|
Katedra w Cefalù
Katedra w Cefalù (wł. Duomo di Cefalù) – katedra w Cefalù na Sycylii (Włochy) zbudowana w latach 1131–1240 i poświęcona w roku 1267. Budowę rozpoczęto po tym, gdy na plaży w Cefalù wylądował król Sycylii Roger II, uratowawszy się ze sztormu. Obawiając się o własne życie, przysiągł wcześniej na morzu Świętemu Zbawicielowi, że jeśli przeżyje burzę, wybuduje katedrę. Prace nad katedrą kontynuowali w latach 1180–1240[1] Hohenstaufowie. Podczas budowy katedry zostały zastosowane różne style architektoniczne[2]. Nawa główna została zbudowana wzorując się na klasztorze w Cluny. Natomiast wpływy anglosaskie widoczne są w przejściach umożliwiających przemieszczanie się po wyższych częściach budowli. Z kolei przeplatające się łuki, tworzące dekoracje absyd i wyższej części transeptu zaczerpnięte zostały z architektury arabskiej. Również można tu odnaleźć elementy sztuki bizantyjskiej – przykładem są mozaiki pochodzące z 1148 roku. W 2015 katedra została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO razem z zabytkami architektury normańsko-arabskiej w Palermo oraz z katedrą w Monreale[3]. PantokratorCharakterystycznym elementem wnętrza jest bizantyjska mozaika przedstawiająca Chrystusa Pantokratora. Nad Pantokratorem widnieje napis w języku łacińskim:
(+ Stawszy się człowiekiem [Ja] twórca człowieka i odkupiciel stworzenia + sądzę ciała [jako] cielesny [i] serca [jako] Bóg +[4]) W księdze trzymanej przez Pantokratora jest dwujęzyczny napis (tu podany w łatwiejszej do odczytania pisowni), - w języku greckim:
- i łacińskim
Jest to cytat z Ewangelii według św. Jana (J 8,12)[5]:
Galeria
Zobacz teżPrzypisy
Linki zewnętrzne
Information related to Katedra w Cefalù |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
