Aichi D3A
(Dane D3A1 / D3A2)
Aichi D3A Val z lotniskowca „Akagi”
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 Japonia
|
| Producent
|
Aichi Kokuki KK, Showa
|
| Typ
|
pokładowy bombowiec nurkujący
|
| Konstrukcja
|
dolnopłat o konstrukcji metalowej
|
| Załoga
|
2
|
| Historia
|
| Data oblotu
|
styczeń 1938
|
| Lata produkcji
|
grudzień 1939 – 1944
|
| Wycofanie ze służby
|
1945
|
| Liczba egz.
|
około 1500
|
| Dane techniczne
|
| Napęd
|
1 silnik gwiazdowy, 14-cylindrowy w układzie podwójnej gwiazdy chłodzony powietrzem Mitsubishi MK8D Kinsei 43 (Ha 33-43) lub Kinsei 44 / Mitsubishi MK8E Kinsei 54(Ha 33-54)
|
| Moc
|
startowa:
Kinsei 43 – 1000 KM
Kinsei 44 – 1070 KM
Kinsei 54 – 1300 KM
|
| Wymiary
|
| Rozpiętość
|
14,365 m
|
| Długość
|
10,185 m (D3A1 Model 11) / 10,231 m (D3A2 Model 22)
|
| Wysokość
|
3,348 m / 3,45 m
|
| Powierzchnia nośna
|
34,91 m²
|
| Masa
|
| Własna
|
2408 kg / 2570 kg
|
| Startowa
|
max.: 3896 kg / 4128 kg
|
| Osiągi
|
| Prędkość maks.
|
386 km/h na wysokości 3000 m (D3A1 Model 11) / 433 km/h na 6200 m (D3A2 Model 22)
|
| Prędkość przelotowa
|
296 km/h
|
| Prędkość wznoszenia
|
na 3000 m:
6 min 27 s (D3A1 Model 11) / 5 min 48 s (D3A2 Model 22)
|
| Pułap
|
8100 m / 10 900 m
|
| Zasięg
|
1410 km (max. 2370 km) (D3A1 Model 11) / 1560 km (max. 2380 km) (D3A2 Model 22)
|
| Dane operacyjne
|
| Uzbrojenie
|
2 x km Typ. 97 kalibru 7,7 mm (w osłonie silnika)
1 x km Typ 92 kal. 7,7 mm (ruchomy)
1 x bomba 250 kg (pod kadłubem)
2 x bomba 60 kg (pod skrzydłami)
|
| Użytkownicy
|
| Japonia
|
| Rzuty
|
|
|
|
Aichi D3A (Wzór 99) (jap. 九九式艦上爆撃機 kyūkyū-shiki kanjō bakugekiki; alianckie oznaczenie kodowe Val) – dwumiejscowy japoński pokładowy bombowiec nurkujący (typu 99) z okresu drugiej wojny światowej; był to jeden z dwóch bombowców nurkujących użytkowanych przez państwa Osi.
Jego konstrukcja była wzorowana na niemieckim samolocie kurierskim Heinkel He 70. Prototyp, początkowo oznaczany AM-17, zbudowano w grudniu 1937 roku. Pierwszy lot, już pod nazwą D3A1, odbył w styczniu 1938 roku. Samoloty seryjne D3A1 Model 11 produkowane od grudnia 1939 roku miały mniejszą rozpiętość skrzydeł (z 14,5 na 14,37 m), inną osłonę kabiny i silnik o większej mocy (MK8D Kinsei 43, moc startowa 735 kW/1000 KM, 794 kW/1080 KM na wysokości 2000 m). Dla poprawy stateczności dodano płetwę przed statecznikiem pionowym. Z powodów ekonomicznych zastosowano stałe podwozie.
W czerwcu 1942 roku samolot unowocześniono, zwiększając moc silnika (MK8E Kinsei 54 o mocy startowej 956 kW/1300 KM, 809 kW/1100 KM na wysokości 6200 m); tak zmodyfikowany samolot nosił oznaczenie D3A2 Model 12. Do produkcji seryjnej od sierpnia 1942 trafiła wersja D3A2 Model 22 z powiększonymi zbiornikami paliwa. Zbudowano 470 seryjnych D3A1 i 815 D3A2 w zakładach Aichi Kōkūki KK oraz 201 D3A2 w zakładach Shōwa Hikōki Kōgyō KK. Razem z prototypami powstało łącznie 1495 samolotów tego typu. Samolot zwrotnością dorównywał myśliwcom, toteż często używano go do zwalczania wrogich bombowców. Używano ich jeszcze w 1944 roku, choć samoloty te były już wtedy mocno przestarzałe. Niektóre egzemplarze przebudowano na wersję szkolną D3A2-K.
Samoloty tego typu przenosiły przeciwpancerne bomby o masie 250 kg, bądź bomby ogólnego przeznaczenia (high-explosive) o wadze 242 kilogramów
Bibliografia
_during_the_Battle_of_the_Santa_Cruz_Islands,_26_October_1942.jpg){kind=small}
.svg)