|
Jezioro Dymaczewskie
Jezioro Dymaczewskie (pol. hist. Będlewskie[3]) – jezioro w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminach Mosina i Stęszew, leżące na terenie Wysoczyzny Grodziskiej[4]. CharakterystykaJest to jezioro rynnowe położone na Pojezierzu Poznańskim w obrębie Wielkopolskiego Parku Narodowego. Linia brzegowa jest dobrze rozwinięta. Wysokie brzegi po stronie wschodniej porastają lasy. Przy południowym krańcu znajdują się wsie Dymaczewo Stare (na południowo-wschodnim) i Dymaczewo Nowe (na południowo-zachodnim). Nad północnym brzegiem jeziora znajduje się wieś Łódź. Przez Jezioro Dymaczewskie przepływa Samica Stęszewska. Dane morfometrycznePowierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 119,6 ha[1][5] do 121,0 ha[2]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 64,0 m n.p.m.[2] lub 64,7 m n.p.m.[1] Średnia głębokość jeziora wynosi 5,3 m[1], natomiast głębokość maksymalna 12,0 m[1]. Długość linii brzegowej to 8050 m[6]. W oparciu o badania przeprowadzone w 2005 roku wody jeziora zaliczono do wód pozaklasowych[2][5] i III kategorii podatności na degradację[5]. HydronimiaWedług urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Jezioro Dymaczewskie[7]. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwami Łódzko-Dymaczewskie[2][5] lub Łódzkie – w odniesieniu do północnej zatoki jeziora[8]. HistoriaJezioro po raz pierwszy wspomniane zostało już w XIV wieku. Należało ono do lokalnej szlachty polskiej, która wykorzystywała je do połowu ryb oraz pojenia bydła. W 1397 odnotowano je po łacinie jako „lacus”, czyli po prostu jako „jezioro”, w podziale majątku pomiędzy braćmi Wawrzyńcem z Będlewa który otrzymał jezioro Dymaczewskie, a jego bratem Janem z Łodzi. W 1401 wspomniano go ponownie kiedy prowadził spór graniczny z Adamem z Dymoczewa i uzyskał Strugę Wielką oraz jezioro, a Adam otrzymał Strugę Małą, która wypływała z jeziora. W latach 1404–1405 odnotowano go także w sporze z Adamem Dymoczewskim oraz jego bratem Janem z powodu użytkowania jeziora Dymaczewskiego do pławienia bydła przez Dymoczewskich[3]. W 1451 jezioro zostało odnotowane po łacinie jako „Badlyeviensis lacus” czyli jezioro Będlewskie. Dokument określał prawa własności wobec okolicznych terenów. Dziedzice z Łodzi mieli prawo korzystać z łąk nad jeziorem Będlewskim oraz mogli oczyścić rzekę Samicę na krańcu jeziora dla poprawy pracy młyna wodnego stojącego we wsi Łódź. W latach 1482–1486 Sędziwój Będlewski sprzedał jezioro w trzech transakcjach z zastrzeżeniem prawa odkupu: w 1482 połowę jeziora w Będlewie za 50 grzywien Andrzejowi Włochowi Łódzkiemu, a później jeszcze raz za 50 złotych węgierskich kasztelanowi santockiemu Sędziwojowi Czarnkowskiemu. W 1486 ponownie sprzedał on połowę jeziora w Będlewie za 40 złotych węgierskich Andrzejowi Włochowi Łódzkiemu[3]. Jezioro Dymaczewskie     PrzyrodaW 1997 przeprowadzono badania, w trakcie których ustalono, że w strukturze odłowów wędkarskich w akwenie dominują płoć, okoń, sandacz i szczupak. Poza tym spotykany był karp, leszcz, wzdręga, ukleja oraz węgorz. 29% odławianych ryb stanowiły drapieżniki[9]. TurystykaWzdłuż wschodniej strony Jeziora Dymaczewskiego przebiega W Łodzi mieści się schronisko koła PZW Poznań Grunwald[9]. Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Information related to Jezioro Dymaczewskie |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
