Po rozpoczęciu kariery w 1989 roku w Sportingu Gijón, Luis Enrique spędził większość swojej kariery w dwóch największych klubach hiszpańskich: Realu Madryt (1991–1996) oraz w FC Barcelonie (1996–2004). W 1996 roku nie przedłużył kontraktu z Realem (powodem był konflikt z zarządem klubu i kibicami) i przez wolny transfer przeniósł się do Barcelony. Przyjęty z rezerwą przez katalońskich kibiców, szybko wywalczył sobie zaufanie dzięki zaangażowaniu w grę. Przez 8 lat był jedną z największych gwiazd FC Barcelona. Bardzo szybko stał się jednym z największych antimadridistów w drużynie z Katalonii, co demonstrował każdorazowo po zdobyciu gola przeciwko Realowi Madryt.
16 maja 2014 r. ogłosił, że opuszcza Celtę Vigo[1]. Dwa dni później podpisał dwuletni kontrakt z FC Barceloną[2]. Zastąpił na tym stanowisku Gerardo Martino.
17 maja 2015 r. zdobył swoje pierwsze mistrzostwo Hiszpanii jako trener. W przedostatniej kolejce ligi sezonu 2014/2015 jego zespół pokonał Atlético Madryt na wyjeździe 1:0 i przypieczętował 23. w historii klubu mistrzostwo kraju.
30 maja 2015 zdobył swój pierwszy puchar Hiszpanii jako trener. Jego zespół pokonał Athletic Bilbao 3:1 i to był 27. w historii klubu Puchar Króla. 6 czerwca 2015 roku wygrał Ligę Mistrzów pokonując Juventus Turyn 3:1. Po sezonie Enrique przedłużył kontrakt do 30 czerwca 2017 roku[3]. 11 sierpnia 2015 r. wygrał ze swoim zespołem Superpuchar Europy pokonując Sevillę 5:4 po dogrywce. Było to 5. w historii zwycięstwo Barcelony w tych rozgrywkach. Jego zespół grał również w finale Superpucharu Hiszpanii, ale ostatecznie przegrał w dwumeczu 5:1. 20 grudnia 2015 r. zdobył Klubowe Mistrzostwo Świata pokonując w finale argentyński klub River Plate 3:0. 14 maja 2016 roku ponownie zdobył z Barceloną mistrzostwo Hiszpanii pokonując w ostatniej kolejce Primera DivisiónGranadę CF 3:0. Było to jego drugie mistrzostwo Hiszpanii w karierze trenerskiej i 24. mistrzostwo w historii klubu. 22 maja 2016 r. ponownie zdobył Puchar Króla. Jego zespół pokonał w finale Sevillę FC 2:0 po dogrywce. Był to jego drugi trenerski triumf w tych rozgrywkach i 28. w historii triumf Barcelony. 17 sierpnia 2016 roku dopisał do swojego dorobku swój pierwszy w karierze trenerskiej i 12. w historii klubu Superpuchar Hiszpanii. W dwumeczu finałowym Barcelona pokonała Sevillę FC 5:0 (2:0 i 3:0). 27 maja 2017 roku Enrique zdobył swoje 9 i ostatnie trofeum trenerskie w FC Barcelonie, którym został 3. w jego karierze trenerskiej i 29. w historii klubu Puchar Króla. W finale, który okazał się pożegnalnym meczem dla Enrique, FC Barcelona pokonała Deportivo Alavés 3:1.
1 marca 2017 ogłosił, że po zakończeniu sezonu 2016/2017 opuści stanowisko trenera Barcelony. 29 maja 2017 r. na tym stanowisku zastąpił go Ernesto Valverde.
9 lipca 2018 r. został nowym selekcjonerem reprezentacji Hiszpanii, zastępując na tym stanowisku Fernando Hierro[4][5]. 19 czerwca 2019 z powodów rodzinnych zrezygnował z tej funkcji. Jak się później okazało, przyczyną była choroba córki, która zmarła 29 sierpnia 2019 r.[6]. 19 listopada 2019 roku ponownie objął stanowisko selekcjonera reprezentacji Hiszpanii[7]. Po nieudanych Mistrzostwach Świata 2022 8 grudnia 2022 pożegnał się ze stanowiskiem selekcjonera.
5 lipca 2023 ogłoszono, że zostanie trenerem Paris Saint-Germain, z którym podpisał kontrakt do czerwca 2025[8].
Sukcesy
Piłkarz
Klub
Real Madrid CF
La Liga: 1994–95
Puchar Króla: 1992–93
Superpuchar Hiszpanii: 1993
FC Barcelona
La Liga: 1997–98,1998–99
Puchar Króla: 1996–97,1997–98
Superpuchar Hiszpanii: 1996
Puchar Zdobywców Pucharów UEFA: 1996–97
Superpuchar Europy UEFA: 1997
Reprezentacja
Igrzyska Olimpijskie: 1992
Individual
FIFA 100
Trener
FC Barcelona
La Liga: 2014–15, 2015–16
Puchar Króla: 2014–15, 2015–16, 2016–17
Liga Mistrzów UEFA: 2014–15
Superpuchar Europy: 2015
Superpuchar Hiszpanii: 2016
Klubowe Mistrzostwo Świata: 2015
Reprezentacja Hiszpanii
III miejsce EURO 2020 (przegrany półfinał z Włochami),
1/8 finału Mistrzostw Świata 2022 (przegrana w 1/8 z Marokiem)
