Fenrir
Planeta
|
Saturn
|
Odkrywca
|
Scott Sheppard, David Jewitt, Jan Kleyna i Brian Marsden
|
Data odkrycia
|
13 grudnia 2004
|
Tymczasowe oznaczenie
|
S/2004 S 16
|
Charakterystyka orbity
|
Półoś wielka
|
22 454 000 km[1]
|
Mimośród
|
0,1347[1]
|
Okres obiegu
|
1260,35 d[1]
|
Nachylenie do ekliptyki
|
164,963°[1]
|
Długość węzła wstępującego
|
226,595°[1]
|
Argument perycentrum
|
120,982°[1]
|
Anomalia średnia
|
131,678°[1]
|
Własności fizyczne
|
Średnica równikowa
|
4 km[2]
|
Masa
|
7,7×1013 kg
|
Średnia gęstość
|
2,3 g/cm³[2]
|
Albedo
|
0,04[2]
|
Jasność obserwowana (z Ziemi)
|
25,0m[2]
|
Fenrir (Saturn XLI) – mały księżyc Saturna odkryty w połowie grudnia 2004 roku przez Davida Jewitta, Scotta Shepparda i Jana Kleynę. Elementy orbitalne wyliczył Brian Marsden[3].
Należy do grupy nordyckiej nieregularnych, zewnętrznych księżyców planety, poruszających się ruchem wstecznym[3].
Jest jednym z kilkunastu satelitów Saturna odkrytych w 2004 roku, po 23 latach od przelotu sondy Voyager 2 przez system tej planety. Nazwa księżyca pochodzi z mitologii nordyckiej. Fenrir to imię ogromnego wilka, syna boga Lokiego[3].
Zobacz też
Przypisy
- Lista jest posortowana według odległości od Saturna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.