Hyperion
Zdjęcie Hyperiona w naturalnych kolorach, wykonane przez sondę Cassini.
|
| Planeta
|
Saturn
|
| Odkrywca
|
W.C. Bond, G.P. Bond, W. Lassell
|
| Data odkrycia
|
16 września 1848
|
| Charakterystyka orbity
|
| Półoś wielka
|
1 500 933 km[1]
|
| Mimośród
|
0,0232[1]
|
| Okres obiegu
|
21,28 d[1]
|
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a
|
0,615°[1]
|
| Długość węzła wstępującego
|
263,847°[1]
|
| Argument perycentrum
|
303,178°[1]
|
| Anomalia średnia
|
86,342°[1]
|
| Własności fizyczne
|
| Wymiary
|
360,2 × 266 × 205,4 km[2]
|
| Masa
|
(5,6199 ± 0,05) × 1018 kg[2]
|
| Średnia gęstość
|
0,544 ± 0,050 g/cm³[2]
|
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni
|
0,017–0,021 m/s²[2]
|
| Prędkość ucieczki
|
45 – 99 m/s
|
| Okres obrotu wokół własnej osi
|
chaotyczny
|
| Albedo
|
0,3
|
Jasność obserwowana
(z Ziemi)
|
14,1m
|
|
|
Hyperion (Saturn VII) – jeden z księżyców Saturna, odkryty w 1848 r. przez W. Lassella oraz niezależnie przez W.C. Bonda i jego syna, G.P. Bonda, w tym samym roku. Nazwa księżyca pochodzi od imienia Hyperiona, jednego z tytanów w mitologii greckiej.
Charakterystyka fizyczna
Hyperion jest jednym z największych znanych ciał niebieskich o niekulistym kształcie w Układzie Słonecznym. Pomimo tego posiada on zaledwie 15% masy najmniej masywnego ciała kulistego, Mimasa. Największy krater na Hyperionie ma 120 km średnicy i 10 km głębokości[3]. Znajduje się tam również mnóstwo innych mniejszych kraterów, wskutek czego z wyglądu przypomina on olbrzymią gąbkę. Jest to księżyc lodowy, co oznacza że jest w dużym stopniu złożony z lodu. Jego wyjątkowo małą gęstość tłumaczy się porowatą strukturą wnętrza. Najnowsze dane wskazują, że 40% księżyca jest pustą przestrzenią[potrzebny przypis].
Ruch obrotowy
Inną charakterystyczną cechą, pozostającą w związku z nieregularnym kształtem, jest chaotyczny ruch wirowy. W odróżnieniu od innych księżyców w Układzie Słonecznym, wirujących zazwyczaj synchronicznie z ruchem wokół planety i wokół ustalonych osi, Hyperion „koziołkuje”, stale zmieniając chwilową oś obrotu. Wskutek tego nie da się określić okresu jego obrotu, nie sposób również długoterminowo przewidywać jego przyszłej orientacji w przestrzeni. Z tego samego powodu nie można też określić stałych elementów geometrycznych związanych z obrotem Hyperiona – jego biegunów i równika.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Hyperion. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-19)].
- Hyperion. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26]. (ang.).
- Lista jest posortowana według odległości od Saturna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.
