiec zaprojektowany w Japonii^[1].

Pierwszy lot prototypu odbył się sierpniu 1944, w warunkach bojowych szybowiec miał być holowany przez bombowce Nakajima Ki-49 lub Mitsubishi Ki-67^[1]. Z powodu złego dla Japonii przebiegu wojny szybowiec nigdy nie został użyty bojowo i nie wyszedł poza fazę eksperymentalną^[1]. Na jego podstawie zbudowano samolot transportowy Kokusai Ki-105^[1].

• René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6. Brak numerów stron w książce
• Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07162-4. Brak numerów stron w książce