Grupa nordycka – duża grupa zewnętrznych, nieregularnych księżyców Saturna, poruszających się ruchem wstecznym. Nazwy księżyców z tej grupy pochodzą z mitologii nordyckiej, oprócz największej Febe, która została odkryta ponad sto lat przed wprowadzeniem tej konwencji.

Grupa ta jest znacznie zróżnicowana, w odróżnieniu od grup inuickiej i galijskiej satelitów poruszających się ruchem prostym. Tworzy ją kilka podgrup księżyców, które łączą cechy orbity i powierzchni, a być może także wspólne pochodzenie.

Satelity z grupy nordyckiej mają:

• wielkie półosie orbit w zakresie 12,9–25,1 Gm
• mimośród w zakresie 0,114–0,521
• inklinację w zakresie 145,2–179,8°
• do 18 km średnicy (nie licząc Febe)

Do grupy tej należą (w kolejności od Saturna):

• Febe
• Skadi (podgrupa Skadi)
• Skoll (podgrupa Skadi)
• Greip
• Hyrrokkin (podgrupa Skadi)
• Mundilfari
• Jarnsaksa
• Narvi (podgrupa Narviego)
• Bergelmir (podgrupa Skadi)
• Suttungr
• Hati
• Bestla (podgrupa Narviego)
• Farbauti (podgrupa Skadi)
• Thrym
• Aegir
• Kari (podgrupa Skadi)
• Fenrir
• Surtur
• Imir
• Loge
• Fornjot
• Beli^[1][2].

Oraz osiem jeszcze nienazwanych księżyców planety.

• USGS Gazetteer of Planetary Nomenclature (ang.) – strona Międzynarodowej Unii Astronomicznej, poświęcona nazewnictwu księżyców w Układzie Słonecznym
• Saturn's Known Satellites (ang.)