Ińsko (jezioro)

Ińsko
Jezioro Ińskie
Ilustracja
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Ińsko

Region

Pojezierze Ińskie

Wysokość lustra

130[1] m n.p.m.

Wyspy

3

Morfometria
Powierzchnia

596 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


5,4 km
2,1 km

Głębokość
• maksymalna


42 m

Hydrologia
Rzeki zasilające

Ina

Rzeki wypływające

Ina

Położenie na mapie Ińska
Mapa konturowa Ińska, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ińsko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ińsko”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ińsko”
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego
Mapa konturowa powiatu stargardzkiego, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ińsko”
Położenie na mapie gminy Ińsko
Mapa konturowa gminy Ińsko, blisko centrum na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ińsko”
Ziemia53°26′38″N 15°32′30″E/53,443889 15,541667
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Ińsko (niem. Enzigsee) – jezioro w Polsce, położone na Pojezierzu Ińskim[2], w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w granicach administracyjnych miasta Ińsko i gminy miejsko-wiejskiej Ińsko.

Charakterystyka

Wody jeziora są I klasy czystości, powierzchnia 596 ha (w tym 3 wyspy o łącznej powierzchni 22,3 ha[3], największa z nich, będąca rezerwatem przyrody Wyspa Sołtyski, zajmuje około 20 ha, długość 5,4 km, szerokość 2,1 km, maksymalna głębokość 42 m; złożone z kilku rynien jeziornych; linia brzegowa dobrze rozwinięta (32 km)[3]; brzegi przeważnie wysokie, miejscami urwiste utworzone przez wzgórza morenowe o wysokości względnej do 30 m, północne zalesione; rzeźba dna jest bardzo urozmaicona.

Przez Ińsko przepływa rzeka Ina łącząc je z jeziorem Stubnica; na południowo-wschodnim brzegu leży miasto Ińsko; jezioro wchodzi w skład Ińskiego Parku Krajobrazowego; na północno-wschodnim brzegu Ińska znajduje się rezerwat leśny Kamienna Buczyna. Występuje tu rzadki w Polsce skorupiak będący reliktem epoki lodowcowej Pallasea quadrospinosa.

Ińsko ma 2 duże zatoki posiadające własne nazwy: Zatoka Miałka i Ścienne.

Jezioro znajduje się w obszarze specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska programu Natura 2000.

Nazwę Ińsko wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Enzig See[4].

Jezioro Ińsko jest jednym z najpopularniejszych miejsc do nurkowania w województwie zachodniopomorskim, ze względu na łatwy dostęp, dobrą widoczność pod wodą, bogatą faunę i florę, a także zaplecze techniczne w miejscowych centrach nurkowania (Prodivers i Dive Devil). Dodatkowymi atrakcjami są: zatopiony samochód Trabant, Pontiac, choinka, łabędź z panki, anakonda z tworzywa (GKP Raffer), znaki drogowe, radiostacja wojskowa, garaż blaszany oraz biurko z pełnym sprzętem komputerowym. Od strony kąpieliska miejskiego wielkie głazy.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Mapa wysokości i głębokości [1]
  2. ↑ Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
  3. ↑ a b Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 148, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  4. ↑ M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8

Bibliografia

Linki zewnętrzne