Zamierzał wziąć udział w wyborach na szefa hiszpańskiego związku piłki nożnej, jednak po pewnym czasie wycofał swoją kandydaturę[13]. W tym samym roku pojawiały się informacje o powrocie Casillasa do Realu jako doradcy zarządu[14]. Od 2020 jest zastępcą dyrektora generalnego fundacji Realu Madryt[15]. W 2023 roku został ambasadorem polskiej firmy XTB[16].
Kariera klubowa
Od najmłodszych lat grał w piłkę nożną. Gdy miał dziewięć lat, ojciec zapisał go na treningi w Realu Madryt. Tam ustawiono go na pozycji bramkarza. Szybko został najlepszym na tej pozycji w swojej grupie wiekowej. Niedługo później uznano go za jednego z najbardziej utalentowanych bramkarzy w Hiszpanii i zaczęto powoływać do juniorskiej reprezentacji Hiszpanii.
Szybko przechodził kolejne etapy w systemie szkoleniowym Realu – w promocji do coraz wyższych drużyn „przeskoczył” zespół C, w Realu Madryt B zagrał tylko cztery mecze, po których powołano go do pierwszej drużyny. Zadebiutował w niej 12 września 1999 meczem przeciw Athletic Bilbao, będącej ulubioną drużyną jego ojca[17]. Casillas zagrał w spotkaniu, ponieważ kontuzjowany był Bodo Illgner, a Albano Bizzarri nie cieszył się zaufaniem trenera. Spotkanie zakończyło się remisem 2:2. Jeszcze w tym samym sezonie Casillas – już jako podstawowy zawodnik zespołu – zdobył trofeum Ligi Mistrzów (Real pokonał 3:0 Valencię). Wówczas Casillas został najmłodszym w historii bramkarzem, który wystąpił w spotkaniu tej rangi – w dniu finału miał zaledwie 19 lat i 4 dni. Został powołany do reprezentacji Hiszpanii na Mistrzostwa Europy 2000.
Z Realem Madryt wygrywał ligę hiszpańską w latach 2001, 2003, 2007, 2008 i 2012. W trakcie sezonu 2001/2002 stracił miejsce w bramce na rzecz Césara Sáncheza. Do podstawowego składu wrócił, gdy Sánchez doznał kontuzji w trakcie finałowego meczu Ligi Mistrzów przeciwko Bayerowi 04 Leverkusen. Casillas zagrał w ostatnich minutach spotkania wygranego przez Real 2:1, zdobywając drugi w karierze Puchar Mistrzów. Wybronił kilka groźnych sytuacji w spotkaniu, stając się bohaterem klubu. Łącznie zagrał w 16 sezonach Ligi Mistrzów[18], grając łącznie w 177 spotkaniach rozgrywek[19].
Od sezonu 2002/2003 do sezonu 2011/2012 opuścił zaledwie dziewięć spotkań ligowych.
2 kwietnia 2006 w meczu ligowym przeciwko FC Barcelonie po raz pierwszy był kapitanem Realu Madryt[20]. 14 lutego 2008 podpisał z Realem nowy kontrakt do końca sezonu 2016/2017[21].
24 stycznia 2013 ucierpiał w ćwierćfinałowym spotkaniu o Puchar Króla, a w 17. minucie meczu zszedł z boiska ze złamaniem śródręcza, do którego doszło w zamieszaniu podbramkowym, kiedy to został przypadkowo kopnięty przez kolegę z zespołu Álvaro Arbeloę[22][23].
W lipcu 2015 odszedł z macierzystego klubu. Powodem był konflikt z włodarzem Realu MadrytFlorentino Perezem[24]. Klub był krytykowany za styl odejścia bramkarza[25]. Casillas zdobył z ekipą 19 pucharów[26].
12 lipca 2015 podpisał dwuletni kontrakt z FC Porto z możliwością przedłużenia o kolejny rok[27].
1 maja 2019 podczas porannego treningu poczuł ostre kłucie w klatce piersiowej, które okazało się zawałem serca[28].
Kariera reprezentacyjna
Od najmłodszych lat był powoływany do juniorskich reprezentacji Hiszpanii. W 1997 z reprezentacją U-16 zdobył mistrzostwo Europy[29][30]. W tym samym roku zajął również trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata U-17 w Egipcie[31][32], a dwa lata później – zdobył mistrzostwo świata w kategorii U-20 podczas turnieju w Nigerii[33], będąc wówczas zmiennikiem Daniela Aranzubíi[34].
Do reprezentacji seniorów trafił już w pierwszym sezonie gry w podstawowym składzie Realu. Zadebiutował w niej 3 czerwca 2000 w towarzyskim meczu przeciwko Szwecji, zmieniając w 62. minucie José Francisco Molinę. Był rezerwowym w kadrze na Euro 2000 w Belgii i Holandii. Dwa lata później selekcjoner José Antonio Camacho powołał go do reprezentacji na kolejną imprezę rangi mistrzowskiej – Mistrzostwa Świata w Korei Południowej i Japonii. Początkowo miał tam być dublerem Santiago Cañizaresa, ale gdy ten odniósł przypadkową kontuzję uniemożliwiającą mu występ, Casillas został pierwszym bramkarzem. W 1/8 finału w meczu przeciw Irlandii obronił trzy rzuty karne – jeden w regulaminowym czasie gry, a dwa w konkursie rzutów karnych. W kolejnych latach był podstawowym graczem kadry narodowej, uczestniczył w Euro 2004 i Mistrzostwach Świata 2006. Po zakończeniu przygody z kadrą Raúla został kapitanem reprezentacji.
W 2008 brał udział w zwycięskich dla Hiszpanii Mistrzostwach Europy w Austrii i Szwajcarii. W meczu ćwierćfinałowym przeciwko Włochom w konkursie rzutów karnych obronił dwie jedenastki, przyczyniając się do pierwszego od 24 lat awansu hiszpańskiej reprezentacji do finału turnieju rangi mistrzowskiej. Wystąpił w rozgrywanym 29 czerwca 2008 finałowym spotkaniu z Niemcami, wygranym przez Hiszpanię 1:0.
W 2010 w Południowej Afryce zdobył z reprezentacją Hiszpanii mistrzostwo Świata. La Furia Roja pokonała w finale mundialu Holandię 1:0. Mecz rozstrzygnęła dogrywka, a bramkę zdobył Andrés Iniesta (116. min.)[35]. Na zakończenie Mundialu Casillas otrzymał nagrodę dla najlepszego bramkarza turnieju Złote rękawice[36].
Na Euro 2012 po pokonaniu w rzutach karnych Portugalii Hiszpanie awansowali do finału. W serii jedenastek Casillas obronił strzał João Moutinho. Wraz ze swoją drużyną obronił tytuł Mistrzów Europy, wygrywając finałowy mecz z Włochami 4:0. Był to zarazem 100. zwycięski mecz Casillasa dla reprezentacji Hiszpanii[37][38].
Ostatni raz w kadrze zagrał 1 czerwca 2016 w meczu towarzyskim przeciwko Korei Południowej (6:1). Został powołany także na Euro 2016, ale nie zagrał wówczas ani jednego meczu.
Urodził się jako pierwsze dziecko José Luisa Casillasa, z zawodu nauczyciela, byłego piłkarza-amatora i Marii Carmen Fernández, wówczas nauczycielki w szkole fryzjerskiej, później gospodyni domowej. Ma młodszego brata Unaia[42].
Był żonaty z Sarą Carbonero, hiszpańską prezenterką telewizyjną[4]. 3 stycznia 2014 został po raz pierwszy ojcem chłopca, Martina Casillasa Carbonero[43]. 2 czerwca 2016 urodził się drugi syn pary – Lucas. W 2021 prasa doniosła o rozwodzie małżonków[44].
W 2012 roku na polskim rynku wyszła biografia piłkarza „Iker Casillas. Skromność mistrza”[45], której autorem jest Enrique Ortego.