Lista mistrzów Ultimate Fighting Championship

Aktualny wygląd pasa mistrzowskiego UFC wprowadzony w 2001 roku
Wygląd pasa mistrzowskiego UFC Superfight (bez limitu wagowego) w latach 1995–1997

Lista mistrzów Ultimate Fighting Championship – chronologiczna lista wszystkich dotychczasowych mistrzów amerykańskiej organizacji promującej MMA UFC.

Walki o mistrzostwo UFC rozgrywane są od 1995 roku[1]. Pierwszym tytułem mistrzowskim do zdobycia był tytuł Superfight bez limitu wagowego. W 1997 utworzono pierwszą kategorię wagową jaką była waga ciężka[1]. Jeszcze w tym samym roku ustalono kolejne kategorie wagowe: kogucią (66–70 kg), lekką (70–77 kg), średnią (84–93 kg) i ciężką (120 kg). Oficjalnie kategorie zostały uregulowane 4 maja 2001 przez New Jersey State Athletic Control Board gdzie ustalono poszczególne kategorie wagowe które po dzień dzisiejszy funkcjonują i są standardem w większości organizacji na świecie[2]. W 2017 limity wagowe zostały zaokrąglone w funtach[3].

14 marca 2015 Joanna Jędrzejczyk została pierwszą Polką oraz ówcześnie dopiero trzecią zawodniczką/zawodnikiem z Europy która sięgnęła po pas mistrzowski UFC[4] – wcześniej ta sztuka udała się Holendrowi Basowi Ruttenowi oraz Białorusinowi Andrejowi Arłouskiemu[5].

Kategorie wagowe

Aktualnie UFC posiada 11 kategorii wagowych w tym 8 męskich i 3 kobiece[6]:

Męskie

  • ciężka – do 120,2 kg (265 lb; 18,93 st)
  • półciężka – do 93 kg (205 lb; 14,6 st)
  • średnia – do 83,9 kg (185 lb; 13,21 st)
  • półśrednia – do 77,3 kg (170 lb; 12,17 st)
  • lekka – do 70,3 kg (155 lb; 11,07 st)
  • piórkowa – do 65,8 kg (145 lb; 10,36 st)
  • kogucia – do 61,2 kg (135 lb; 9,64 st)
  • musza – do 56,7 kg (125 lb; 8,93 st)

Kobiece

  • kogucia – do 61,2 kg (135 lb; 9,64 st)
  • musza – do 56,7 kg (125 lb; 8,93 st)
  • słomkowa – do 52,2 kg (115 lb; 8,22 st)

Historia mistrzostw mężczyzn

Waga ciężka

7 lutego 1997 został stoczony pojedynek unifikacyjny tytuły Superfight Dana Severna oraz turniejowy Marka Colemana o inauguracyjne mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej[7][8].

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Mark Coleman
(pokonał Dana Severna) 		7 lutego 1997 (UFC 12) 27 lipca 1997
2. Stany Zjednoczone Maurice Smith 27 lipca 1997 (UFC 14) 21 grudnia 1997
  • pokonał Davida Abbotta 17 października 1997 (UFC 15)
3. Stany Zjednoczone Randy Couture 21 grudnia 1997 (UFC Japan) styczeń 1998
Couture został pozbawiony tytułu w 1998 roku z powodu sporu z UFC po którym odszedł z organizacji[9].
4. Holandia Bas Rutten
(pokonał Kevina Randlemana) 		7 maja 1999 (UFC 20) czerwiec 1999
Rutten zwakował tytuł schodząc wagę niżej[5].
5. Stany Zjednoczone Kevin Randleman 19 listopada 1999 (UFC 23) 17 listopada 2000
6. Stany Zjednoczone Randy Couture (2) 17 listopada 2000 (UFC 28) 22 marca 2002
7. Stany Zjednoczone Josh Barnett 22 marca 2002 (UFC 36) 26 lipca 2002
Barnett został pozbawiony tytułu 26 lipca 2002 z powodu pozytywnego wyniki testu antydopingowego na obecność sterydów anabolicznych po walce z Couture[10].
8. Stany Zjednoczone Ricco Rodriguez
(pokonał Randy’ego Couture’a) 		27 września 2002 (UFC 39) 28 lutego 2003
9. Stany Zjednoczone Tim Sylvia 28 lutego 2003 (UFC 41) 28 lutego 2003
  • pokonał Gana McGee 26 września 2003 (UFC 44)
Sylvia został pozbawiony tytułu 15 października 2003 z powodu pozytywnego wyniki testu antydopingowego na obecność sterydów anabolicznych po walce z McGee[9].
10. Stany Zjednoczone Frank Mir 19 czerwca 2004 (UFC 48) 12 sierpnia 2005
– Białoruś Andrej Arłouski
(pokonał o tymczasowy tytuł Tima Sylvie) 		5 lutego 2005 (UFC 51) 12 sierpnia 2005
  • pokonał Justina Eilersa 4 czerwca 2005 (UFC 53)
Mir został pozbawiony tytułu 12 sierpnia 2005 z powodu absencji spowodowanej wypadkiem samochodowym który miał miejsce 17 września 2004[11]
11. Białoruś Andrej Arłouski
(został niekwestionowanym mistrzem) 		12 sierpnia 2005 15 kwietnia 2006
12. Stany Zjednoczone Tim Sylvia (2) 15 kwietnia 2006 (UFC 59) 3 marca 2007
13. Stany Zjednoczone Randy Couture (3) 3 marca 2007 (UFC 68) 15 listopada 2008
– Brazylia Antônio Rodrigo Nogueira
(pokonał o tymczasowy tytuł Tima Sylvię) 		2 lutego 2008 (UFC 81) 27 grudnia 2008
14. Stany Zjednoczone Brock Lesnar 15 listopada 2008 (UFC 91) 23 października 2010
– Stany Zjednoczone Frank Mir
(pokonał o tymczasowy tytuł Antônio Rodrigo Nogueirę) 		27 grudnia 2008 (UFC 92) 11 lipca 2009
– Stany Zjednoczone Shane Carwin
(pokonał o tymczasowy tytuł Franka Mira) 		27 marca 2010 (UFC 111) 3 lipca 2010
15. Stany Zjednoczone Cain Velasquez 23 października 2010 (UFC 121) 12 listopada 2011
16. Brazylia Junior dos Santos 12 listopada 2011 (UFC on Fox 1) 29 grudnia 2012
17. Stany Zjednoczone Cain Velasquez (2) 29 grudnia 2012 (UFC 155) 13 czerwca 2015
– Brazylia Fabricio Werdum
(pokonał o tymczasowy tytuł Marka Hunta) 		16 listopada 2014 (UFC 180) 13 czerwca 2015
18. Brazylia Fabricio Werdum 13 czerwca 2015 (UFC 188) 14 maja 2016
19. Stany Zjednoczone Stipe Miocic 14 maja 2016 (UFC 198) 7 lipca 2018
20. Stany Zjednoczone Daniel Cormier 7 lipca 2018 (UFC 226) 17 sierpnia 2019
21. Stany Zjednoczone Stipe Miocic (2) 17 sierpnia 2019 (UFC 241) 27 marca 2021
22. Kamerun Francis Ngannou 27 marca 2021 (UFC 260) 14 stycznia 2023
  • pokonał tymczasowego mistrza Ciryla Gane 22 stycznia 2022 (UFC 270)
– Francja Ciryl Gane
(pokonał o tymczasowy tytuł Derricka Lewisa) 		7 sierpnia 2021 (UFC 265) 22 stycznia 2022
Ngannou został pozbawiony tytułu 14 stycznia 2023 kiedy opuścił UFC z powodu sporu kontraktowego[12].
23. Stany Zjednoczone Jon Jones
(pokonał Ciryla Gane) 		4 marca 2023 (UFC 285) nadal
– Anglia Tom Aspinall
(pokonał o tymczasowy tytuł Siergieja Pawłowicza) 		11 listopada 2023 (UFC 295) nadal

Waga półciężka

Do 4 maja 2001 waga półciężka była nazywana średnią[13][14].

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Frank Shamrock
(pokonał Kevina Jacksona) 		21 grudnia 1997 (UFC Japan) 24 listopada 1999
  • pokonał Igora Zinowiewa 13 marca 1998 (UFC 16)
  • pokonał Jeremy’ego Horna 15 maja 1998 (UFC 17)
  • pokonał Johna Lobera 16 października 1998 (UFC Brazil)
  • pokonał Tito Ortiza 24 września 1999 (UFC 22)
Shamrock zwakował tytuł 24 listopada 1999 i odszedł z UFC, za powód podając brak zawodników z którymi mógłby się zmierzyć w obronie tytułu[15].
2. Stany Zjednoczone Tito Ortiz
(pokonał Wanderleia Silvę) 		14 kwietnia 2000 (UFC 25) 26 września 2003
– Stany Zjednoczone Randy Couture
(pokonał o tymczasowy tytuł Chucka Liddella) 		6 czerwca 2003 (UFC 43) 26 września 2003
3. Stany Zjednoczone Randy Couture 26 września 2003 (UFC 44) 31 stycznia 2004
4. Brazylia Vitor Belfort 31 stycznia 2004 (UFC 46) 21 sierpnia 2004
5. Stany Zjednoczone Randy Couture (2) 21 sierpnia 2004 (UFC 49) 16 kwietnia 2005
6. Stany Zjednoczone Chuck Liddell 16 kwietnia 2005 (UFC 52) 26 maja 2007
7. Stany Zjednoczone Quinton Jackson 26 maja 2007 (UFC 71) 5 lipca 2008
8. Stany Zjednoczone Forrest Griffin 5 lipca 2008 (UFC 86) 27 grudnia 2008
9. Stany Zjednoczone Rashad Evans 27 grudnia 2008 (UFC 92) 23 maja 2009
10. Brazylia Lyoto Machida 23 maja 2009 (UFC 98) 8 maja 2010
11. Brazylia Maurício Rua 8 maja 2010 (UFC 113) 19 marca 2011
12. Stany Zjednoczone Jon Jones 19 marca 2011 (UFC 128) 29 kwietnia 2015
Jones został pozbawiony tytułu i bezterminowo zawieszony 29 kwietnia 2015 z powodu postępowania sądowego które było przeciwko niemu toczone[9][16].
13. Stany Zjednoczone Daniel Cormier
(pokonał Anthony’ego Johnsona) 		23 maja 2015 (UFC 187) 28 grudnia 2018
– Stany Zjednoczone Jon Jones
(pokonał o tymczasowy tytuł Ovince Saint Preuxa) 		23 kwietnia 2016 (UFC 197) 9 listopada 2016
9 listopada 2016 Jones został pozbawiony tymczasowego tytułu po tym, jak USADA zawiesiła go na rok, z powodu uzyskania pozytywnego wyniku testu antydopingowego przed galą UFC 200[17].
29 lipca 2017 Jones pokonał Daniela Cormiera odbierając mu pas mistrzowski[18] jednak 13 września 2017 został pozbawiony tytułu po tym, jak USADA poinformowała o ponownym uzyskania pozytywnego wyniku testu antydopingowego u niego przed galą UFC 214[19][20].
28 grudnia 2018 Cormier zrzekł się mistrzostwa wagi półciężkiej na rzecz walk w kategorii ciężkiej[21].
14. Stany Zjednoczone Jon Jones (2) 29 grudnia 2018 (UFC 232) 31 maja 2020
18 sierpnia 2020 Jones zrzekł się mistrzostwa wagi półciężkiej, powołując się na problemy z UFC dotyczące negocjacji płacowych i chęci rywalizacji w wadze ciężkiej[22][23].
15. Polska Jan Błachowicz
(pokonał Dominicka Reyesa) 		26 września 2020 (UFC 253) 30 października 2021
16. Brazylia Glover Teixeira 30 października 2021 (UFC 267) 12 czerwca 2022
17. Czechy Jiří Procházka 12 czerwca 2022 (UFC 275) 23 listopada 2022
23 listopada 2022 Procházka zrzekł się mistrzostwa wagi półciężkiej, po tym jak doznał kontuzji barku[24].
Jan Błachowicz i Magomied Ankalajew walczyli do remisu 10 grudnia 2022 roku na UFC 282 o zwakowany tytuł.
18. Stany Zjednoczone Jamahal Hill
(pokonał Glovera Teixeirę) 		21 stycznia 2023 (UFC 283) 14 lipca 2023
14 lipca 2023 Hill zrzekł się mistrzostwa wagi półciężkiej, po tym jak doznał zerwania ścięgna Achillesa[25].
19. Brazylia Alex Pereira
(pokonał Jiříego Procházkę) 		11 listopada 2023 (UFC 295) nadal

Waga średnia

Źródło[26]

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Dave Menne
(pokonał Gila Castillo) 		28 września 2001 (UFC 33) 11 stycznia 2002
2. Brazylia Murilo Bustamante 11 stycznia 2002 (UFC 35) 5 października 2002
Bustamente został pozbawiony tytułu 5 października 2002, z powodu opuszczenia UFC i związania się PRIDE FC[9].
3. Stany Zjednoczone Evan Tanner
(pokonał Davida Terrelliego) 		5 lutego 2005 (UFC 51) 4 czerwca 2005
4. Stany Zjednoczone Rich Franklin 4 czerwca 2005 (UFC 53) 14 października 2006
  • pokonał Nate’a Quarry’ego 19 listopada 2005 (UFC 56)
  • pokonał Davida Loiseau 4 marca 2006 (UFC 58)
5. Brazylia Anderson Silva 14 października 2006 (UFC 64) 6 lipca 2013
6. Stany Zjednoczone Chris Weidman 6 lipca 2013 (UFC 162) 12 grudnia 2015
7. Stany Zjednoczone Luke Rockhold 12 grudnia 2015 (UFC 194) 4 czerwca 2016
8. Anglia Michael Bisping 4 czerwca 2016 (UFC 199) 4 listopada 2017
– Australia Robert Whittaker
(pokonał o tymczasowy tytuł Yoela Romero) 		8 lipca 2017 (UFC 213) 7 grudnia 2017
9. Kanada Georges St. Pierre 4 listopada 2017 (UFC 217) 7 grudnia 2017
St. Pierre zwakował pas 7 grudnia 2017 z powodów zdrowotnych. Tymczasowy mistrz Robert Whittaker został promowany na regularnego mistrza[27].
10. Australia Robert Whittaker
(został niekwestionowanym mistrzem)[27] 		7 grudnia 2017 5 października 2019
– Nigeria Israel Adesanya
(pokonał o tymczasowy tytuł Kelvina Gasteluma) 		13 kwietnia 2019 (UFC 236) 5 października 2019
11. Nigeria Israel Adesanya 5 października 2019 (UFC 243) 12 listopada 2022
12. Brazylia Alex Pereira 12 listopada 2022 (UFC 281) 9 kwietnia 2023
13. Nigeria Israel Adesanya 9 kwietnia 2023 (UFC 287) 10 września 2023
14. Stany Zjednoczone Sean Strickland 10 września 2023 (UFC 293) 21 stycznia 2024
15 Południowa Afryka Dricus Du Plessis 21 stycznia 2024 (UFC 297) nadal

Waga półśrednia

Do 4 maja 2001 waga półśrednia była nazywana lekką[13][28].

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Pat Miletich
(pokonał Mikeya Burnetta) 		16 października 1998 (UFC Brazil) 4 maja 2001
  • pokonał Jorge Patino 8 stycznia 1999 (UFC 18)
  • pokonał Andre Pederneirasa 16 lipca 1999 (UFC 21)
  • pokonał Johna Alessio 9 czerwca 2000 (UFC 26)
  • pokonał Ken’ichiego Yamamoto 16 grudnia 2000 (UFC 29)
2. Kanada Carlos Newton 4 maja 2001 (UFC 31) 2 listopada 2001
3. Stany Zjednoczone Matt Hughes 2 listopada 2001 (UFC 34) 31 stycznia 2004
  • pokonał Hayato Sakuraia 22 marca 2002 (UFC 36)
  • pokonał Carlosa Newtona 13 lipca 2002 (UFC 38)
  • pokonał Gila Castillo 22 listopada 2002 (UFC 40)
  • pokonał Seana Sherka 25 kwietnia 2003 (UFC 42)
  • pokonał Franka Trigga 21 listopada 2003 (UFC 45)
4. Stany Zjednoczone B.J. Penn 31 stycznia 2004 (UFC 46) 17 maja 2004
Penn został pozbawiony tytułu 17 maja 2004, z powodu opuszczenia UFC i związania się K-1[29].
5. Stany Zjednoczone Matt Hughes (2) 22 października 2004 (UFC 50) 18 listopada 2006
  • pokonał Franka Trigga 16 kwietnia 2005 (UFC 52)
  • pokonał B.J. Penna 23 września 2006 (UFC 63)
6. Kanada Georges St-Pierre 18 listopada 2006 (UFC 65) 7 kwietnia 2007
7. Stany Zjednoczone Matt Serra 7 kwietnia 2007 (UFC 69) 19 kwietnia 2008
– Kanada Georges St-Pierre
(pokonał o tymczasowy tytuł Matta Hughesa) 		29 grudnia 2007 (UFC 79) 19 kwietnia 2008
8. Kanada Georges St-Pierre (2) 19 kwietnia 2008 (UFC 83) 13 grudnia 2013
– Stany Zjednoczone Carlos Condit
(pokonał o tymczasowy tytuł Nicka Diaza) 		4 lutego 2012 (UFC 143) 17 listopada 2012
St-Pierre zwakował tytuł 13 grudnia 2013 w związku z podjęciem decyzji o zawieszeniu kariery zawodniczej[30].
9. Stany Zjednoczone Johny Hendricks
(pokonał Robbiego Lawlera) 		15 marca 2014 (UFC 171) 6 grudnia 2014
10. Stany Zjednoczone Robbie Lawler 6 grudnia 2014 (UFC 181) 30 lipca 2016
11. Stany Zjednoczone Tyron Woodley 30 lipca 2016 (UFC 236) 2 marca 2019
– Stany Zjednoczone Colby Covington
(pokonał o tymczasowy tytuł Rafaela dos Anjosa) 		9 czerwca 2018 (UFC 225) 8 września 2018
Covington został pozbawiony tymczasowego tytułu 8 września 2018 z powodu kontuzji[31].
12. Nigeria Kamaru Usman 2 marca 2019 (UFC 235) 20 sierpnia 2022
13. Anglia Leon Edwards 20 sierpnia 2022 (UFC 278) 27 lipca 2024
14. Stany Zjednoczone Belal Muhammad 27 lipca 2024 (UFC 304) nadal

Waga lekka

Do 4 maja 2001 waga lekka była nazywana kogucią[13][32].

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Jens Pulver
(pokonał Caola Uno) 		23 lutego 2001 (UFC 30) 23 marca 2002
  • pokonał Dennisa Hallmana 28 września 2001 (UFC 33)
  • pokonał B.J. Penna 11 stycznia 2002 (UFC 35)
Pulver został pozbawiony tytułu 23 marca 2002 z powodu sporu z UFC po którym odszedł z organizacji[33].
B.J. Penn i Caol Uno 28 lutego 2003 stoczyli pojedynek w finale 4-osobego mini-turnieju o tytuł, lecz wynik starcia okazał się remisowy i nie przyznano pasa.
2. Stany Zjednoczone Sean Sherk
(pokonał Kenny’ego Floriana) 		14 października 2006 (UFC 64) 8 grudnia 2007
Sherk został pozbawiony tytułu 8 grudnia 2007 z powodu pozytywnego wyniki testu antydopingowego na obecność sterydów anabolicznych po walce z Françą[34].
3. Stany Zjednoczone B.J. Penn
(pokonał Joego Stevensona) 		19 stycznia 2008 (UFC 80) 10 kwietnia 2010
4. Stany Zjednoczone Frankie Edgar 10 kwietnia 2010 (UFC 112) 26 lutego 2012
5. Stany Zjednoczone Benson Henderson 26 lutego 2012 (UFC 144) 31 sierpnia 2013
6. Stany Zjednoczone Anthony Pettis 31 sierpnia 2013 (UFC 164) 14 marca 2015
7. Brazylia Rafael dos Anjos 14 marca 2015 (UFC 185) 7 lipca 2016
8. Stany Zjednoczone Eddie Alvarez 7 lipca 2016 (UFC Fight Night 90) 12 listopada 2016
9. Irlandia Conor McGregor 12 listopada 2016 (UFC 205) 7 kwietnia 2018
– Stany Zjednoczone Tony Ferguson
(pokonał o tymczasowy tytuł Kevina Lee) 		7 października 2017 (UFC 216) 7 kwietnia 2018
Ferguson został pozbawiony tymczasowego tytułu 7 kwietnia 2018 w związku z kontuzją która wykluczyła go z obrony tytułu przeciwko Chabibowi Nurmagomiedowowi[35].
McGregor został pozbawiony tytułu 7 kwietnia 2018 w związku z brakiem woli podjęcia obrony tytułu[36][37].
10. Rosja Chabib Nurmagomiedow
(pokonał Ala Iaquintę) 		7 kwietnia 2018 (UFC 223) 19 marca 2021
– Stany Zjednoczone Dustin Poirier
(pokonał o tymczasowy tytuł Maxa Hollowaya) 		13 kwietnia 2019 (UFC 236) 7 września 2019
– Stany Zjednoczone Justin Gaethje
(pokonał o tymczasowy tytuł Tony’ego Fergusona) 		9 maja 2020 (UFC 249) 24 października 2020
Nurmagomiedow ogłosił zakończenie kariery 24 października 2020[38]. 19 marca 2021 roku prezes UFC Dana White poinformował o fakcie zwakowania pasa mistrzowskiego przez Rosjanina[39].
11. Brazylia Charles Oliveira
(pokonał Michaela Chandlera) 		15 maja 2021 (UFC 262) 7 maja 2022
Oliveira został pozbawiony tytułu 7 maja 2022 z powodu przekroczenia limitu wagowego na walkę przeciwko Justinowi Gaethje’owi[40].
12. Rosja Isłam Machaczew
(pokonał Charlesa Oliveirę) 		22 października 2022 (UFC 280) nadal

Waga piórkowa

Po ogłoszeniu fuzji WEC z UFC pod koniec 2010, 20 listopada przed rozpoczęciem gali UFC 123, José Aldo został oficjalnie mianowany przez prezydenta UFC Dana White’a mistrzem w wadze piórkowej[41][42].

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1. Brazylia José Aldo
(został ogłoszony niekwestionowanym mistrzem) 		20 listopada 2010 (UFC 123) 12 grudnia 2015
  • pokonał Marka Hominicka 30 kwietnia 2011 (UFC 129)
  • pokonał Kenny’ego Floriana 8 października 2011 (UFC 136)
  • pokonał Chada Mendesa 14 stycznia 2012 (UFC 142)
  • pokonał Frankiego Edgara 2 lutego 2013 (UFC 156)
  • pokonał Jung Chan-sunga 3 sierpnia 2013 (UFC 163)
  • pokonał Ricardo Lamasa 1 lutego 2014 (UFC 169)
  • pokonał Chada Mendesa 25 października 2014 (UFC 179)
– Irlandia Conor McGregor
(pokonał o tymczasowy tytuł Chada Mendesa) 		11 lipca 2015 (UFC 189) 12 grudnia 2015
2. Irlandia Conor McGregor 12 grudnia 2015 (UFC 194) 26 listopada 2016
– Brazylia José Aldo
(pokonał o tymczasowy tytuł Frankiego Edgara) 		9 lipca 2016 (UFC 200) 26 listopada 2016
26 listopada 2016, McGregor zwakował tytuł wagi piórkowej, skupiając się na wadze lekkiej. Nowym, niekwestionowanym mistrzem został ogłoszony posiadacz tymczasowego pasa José Aldo[43].
3. Brazylia José Aldo (2)
(został niekwestionowanym mistrzem) 		26 listopada 2016 3 czerwca 2017
– Stany Zjednoczone Max Holloway
(pokonał o tymczasowy tytuł Anthony’ego Pettisa) 		10 grudnia 2016 (UFC 206) 3 czerwca 2017
4. Stany Zjednoczone Max Holloway 3 czerwca 2017 (UFC 212) 14 grudnia 2019
  • pokonał José Aldo 2 grudnia 2017 (UFC 218)
  • pokonał Briana Ortegę 8 grudnia 2018 (UFC 231)
  • pokonał Frankiego Edgara 27 lipca 2019 (UFC 240)
5. Australia Alexander Volkanovski 14 grudnia 2019 (UFC 245) 17 lutego 2024
– Meksyk Yair Rodríguez
(pokonał o tymczasowy tytuł Josha Emmetta) 		12 lutego 2023 (UFC 284) 8 lipca 2023
6. Gruzja Ilia Topuria 17 lutego 2024 (UFC 298) nadal

Waga kogucia

Po ogłoszeniu fuzji WEC z UFC pod koniec 2010, 16 grudnia na WEC 53, Dominick Cruz obronił pas mistrza WEC, zostając przy tym automatycznie mistrzem UFC w wadze koguciej[44][45].

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Dominick Cruz
(pokonał Scotta Jorgensena) 		16 grudnia 2010 (WEC 53) 6 stycznia 2014
– Brazylia Renan Barão
(pokonał o tymczasowy tytuł Urijah Fabera) 		21 lipca 2012 (UFC 149) 6 stycznia 2014
  • pokonał Michaela McDonalda 16 lutego 2013 (UFC on Fuel TV 7)
  • pokonał Eddiego Winelanda 21 września 2013 (UFC 165)
6 stycznia 2014 Cruz zwakował pas mistrzowski z powodu długotrwałej kontuzji ciągnącej się od prawie trzech lat. Prezydent UFC Dana White ogłosił niekwestionowanym mistrzem posiadacza tymczasowego tytułu Brazylijczyka Renana Barão[46].
2. Brazylia Renan Barão
(został ogłoszony niekwestionowanym mistrzem) 		6 stycznia 2014 24 maja 2014
3. Stany Zjednoczone T.J. Dillashaw 24 maja 2014 (UFC 173) 17 stycznia 2016
  • pokonał Joego Soto 30 sierpnia 2014 (UFC 177)
  • pokonał Renana Barão 25 lipca 2015 (UFC on Fox 16)
4. Stany Zjednoczone Dominick Cruz 17 stycznia 2016 (UFC Fight Night 81) 30 grudnia 2016
5. Stany Zjednoczone Cody Garbrandt 30 grudnia 2016 (UFC 207) 4 listopada 2017
6. Stany Zjednoczone T.J. Dillashaw 4 listopada 2017 (UFC 217) 20 marca 2019
20 marca 2019 roku TJ Dillashaw zwakował dobrowolnie pas mistrzowski. Powodem decyzji było naruszenie przepisów antydopingowych USADA[47].
7. Stany Zjednoczone Henry Cejudo
(pokonał Marlona Moraesa) 		9 czerwca 2019 (UFC 238) 10 maja 2020
10 maja 2020 roku na gali 249 po zwycięstwie nad Dominickiem Cruzem, Cejudo przeszedł na emeryturę wakując tym samym pas mistrzowski kategorii koguciej.
8. Rosja Piotr Jan
(pokonał José Aldo) 		12 lipca 2020 (UFC 251) 6 marca 2021
9. Stany Zjednoczone Aljamain Sterling 6 marca 2021 (UFC 259) 19 sierpnia 2023
– Rosja Piotr Jan
(pokonał o tymczasowy tytuł Cory’ego Sandhagena) 		30 października 2021 (UFC 267) 9 kwietnia 2022
10. Stany Zjednoczone Sean O’Malley 19 sierpnia 2023 (UFC 292) 14 września 2024
11. Gruzja Merab Dwaliszwili 14 września 2024 (UFC 306) nadal

Waga musza

Źródło[48]

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Demetrious Johnson
(pokonał Josepha Benavideza) 		22 września 2012 (UFC 152) 4 sierpnia 2018
  • pokonał Johna Dodsona 26 stycznia 2013 (UFC on Fox 6)
  • pokonał Johna Moragę 27 lipca 2013 (UFC on Fox 8)
  • pokonał Josepha Benavideza 14 grudnia 2013 (UFC on Fox 9)
  • pokonał Alego Bagautinowa 14 czerwca 2014 (UFC 174)
  • pokonał Chrisa Cariaso 27 września 2014 (UFC 178)
  • pokonał Kyōjiego Horiguchiego 25 kwietnia 2015 (UFC 186)
  • pokonał Johna Dodsona 5 września 2015 (UFC 191)
  • pokonał Henry’ego Cejudo 24 kwietnia 2016 (UFC 197)
  • pokonał Tima Elliotta 2 grudnia 2016 (The Ultimate Fighter 24 Finale)
  • pokonał Wilsona Reisa 15 kwietnia 2017 (UFC on Fox 24)
  • pokonał Raya Borga 7 października 2017 (UFC 216)
2. Stany Zjednoczone Henry Cejudo 4 sierpnia 2018 (UFC 227) 20 grudnia 2019
Henry Cejudo został pozbawiony pasa z powodu zbyt długiej absencji w obronie tytułu w kategorii muszej.
3. Brazylia Deiveson Figueiredo
(pokonał Josepha Benavideza) 		19 lipca 2020 (UFC Fight Night 172) 12 czerwca 2021
  • pokonał Alexa Pereza 21 listopada 2020 (UFC 255)
  • zremisował z Brandonem Moreno 12 grudnia 2020 (UFC 256)
4. Meksyk Brandon Moreno 12 czerwca 2021 (UFC 263) 22 stycznia 2022
5. Brazylia Deiveson Figueiredo (2) 22 stycznia 2022 (UFC 270) 21 stycznia 2023
– Meksyk Brandon Moreno
(pokonał o tymczasowy tytuł Kai Karę-France) 		30 lipca 2022 (UFC 277) 21 stycznia 2023
6. Meksyk Brandon Moreno 21 stycznia 2023 (UFC 283) 8 lipca 2023
7. Brazylia Alexandre Pantoja 8 lipca 2023 (UFC 290) nadal

Historia mistrzostw kobiet

Waga kogucia kobiet

Po ogłoszeniu wchłonięcia Strikeforce przez UFC w 2012, Ronda Rousey została oficjalnie mianowana przez prezydenta UFC Dana White’a mistrzynią UFC wagi koguciej[49][50].

Nr Mistrzyni Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Ronda Rousey
(została ogłoszona niekwestionowaną mistrzynią) 		6 grudnia 2012 (konferencja prasowa przed UFC on Fox 5) 14 listopada 2015
  • pokonała Liz Carmouche 23 lutego 2013 (UFC 157)
  • pokonała Mieshę Tate 28 grudnia 2013 (UFC 168)
  • pokonała Sarę McMann 22 lutego 2014 (UFC 170)
  • pokonała Alexis Davis 5 lipca 2014 (UFC 175)
  • pokonała Cat Zingano 28 lutego 2015 (UFC 184)
  • pokonała Beth Correirę 1 sierpnia 2015 (UFC 190)
2. Stany Zjednoczone Holly Holm 14 listopada 2015 (UFC 193) 5 marca 2016
3. Stany Zjednoczone Miesha Tate 5 marca 2016 (UFC 196) 9 lipca 2016
4. Brazylia Amanda Nunes 9 lipca 2016 (UFC 200) 11 grudnia 2021
  • pokonała Rondę Rousey 30 grudnia 2016 (UFC 207)
  • pokonała Walentinę Szewczenko 9 września 2017 (UFC 215)
  • pokonała Raquel Pennington 12 maja 2018 (UFC 224)
  • pokonała Holly Holm 7 lipca 2019 (UFC 239)
  • pokonała Germain de Randamie 14 grudnia 2019 (UFC 245)
5. Stany Zjednoczone Julianna Peña 11 grudnia 2021 (UFC 269) 30 lipca 2022
6. Brazylia Amanda Nunes (2) 30 lipca 2022 (UFC 277) 20 czerwca 2023
Nunes ogłosiła zakończenie kariery 10 czerwca 2023[51]. Tytuł został oficjalnie zwakowany 20 czerwca 2023.
7. Stany Zjednoczone Raquel Pennington
(pokonała Mayrę Bueno Silvę) 		20 stycznia 2024 (UFC 297) 5 października 2024
8. Stany Zjednoczone Julianna Peña (2) 5 października 2024 (UFC 307) nadal

Waga musza kobiet

Stawką zwycięstwa w 26 edycji reality show The Ultimate Fighter prócz kontraktu z UFC było inauguracyjne mistrzostwo kobiet w nowo powstałej kategorii muszej. Zwyciężczynią okazała się Amerykanka Nicco Montaño, która wygrała w finale 1 grudnia 2017 z Roxanne Modafferi[52][53].

Nr Mistrzyni Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Nicco Montaño
(pokonała Roxanne Modafferi) 		1 grudnia 2017 (The Ultimate Fighter 26 Finale) 7 września 2018
7 września 2018 została hospitalizowana w związku z nadmiernym ścinaniem wagi w przeddzień pierwszej obrony pasa przeciwko Walentinie Szewczenko i walkę anulowano. Dana White poinformował w ten sam dzień, że pas który dzierżyła Montaño zostaje jej odebrany[54].
2. Kirgistan Walentina Szewczenko
(pokonała Joannę Jędrzejczyk) 		8 grudnia 2018 (UFC 231) 4 marca 2023
  • pokonała Jessice Eye 8 czerwca 2018 (UFC 238)
  • pokonała Liz Carmouche 10 sierpnia 2019 (UFC Fight Night 156)
  • pokonała Katlyn Chookagian 8 lutego 2020 (UFC 247)
  • pokonała Jennifer Maie 21 listopada 2020 (UFC 255)
  • pokonała Jessicę Andrade 24 kwietnia 2021 (UFC 261)
  • pokonała Lauren Murphy 25 września 2021 (UFC 266)
  • pokonała Tailę Santos 12 czerwca 2022 (UFC 275)
3. Meksyk Alexa Grasso 4 marca 2023 (UFC 285) 14 września 2024
4. Kirgistan Walentina Szewczenko (2) 14 września 2024 (UFC 306) nadal

Waga słomkowa kobiet

Stawką zwycięstwa w 20 edycji reality show The Ultimate Fighter prócz kontraktu z UFC było inauguracyjne mistrzostwo kobiet w nowo powstałej kategorii słomkowej. Zwyciężczynią okazała się Amerykanka Carla Esparza, która wygrała w finale 12 grudnia 2014 z Rose Namajunas[55][56].

Nr Mistrzyni Od Do Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Carla Esparza
(pokonała Rose Namajunas) 		12 grudnia 2014 (The Ultimate Fighter 20 Finale) 14 marca 2015
2. Polska Joanna Jędrzejczyk 14 marca 2015 (UFC 185) 4 listopada 2017
  • pokonała Jessicę Penne 20 czerwca 2015 (UFC Fight Night 69)
  • pokonała Valérie LeTourneau 14 listopada 2015 (UFC 193)
  • pokonała Cláudię Gadelha 8 lipca 2016 (The Ultimate Fighter 23)
  • pokonała Karolinę Kowalkiewicz 12 listopada 2016 (UFC 205)
  • pokonała Jessicę Andrade 13 maja 2017 (UFC 211)
3. Stany Zjednoczone Rose Namajunas 4 listopada 2017 (UFC 217) 11 maja 2019
4. Brazylia Jéssica Andrade 11 maja 2019 (UFC 237) 31 sierpnia 2019
5. Zhang Weili 31 sierpnia 2019 (UFC Fight Night 157) 24 kwietnia 2021
6. Stany Zjednoczone Rose Namajunas (2) 24 kwietnia 2021 (UFC 261) 7 maja 2022
7. Stany Zjednoczone Carla Esparza (2) 7 maja 2022 (UFC 274) 12 listopada 2022
8. Zhang Weili (2) 12 listopada 2022 (UFC 281) nadal

Nieistniejące tytuły

Tytuł Superfight – waga open

[1]

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
Ken Shamrock i Royce Gracie zmierzyli się o inauguracyjne mistrzostwo Superfight 7 kwietnia 1995 na UFC 5, lecz wynik starcia okazał się remisowy i nie przyznano pasa[1].
1. Stany Zjednoczone Ken Shamrock
(pokonał Dana Severna) 		14 lipca 1995 (UFC 6) 17 maja 1996
  • zremisował z Olegiem Taktarowem 8 września 1995 (UFC 7)
  • pokonał Kimo Leopoldo 16 lutego 1996 (UFC 8)
2. Stany Zjednoczone Dan Severn 17 maja 1996 (UFC 9) 7 lutego 1997
Mark Coleman (mistrz turnieju UFC 11) pokonał Dana Severna 7 lutego 1997 na UFC 12 w pojedynku unifikującym tytuły mistrza turniejowego i superfightu w inauguracyjny tytuł mistrza UFC w wadze ciężkiej[57].

Waga piórkowa kobiet

9 grudnia 2016 Dana White ogłosił utworzenie kategorii piórkowej kobiet[58] natomiast 13 grudnia 2016 zestawiono walkę o inauguracyjne mistrzostwo w tejże dywizji między Amerykanką Holly Holm a Holenderką Germaine de Randamie[59], którą 11 lutego 2017 wygrała ta druga[60].

Nr Mistrzyni Od Do Obrony tytułu
1. Holandia Germaine de Randamie
(pokonała Holly Holm) 		11 lutego 2017 (UFC 208) 19 czerwca 2017
Germaine de Randamie została pozbawiona tytułu 19 czerwca 2017 z powodu braku woli do podjęcia obrony mistrzostwa przeciwko Cristiane Justino[61].
2. Brazylia Cris Cyborg
(pokonała Tonyę Evinger) 		29 lipca 2017 (UFC 214) 29 grudnia 2019
  • pokonała Holly Holm 30 grudnia 2017 (UFC 219)
  • pokonała Yane Kunitskaye 3 marca (UFC 222)
3. Brazylia Amanda Nunes 29 grudnia 2019 (UFC 232) 20 czerwca 2023
  • pokonała Felicie Spencer 6 czerwca 2020 (UFC 250)
  • pokonała Megan Anderson 6 marca 2021 (UFC 259)
Nunes ogłosiła zakończenie kariery 10 czerwca 2023[51]. Tytuł został oficjalnie zwakowany 20 czerwca 2023.

Mistrzowie turniejowi

UFC początkowo organizowało turnieje by wyłonić najlepszych zawodników danej gali. Od 1993 do 1996 w turniejach brało udział ośmiu zawodników (prócz UFC 4 na którym wystartowało aż 16 zawodników) bez podziału na kategorie wagowe. Turniej składał się z drabinki: ćwierćfinał, półfinał i finał[62]. Rok 1997 przyniósł zmiany w prowadzeniu turniejów. Przede wszystkim zostały utworzenie kategorie wagowe – ciężka, średnia i lekka (ówcześnie do 90 kg, a później zmniejszona do 77 kg), liczba zawodników została zredukowana do czterech, a turniej odbywał się systemem półfinał i finał[63]. Po roku 1999 zrezygnowano z formatu turniejowego na rzecz pojedynczych walk.

Wyjątkowo, bo w 2003 i 2012 miały miejsce turnieje kolejno wagi lekkiej i muszej. Stawką w obu zawodach był pas mistrzowski[64][65].

Gala Data Kategoria wagowa Zwycięzca Finalista
UFC 1 12.11.1993 open Brazylia Royce Gracie Holandia Gerard Gordeau
UFC 2 11.03.1994 open Brazylia Royce Gracie Stany Zjednoczone Patrick Smith
UFC 3 09.09.1994 open Stany Zjednoczone Steve Jennum Kanada Harold Howard
UFC 4 16.12.1994 open Brazylia Royce Gracie Stany Zjednoczone Dan Severn
UFC 5 07.04.1995 open Stany Zjednoczone Dan Severn Kanada Dave Beneteau
UFC 6 14.07.1995 open Rosja Oleg Taktarow Stany Zjednoczone David Abbott
UFC 7 08.09.1995 open Brazylia Marco Ruas Stany Zjednoczone Paul Varelans
Ultimate Ultimate 16.12.1995 open Stany Zjednoczone Dan Severn Rosja Oleg Taktarow
UFC 8 16.02.1996 open Stany Zjednoczone Don Frye Kanada Gary Goodridge
UFC 10 12.07.1996 open Stany Zjednoczone Mark Coleman Stany Zjednoczone Don Frye
UFC 11 20.09.1996 open Stany Zjednoczone Mark Coleman Stany Zjednoczone Scott Ferrozzo
Ultimate Ultimate 2 07.12.1996 open Stany Zjednoczone Don Frye Stany Zjednoczone David Abbott
UFC 12 07.02.1997 Ciężka (+ 91 kg) Brazylia Vitor Belfort Stany Zjednoczone Scott Ferrozzo
Lekka (do 90 kg) Stany Zjednoczone Jerry Bohlander Stany Zjednoczone Nick Sanzo
UFC 13 30.05.1997 Ciężka Stany Zjednoczone Randy Couture Stany Zjednoczone Steven Graham
Lekka (do 90 kg – od UFC 14 przemianowana na średnią) Stany Zjednoczone Guy Mezger Stany Zjednoczone Tito Ortiz
UFC 14 27.07.1997 Ciężka Stany Zjednoczone Mark Kerr Stany Zjednoczone Dan Bobish
Średnia (do 90 kg) Stany Zjednoczone Kevin Jackson Stany Zjednoczone Tony Fryklund
UFC 15 17.10.1997 Ciężka Stany Zjednoczone Mark Kerr Stany Zjednoczone Dwayne Cason
UFC Japan 21.12.1997 Ciężka Japonia Kazushi Sakuraba Brazylia Marcus Silveira
UFC 16 13.03.1998 Lekka (do 77 kg) Stany Zjednoczone Pat Miletich Stany Zjednoczone Chris Brennan
UFC 17 15.05.1998 Średnia Stany Zjednoczone Dan Henderson Kanada Carlos Newton
UFC 23 19.11.1999 Średnia Japonia Ken’ichi Yamamoto Japonia Katsuhisa Fujii
UFC 39
UFC 41 		28.02.2003 Lekka Brak trymufatora, w walce B.J. Penn vs. Caol Uno ogłoszono remis
UFC on FX 2
UFC on FX 3
UFC 152 		22.09.2012 Musza Stany Zjednoczone Demetrious Johnson Stany Zjednoczone Joseph Benavidez

Statystyki

Mistrzowie według narodowości

W tabeli uwzględniono zdobywców pasa mistrzowskiego[66] z poszczególnych kategorii wagowych oraz zwycięzców turniejów.

Kraj Liczba mistrzów Liczba mistrzów turniejowych W sumie
 Stany Zjednoczone 81 17 98
 Brazylia 24 6 30
 Rosja 4 1 5
 Kanada 4 0 4
 Meksyk 4 0 4
 Anglia 3 0 3
 Nigeria 3 0 3
 Australia 2 0 2
 Holandia 2 0 2
 Polska 2 0 2
 Chiny 2 0 2
 Irlandia 2 0 2
 Gruzja 2 0 2
 Białoruś 1 0 1
 Kirgistan 1 0 1
 Kamerun 1 0 1
 Francja 1 0 1
 Czechy 1 0 1
 Południowa Afryka 1 0 1
 Japonia 0 2 2

Obrony tytułu

Tabela obejmuje rekordzistów w liczbie udanych obron tytułu (od pięciu obron z rzędu) z poszczególnych kategorii wagowych oraz czas przez który dzierżyli pas mistrzowski[67].

Liczba obron tytułu Zawodnik Kategoria Czas panowania
11 Stany Zjednoczone Demetrious Johnson musza 22 września 2012 – 4 sierpnia 2018
10 Brazylia Anderson Silva średnia 14 października 2006 – 6 lipca 2013
9 Kanada Georges St-Pierre półśrednia 19 kwietnia 2008 – 13 grudnia 2013
8 Stany Zjednoczone Jon Jones półciężka 19 maja 2011 – 28 kwietnia 2015
7 Brazylia José Aldo piórkowa 20 listopada 2010 – 12 grudnia 2015
7 Kirgistan Walentina Szewczenko musza 8 grudnia 2018 – 4 marca 2023
6 Stany Zjednoczone Ronda Rousey kogucia 6 grudnia 2012 – 15 listopada 2015
5 Stany Zjednoczone Tito Ortiz półciężka 14 kwietnia 2000 – 15 listopada 2003
5 Stany Zjednoczone Matt Hughes półśrednia 2 listopada 2001 – 31 stycznia 2004
5 Polska Joanna Jędrzejczyk słomkowa 14 marca 2015 – 4 listopada 2017
5 Brazylia Amanda Nunes kogucia 9 lipca 2016 – 11 grudnia 2021
5 Nigeria Kamaru Usman półśrednia 2 marca 2019 – 20 sierpnia 2022
5 Nigeria Israel Adesanya średnia 6 października 2019 – 12 listopada 2024
5 Australia Alexander Volkanovski piórkowa 14 grudnia 2019 – 17 lutego 2024

Przypisy

  1. ↑ a b c d Rod Harshcore: UFC Weight Classes & Their Champions: A History. yellmagazine.com, 2011-09-29. [dostęp 2017-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-20)]. (ang.).
  2. ↑ Ivan Trembow: New Jersey Commission Corrects Mainstream UFC Stories. ivansblog.com, 2006-07-21. (ang.).
  3. ↑ The Unified Rules Of Mixed Martial Arts. dca.ca.gov. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
  4. ↑ UFC 185: Polska noc w Dallas. Joanna Jędrzejczyk nową mistrzynią UFC. Tak rodzi się historia!. mmanews.pl, 2015-03-14. (pol.).
  5. ↑ a b 15 UFC Heavyweight Champions. ufc.com, 2013-05-24. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
  6. ↑ Rules and Regulations. ufc.com. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
  7. ↑ Rod Harshcore: UFC Weight Classes & Their Champions: A History. yellmagazine.com, 2011-29-09. (ang.).
  8. ↑ All-time UFC heavyweight champions. espn.com, 2016-05-16. (ang.).
  9. ↑ a b c d Mike Boh: Jon Jones and a history of stripped UFC champions. mmajunkie.com, 2015-04-30. (ang.).
  10. ↑ Ben Fowlkes: Years Later, Josh Barnett Still Carries Lessons From His First Teacher. mmafighting.com, 2011-09-10. (ang.).
  11. ↑ UFC Strips Mir of Heavyweight Belt, Arlovski New Champion. sherdog.com. (ang.).
  12. ↑ UFC releases heavyweight champion Francis Ngannou from contract, strips him of title. cbssports.com. (ang.).
  13. ↑ a b c Rod Harshcore: UFC Weight Classes & Their Champions: A History – The Fifth Major Format Change (May 4, 2001, UFC 31). yellmagazine.com, 2011-09-29. [dostęp 2017-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-20)]. (ang.).
  14. ↑ All-time UFC light heavyweight champions. espn.com, 2016-05-11. (ang.).
  15. ↑ UFC Championship Lineage. ocregister.com. (ang.).
  16. ↑ UFC 187: Jon Jones pozbawiony tytułu. Cormier zawalczy z Johnsonem o mistrzowski pas w wadze półciężkiej [UPDATE] | MMAnews [online], www.mmanews.pl [dostęp 2018-02-09] (pol.).
  17. ↑ Bartłomiej Stachura: Jon Jones pozbawiony pasa mistrzowskiego. lowking.pl, 2016-11-09. (pol.).
  18. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: UFC 214: Cormier vs. Jones 2 – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-07-29. [dostęp 2017-07-30]. (pol.).
  19. ↑ Marc Raimondi: Jon Jones vs. Daniel Cormier at UFC 214 overturned to no-contest. mmafighting.com, 2017-09-13. [dostęp 2017-09-14]. (ang.).
  20. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: Daniel Cormier powraca na tron kategorii półciężkiej UFC. mmarocks.pl, 2017-09-14. [dostęp 2017-09-14]. (pol.).
  21. ↑ Ariel Helwani: Jon Jones on Daniel Cormier: ‘It wasn’t ever really his belt’. espn.com, 2018-12-28. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).
  22. ↑ Jon Jones vacates UFC title: ‘It’s officially up for grabs’. mmajunkie.usatoday.com, 2020-08-17. [dostęp 2020-08-17]. (ang.).
  23. ↑ Jon Jones Announces he’s vacated the UFC Light Heavyweight Championship. ufc.com, 2020-08-17. [dostęp 2020-08-17]. (ang.).
  24. ↑ Michał Tkaczuk: Jiri Prochazka zwakował pas wagi półciężkiej UFC! Jan Błachowicz z szansą na odzyskanie trofeum!. mmarocks.pl, 2022-11-24. [dostęp 2022-11-24]. (pol.).
  25. ↑ Mateusz Paczkowski: Mistrz UFC doznał kontuzji podczas… meczu koszykówki i oddał pas! Rodzi się szansa dla Jana Błachowicza?. mma.pl, 2023-07-14. [dostęp 2023-07-14]. (pol.).
  26. ↑ All-time UFC middleweight champions. espn.com, 2016-06-06. (ang.).
  27. ↑ a b Thomas Gerbasi: Whittaker vs Rockhold set for UFC 221 main event. ufc.com, 2017-12-07. [dostęp 2017-12-08]. (ang.).
  28. ↑ All-time UFC welterweight champions. espn.com, 2016-08-01. (ang.).
  29. ↑ Zuffa Strips Penn of Title. sherdog.com, 2010-09-17. [dostęp 2004-05-04]. (ang.).
  30. ↑ Georges St-Pierre wakuje pas, Hendricks vs. Lawler o tytuł mistrza. mmanews.pl, 2013-12-13. (pol.).
  31. ↑ Steven Marrocco: Tyron Woodley vs. Darren Till title fight headlines UFC 228; Colby Covington to be stripped (updated). mmajunkie.com, 2018-07-24. [dostęp 2018-07-24]. (ang.).
  32. ↑ All-time UFC lightweight champions. espn.com, 2016-07-08. (ang.).
  33. ↑ Chris Onzuka: The Ufc Loses Its Undisputed Champ:jens Pulver Is Released By The Ufc. fcfighter.com, 2002-04-27. (ang.).
  34. ↑ Dave Meltzer: Sherk stripped of lightweight title. sports.yahoo.com, 2008-12-08. (ang.).
  35. ↑ Brent Brookhouse: Tony Ferguson loses interim lightweight title when Nurmagomedov and Holloway square off at UFC 223. bloodyelbow.com, 2018-04-01. [dostęp 2018-04-02]. (ang.).
  36. ↑ Brett Okamoto: Tony Ferguson, Khabib Nurmagomedov will fight for Conor McGregor’s belt. espn.com, 2018-03-03. [dostęp 2018-04-08]. (ang.).
  37. ↑ Anthony Chapman: Conor McGregor stripped of UFC lightweight belt by Dana White as 2018 return to octagon is confirmed. thesun.co.uk, 2018-04-05. [dostęp 2018-04-08]. (ang.).
  38. ↑ Damon Martin: Khabib Nurmagomedov announces his retirement following emotional victory over Justin Gaethje in UFC 254 main event. mmafighting.com, 2020-10-24. [dostęp 2021-07-04]. (ang.).
  39. ↑ Khabib Nurmagomedov zwakował pas mistrzowski UFC w wadze lekkiej!. MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 2021-03-19. [dostęp 2021-03-19]. (pol.).
  40. ↑ Charles Oliveira stracił pas wagi lekkiej jeszcze przed UFC 274. Dramat Brazylijczyka na wadze [WIDEO]. MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 2021-05-06. [dostęp 2021-05-06]. (pol.).
  41. ↑ New UFC champion Jose Aldo officially awarded title belt. mmajunkie.com, 2010-11-20. (ang.).
  42. ↑ All-time UFC featherweight champions. espn.com, 2016-03-11. (ang.).
  43. ↑ Dan Hiergesell: UFC lightweight champion Conor McGregor officially stripped of featherweight title after UFC 206 changes. mmamania.com, 2016-11-26. (ang.).
  44. ↑ Harris Eager to Crown First UFC Bantamweight Champ. sherdog.com, 2010-12-14. (ang.).
  45. ↑ All-time UFC bantamweight champions. espn.com, 2016-06-06. (ang.).
  46. ↑ Dominick Cruz kontuzjowany! Zwakował pas, o który zawalczą Faber i Barao!. mymma.pl, 2014-01-06. (pol.).
  47. ↑ Cloud, TJ Dillashaw zawieszony na rok – Dobrowolnie zrzeka się tytułu! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 20 marca 2019 [dostęp 2019-03-20] (pol.).
  48. ↑ All-time UFC flyweight champions. espn.com, 2016-04-28. (ang.).
  49. ↑ Ronda Rousey becomes the first women’s champion in UFC history.... ufc.com, 2012-12-06. (ang.).
  50. ↑ All-time UFC women’s bantanweight champions. espn.com, 2016-07-10. (ang.).
  51. ↑ a b Bartosz Cieśla: UFC 289: Amanda Nunes zdominowała Irene Aldanę i zakończyła karierę [WIDEO]. mma.pl, 2023-06-11. [dostęp 2023-06-11]. (pol.).
  52. ↑ TUF 26 Finale video highlights: Montano beats Modafferi to claim UFC women’s flyweight title. bloodyelbow.com, 2017-12-02. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
  53. ↑ TUF: A New World Champion Finale – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-12-02. [dostęp 2017-12-02]. (pol.).
  54. ↑ W.Mrozowski: Dana White pozbawił Nicco Montano pasa. Shevchenco zawalczy o tytuł pod koniec roku. mmanews.pl, 2018-09-08. [dostęp 2018-09-08]. (pol.).
  55. ↑ TUF 20 Finale: Carla Esparza pierwszą mistrzynią w wadze słomkowej. mmanews.pl, 2014-12-12. (pol.).
  56. ↑ All-time UFC women’s strawweight champions. espn.com, 2016-03-11. (ang.).
  57. ↑ Rod Harshcore: UFC Weight Classes & Their Champions: A History – The Middle Years (1997-2000). yellmagazine.com, 2011-09-29. [dostęp 2017-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-20)]. (ang.).
  58. ↑ Zane Simon: Dana White: UFC starting women’s 145 division with or without Cris Cyborg. bloodyelbow.com, 2016-12-06. [dostęp 2017-02-12]. (ang.).
  59. ↑ Mookie Alexander: Holly Holm-Germaine de Randamie set for inaugural UFC women’s featherweight title. bloodyelbow.com, 2016-12-13. [dostęp 2017-02-12]. (ang.).
  60. ↑ W.Mrozowski: Germaine de Randamie pierwszą mistrzynią UFC w wadze piórkowej kobiet. mmanews.pl, 2017-02-12. [dostęp 2017-02-12]. (pol.).
  61. ↑ W.Mrozowski: Germaine de Randamie pozbawiona mistrzowskiego pasa. Cyborg vs Anderson oficjalnie o tytuł na UFC 214. mmanews.pl, 2017-06-19. [dostęp 2017-06-19]. (pol.).
  62. ↑ Rod Harshcore: UFC Weight Classes & Their Champions: A History – The Early Years (1993-1997). yellmagazine.com, 2011-09-29. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
  63. ↑ Rod Harshcore: UFC Weight Classes & Their Champions: A History – The Second Major Format Change (Feb. 7, 1997, UFC 12). yellmagazine.com, 2011-09-29. [dostęp 2017-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-20)]. (ang.).
  64. ↑ Dave Dymond: The Tap Out Wrap Up REVIEW of UFC 41: Onslaught. thesmartmarks.com, 2003-03-02. [dostęp 2017-06-22]. (ang.).
  65. ↑ Tim McTiernan: Demetrious Johnson, Joseph Benavidez Win Shots at Flyweight Title at UFC 152. bleacherreport.com, 2012-09-19. [dostęp 2017-06-22]. (ang.).
  66. ↑ Uwzględniono również zdobywców tymczasowego pasa mistrzowskiego UFC.
  67. ↑ Most consecutive UFC title defenses. fightmatrix.com. (ang.).

Linki zewnętrzne

Mistrzowie Ultimate Fighting Championship
Waga ciężka
Waga półciężka
Waga średnia
Waga półśrednia
Waga lekka
Waga piórkowa
Waga kogucia
Waga musza
Waga open
Mistrzynie Ultimate Fighting Championship
Waga piórkowa
Waga kogucia
Waga musza
Waga słomkowa