Górnik Zabrze

Ten artykuł dotyczy klubu piłki nożnej. Zobacz też: Górnik Zabrze – klub piłki ręcznej.
Górnik Zabrze
Ilustracja
Pełna nazwa

Górnik Zabrze Spółka Akcyjna

Przydomek

Żabole
Górnicy
KSG (od Klub Sportowy Górnik)
Trójkolorowi

Maskotka

chłopiec Jorguś
górnik Żabolek

Barwy

           
biało-niebiesko-czerwone

Data założenia

14 grudnia 1948

Debiut w najwyższej lidze

18 marca 1956
Górnik Zabrze – Ruch Chorzów 3:1

Liga

Ekstraklasa

Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Zabrze

Adres

ul. Franklina Roosevelta 81, 41-800 Zabrze

Stadion

Arena Zabrze

Sponsor techniczny

Capelli Sport

Prezes

Adam Matysek

Trener

Jan Urban

Asystent trenera

Piotr Gierczak
Marcin Prasoł

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Górnik Zabrze – polski klub piłkarski z siedzibą w Zabrzu, 14-krotny mistrz Polski, 4-krotny wicemistrz Polski, 6-krotny zdobywca Pucharu Polski, zdobywca Superpucharu Polski oraz Pucharu Ligi, a także finalista Pucharu Zdobywców Pucharów oraz ćwierćfinalista Pucharu Mistrzów i Pucharu Intertoto. Aktualnie klub zajmuje 3. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy i 3. miejsce w tabeli medalowej Mistrzostw Polski[1]. To jedna z najbardziej utytułowanych drużyn piłkarskich w Polsce.

Historia

Jedenastka wszech czasów Górnika Zabrze

Początki klubu

Początki sportu polskiego po II wojnie światowej na terenie Zabrza sięgają 1945 roku. Działania wojenne pozostawiły zdewastowane obiekty sportowe, brakowało sprzętu, a nawet młodzieży chętnej do uprawiania sportu. Powoli, wysiłkiem wielu działaczy, zaczęto zakładać kluby sportowe przy zakładach pracy. Tradycje piłkarskie górniczego Zabrza miały swe źródło w założonej w 1946 roku drużynie KS „Zjednoczenie”. Wkrótce doszło do fuzji KS „Zjednoczenie” z KS „Zabrze”, a w roku 1948 w wyniku ogólnokrajowej reorganizacji sportu i przejęcia opieki nad sportem górniczym przez zrzeszenie „Górnik” powstał jeden silny klub górniczy na terenie Zabrza. Został on utworzony 14 grudnia 1948 r. pod nazwą GZKS „Górnik” z połączenia: KS „Zjednoczenie”, KS „Concordia”, KS „Pogoń” i KS „Skra”[2].

Lata 50 XX w.

Pierwsze lata to okres konsolidacji klubu, ale już w roku 1952 Górnik awansuje do II ligi, którą w wyniku reorganizacji rozgrywek opuścił w roku 1953 na jeden sezon.

Rok 1957 przyniósł piłkarzom Górnika pierwszy tytuł mistrzowski oraz finał Pucharu Polski (1:2 z ŁKS). Mistrzostwo ligi wywalczyli dla zabrzan: Machnik i Kaczmarczyk – bramkarze, Florenski, Franosz, Czech, Hajduk – obrońcy, Nowara, Gawlik, Olejnik – pomocnicy, Pol, Szalecki, Kowol, Jankowski, Fojcik, Lentner i Wiśniowski – napastnicy.

Lata 60 XX w.

W następnych 11 latach Górnik nie schodził już poniżej „medalowych” miejsc w tabeli ligowej, co w historii polskiego piłkarstwa jest wydarzeniem bez precedensu. Tylko w latach 1958, 1960, 1968 zabrzanie zajmowali trzecie miejsce, w roku 1962 byli zaś wicemistrzami, natomiast w latach 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966 i 1967 siedmiokrotnie zdobyli mistrzostwo Polski. Szczególnie imponująca jest „złota seria” lat 1963–1967, kiedy Górnik ustanowił rekord ligi polskiej: 5-krotne z rzędu zdobycie mistrzostwa. W następnych latach do drużyny mistrza Polski przybyło wielu utalentowanych zawodników. Kostka – bramkarz, Oślizło, Olszówka, Musiałek, Kulanek, Wilczek, Szołtysik, Gorgoń, Lubański, Szarmach, którzy wraz z Polem i Lentnerem zdobyli kolejne mistrzostwa Polski. Tytuły mistrzowskie w lidze zostały „podbudowane” jeszcze dwukrotnym zdobyciem Pucharu Polski w latach 1965 (4:0 Czarni Żagań) i 1968 (3:0 Ruch Chorzów), również dwukrotnym udziałem w PP 1962 (1:2 z Zagłębiem Sosnowiec) i 1966 (1:2 z Legią Warszawa). Kolejne boje Zabrzan to pojedynki na stadionach całej Europy, a nawet świata. 10. edycja Pucharu Europy (sezon 1964) przyniosła trzy dramatyczne pojedynki z praską Duklą – 1:4, 3:0, 0:0, oraz wyeliminowanie Górnika poprzez losowanie.

W 1965 roku Górnik wyeliminował mistrza Austrii Linzer ASK 3:1, 1:2, ale w II rundzie uległ praskiej Sparcie – 0:3, 1:3. W następnym roku po wyeliminowaniu mistrza NRD Vorwärts Berlin – 2:1, 1:2, 3:1, uległ w pierwszym występie przeciwko mistrzowi Bułgarii CSKA Sofia – 0:4, 3:0. W 1966 r. trenerem Górnika został Węgier Géza Kalocsay, z którym zespół odniósł szereg sukcesów. Kolejny, szósty już występ Górnika w Europie w sezonie 1967/68 przyniósł mu pierwszy w historii polskiej piłki awans do ćwierćfinału Pucharu Europy. W pierwszej rundzie Górnik wyeliminował mistrza Szwecji Djurgårdens IF 3:0, 1:0 – w drugiej – co było największą sensacją tej edycji pucharu – okazał się lepszy od rewelacyjnego Dynama Kijów, wygrywając w Kijowie 2:1 i remisując w Chorzowie na Stadionie Śląskim 1:1. W spotkaniu ćwierćfinałowym angielski Manchester United F.C. okazał się lepszy o jedną bramkę od Górnika. W pierwszym meczu w Manchesterze było 2:0 dla gospodarzy, natomiast w drugim Górnik wygrał, lecz tylko 1:0. Później drużyna Manchesteru zdobyła Puchar Europy, a zespół Górnika Zabrze był jedynym, który wygrał z mistrzem Anglii w tej edycji Pucharu Europy.

Lata 70 XX w.

Bilet na mecz Górnik Zabrze – Manchester City (10.03.1971) w Chorzowie wygrany przez Górnika 2:0

Największym sukcesem Górnika Zabrze był awans do finału Pucharu Zdobywców Pucharów w 1970 roku. Pod koniec 1969 r., przed meczami ćwierćfinałowymi, trener Geza Kalocsay został zwolniony z Górnika decyzją władz, z przyczyn pozasportowych (komunistycznym oficjelom nie podobał się zbyt "rozrywkowy" tryb życia przystojnego Węgra), a jego miejsce zajął Michał Matyas. Ta zmiana pociągnęła za sobą zmianę taktyki gry Górnika na bardziej defensywną. W półfinale rozgrywek piłkarze Górnika wyeliminowali AS Roma po dodatkowym meczu, dzięki wygranemu losowaniu – było to ostatnie losowanie w historii europejskich pucharów, po tym zdarzeniu wprowadzono rozstrzyganie rzutami karnymi. W finale Górnik zmierzył się z Manchesterem City – na stadionie w Wiedniu przegrał 1:2; zdaniem wielu ekspertów miała na to wpływ zmiana trenera i taktyki[3][4].

Droga do finału PZP 1969/70

  • Olympiakos SFP – Górnik Zabrze 2:2 (0:2) (Wilczek 8, 36 min.)
  • Górnik Zabrze – Olympiakos Pireus 5:0 (1:0) (Wilczek 1, Skowronek 62, Szołtysik 70, Banaś 82 (k), 84 min.)
  • Rangers – Górnik Zabrze 1:3 (0:2) (Lubański 5, 87, Szaryński 11 min.)
  • Górnik Zabrze – Rangers 3:1 (0:1) (Olek 63, Lubański 77, Skowronek 81 min.)
  • Lewski Sofia – Górnik Zabrze 3:2 (2:1) (Szołtysik 5, Banaś 52 min.)
  • Górnik Zabrze – Lewski Sofia 2:1 (1:0) (Lubański 44, Banaś 56 min.)
  • AS Roma – Górnik Zabrze 1:1 (0:1) (Banaś 28 min.)
  • Górnik Zabrze – AS Roma 2:2 (0:1, 1:1, 2:1) (Lubański 90 (k), 93 min.)
  • Górnik Zabrze – AS Roma 1:1 (1:0, 1:1, 1:1) (Lubański 40 min.) – losowanie dla Górnika
  • Manchester City – Górnik Zabrze 2:1 (2:0) (Oślizło 68 min.)

W latach 70 XX w. Górnik Zabrze zdobył 2 Mistrzostwa Polski (sezon 1970/1971, sezon 1971/1972) i 3-krotnie zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Polski (sezon 1969/1970, sezon 1970/1971, sezon 1971/1972). W sezonie 1977/1978 Górnik zajął 16. miejsce w lidze i spadł do drugiej ligi. Jednak w następnym sezonie wywalczył awans i po roku nieobecności wrócił do I ligi.

Lata 80 XX w.

W latach 80 XX w. zabrzański klub nawiązał do swoich największych osiągnięć, zdobywając w latach 1985–1988 cztery kolejne tytuły mistrza kraju. W sezonie 1987/1988 Górnik wygrał swój jedyny Superpuchar Polski wygrywając z Lechem Poznań 2:1 (Cyroń 2 – Juskowiak). W latach 80 w barwach Górnika grali tacy piłkarze jak: Waldemar Matysik, Marek Piotrowicz, Ryszard Komornicki, Ryszard Cyroń, Józef Wandzik, Jan Urban, Andrzej Iwan, Robert Warzycha.

Lata 90 XX w.

Początkowo Górnik notuje dobre wyniki. W sezonie 1993/94 do ostatniej kolejki walczy o mistrzostwo Polski, jednak po remisie z Legią Warszawa na wyjeździe w ostatniej kolejce 1:1 spada na trzecie miejsce. W meczu tym przy stanie 1:0 dla Górnika trzech zawodników tego klubu zostało usuniętych z boiska, co spowodowało powszechne na Górnym Śląsku podejrzenia o korupcję sędziego. W późniejszych latach Górnik wypada z ligowej czołówki walcząc w środku stawki bądź broniąc się przed spadkiem.

Lata 2000-2009

Drużyna, której trzon stanowią piłkarze wywodzący się z Górnego Śląska, plasuje się w połowie tabeli, lecz kolejne zawirowania stawiają Górnik na skraju krawędzi, czego wynikiem są nieustanne boje przed uniknięciem relegacji. Gdy klub odzyskał organizacyjną i finansową stabilizację, zamiast dołączyć do ligowych potentatów, zanotował najgorszy od lat wynik sportowy, doświadczając drugiego w historii spadku z najwyższej klasy rozgrywkowej.

Lata 2009-2013

Zespół mimo spadku szybko wrócił do Ekstraklasy. Potrzebował do tego tylko jednego sezonu. Od czasu powrotu do najwyższej klasy rozgrywkowej Górnik grał dobrze, lecz miał wahania formy. Ostatnie trzy sezony drużyna z Zabrza kończyła w górnej części ligowej tabeli. Klub finalizuje wówczas budowę nowego stadionu, który będzie mógł pomieścić około 30 tysięcy widzów.

Lata 2013-2017

Kończy się rozbudowa i modernizacja stadionu przy ul. Roosevelta[5]. W tym samym czasie zabrzański Górnik notuje trzeci w swej historii spadek z Ekstraklasy[6]. W 2016/2017 KS Górnik Zabrze występuje w I lidze, jednak po szybkim awansie, od sezonu 2017/2018, „Górnicy" wracają do najwyższej klasy rozgrywkowej[7].

Lokaty klubu

Historia występów Górnika Zabrze w rozgrywkach ligowych
Sezon Rozgrywki ligowe Puchar Polski
(rozgrywki centralne) 		Uwagi Rozgrywki europejskie
Liga Miejsce Puchar Etap
1948/1949 III Klasa A (okr. Śląsk Opolski) 1 nie rozgrywano Przegrane baraże o awans[8]. nie rozgrywano
1949/1950 Klasa A (okr. Śląsk Opolski) 1 Przegrane baraże o awans. Awans dzięki reorganizacji rozgrywek[8].
1951 II II liga (gr. C) 2/8 –
1952 II liga (gr. C) 6/10 1/16 finału
1953 III III liga (gr. I) 1/13 nie rozgrywano
1954 II II liga 5/11 1/16 finału
1955 II liga 2/14 1/32 finału –
1956 I I liga 6/12 finał Pierwsze ligowe derby śląskie pomiędzy Górnikiem i Ruchem Chorzów.
1957 I liga złoto 1/12 finał Pierwszy tytuł mistrzowski
Górnik dziesiątym klubem mistrzowskim.
1958 I liga brąz 3/12 nie rozgrywano
1959 I liga złoto 1/12 Gol Ernest Pol królem strzelców.
1960 I liga brąz 3/12
1961 I liga złoto 1/12 Gol Ernest Pol królem strzelców. 2. miejsce w grupie Międzynarodowy Puchar Piłkarski.
Puchar Europy 1/16 finału
1962 I liga srebro 2/14 finał Najwyższe zwycięstwo w I lidze: 12 maja 1962: Górnik Zabrze – Cracovia 9:0[9] –
1962/1963 I liga złoto 1/14 1/2 finału
1963/1964 I liga złoto 1/14 1/16 finału Piąty tytuł mistrzowski
Górnik na 3. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów i Cracovią. 		Puchar Europy 1/8 finału
1964/1965 I liga złoto 1/14 złoto zwycięstwo Puchar Europy 1/16 finału
1965/1966 I liga złoto 1/14 finał Gol Włodzimierz Lubański królem strzelców. Puchar Europy 1/8 finału
1966/1967 I liga złoto 1/14 1/16 finału Gol Włodzimierz Lubański królem strzelców. 1. miejsce w grupie Międzynarodowy Puchar Piłkarski.
Górnik ustanowił rekord pięciu zdobytych mistrzostw Polski z rzędu. Puchar Europy 1/8 finału
1967/1968 I liga brąz 3/14 złoto zwycięstwo Gol Włodzimierz Lubański królem strzelców. Puchar Europy 1/4 finału
1968/1969 I liga srebro 2/14 złoto zwycięstwo Gol Włodzimierz Lubański królem strzelców. –
1969/1970 I liga brąz 3/14 złoto zwycięstwo Puchar Zdobywców Pucharów srebro finał
1970/1971 I liga złoto 1/14 złoto zwycięstwo Najwyższe zwycięstwo w rozgrywkach europejskich:
30 września 1970: Górnik Zabrze – Aalborg BK 8:1[10] 		Puchar Zdobywców Pucharów 1/4 finału
1971/1972 I liga złoto 1/14 złoto zwycięstwo Dziesiąty tytuł mistrzowski
Górnik na 2. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów.
Górnik ustanowił rekord pięciu zdobytych Pucharów Polski z rzędu.
Górnik ustanowił rekord szesnastu sezonów ligowych z rzędu zakończonych na podium. 		Puchar Europy 1/32 finału
1972/1973 I liga 4/14 1/4 finału Puchar Europy 1/16 finału
1973/1974 I liga srebro 2/16 1/2 finału –
1974/1975 I liga 7/16 1/2 finału Tysięczny gol w I lidze:
18 czerwca 1975: Pogoń Szczecin – Górnik Zabrze 4:1[11] 		2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
Puchar UEFA 1/32 finału
1975/1976 I liga 9/16 1/8 finału –
1976/1977 I liga brąz 3/16 1/8 finału faza grupowa Pucharu Ligi
1977/1978 I liga 16/16 1/8 finału złoto Puchar Ligi (nieoficjalny) Puchar UEFA 1/16 finału
1978/1979 II II liga (gr. wschodnia) 1/16 1/4 finału[a] –
1979/1980 I I liga 6/16 1/8 finału
1980/1981 I liga 12/16 1/16 finału
1981/1982 I liga 5/16 1/2 finału
1982/1983 I liga 12/16 1/4 finału
1983/1984 I liga 4/16 1/4 finału
1984/1985 I liga złoto 1/16 1/2 finału 2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1985/1986 I liga złoto 1/16 finał Gol Andrzej Zgutczyński królem strzelców. 1. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
Puchar Europy 1/32 finału
1986/1987 I liga złoto 1/16 1/4 finału 3. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
Puchar Europy 1/32 finału
1987/1988 I liga złoto 1/16 1/2 finału finał Superpucharu Polski Puchar Europy 1/16 finału
Górnik na 1. miejscu w klasyfikacji medalowej przed Ruchem Chorzów i Wisłą Kraków.
1988/1989 I liga brąz 3/16 1/4 finału złoto Superpuchar Polski Puchar Europy 1/16 finału
1989/1990 I liga 6/16 1/16 finału Puchar UEFA 1/32 finału
1990/1991 I liga srebro 2/16 1/4 finału –
1991/1992 I liga 4/18 finał Puchar UEFA 1/32 finału
1992/1993 I liga 9/18 1/8 finału Tysięczny mecz w Ekstraklasie:
28 marca 1993: Olimpia Poznań – Górnik Zabrze 0:0[12] 		–
1993/1994 I liga brąz 3/18 1/2 finału
1994/1995 I liga 5/18 1/16 finału Puchar UEFA 1/32 finału
1995/1996 I liga 12/18 1/4 finału Puchar Intertoto UEFA faza grupowa
1996/1997 I liga 13/18 1/8 finału –
1997/1998 I liga 8/18 1/2 finału
1998/1999 I liga 7/16 1/16 finału
1999/2000 I liga 14/16 1/8 finału Gol Adam Kompała królem strzelców.
ćwierćfinał Pucharu Ligi
2000/2001 I liga 13/16 finał 1/8 finału Pucharu Ligi
2001/2002 I liga 9/16 1/8 finału 1/8 finału Pucharu Ligi
2002/2003 I liga 7/16 1/16 finału Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie:
9 kwietnia 2003: Górnik Zabrze – Pogoń Szczecin 9:0[13]
2003/2004 I liga 7/14 1/8 finału
2004/2005 I liga 11/14 1/8 finału
2005/2006 I liga 13/16[b] 1/16 finału
2006/2007 I liga 14/16 1/8 finału faza grupowa Pucharu Ekstraklasy
2007/2008 I liga 8/16 1/16 finału półfinał Pucharu Ekstraklasy
2008/2009 Ekstraklasa 15/16[c] 1/8 finału faza grupowa Pucharu Ekstraklasy
2009/2010 II I liga 2/18 1/16 finału
2010/2011 I Ekstraklasa 6/16 1/16 finału
2011/2012 Ekstraklasa 8/16 1/8 finału
2012/2013 Ekstraklasa 5/16 1/16 finału
2013/2014 Ekstraklasa 6/16 1/4 finału
2014/2015 Ekstraklasa 7/16 1/8 finału
2015/2016 Ekstraklasa 15/16 1/16 finału
2016/2017 II I liga 2/18 1/8 finału Gol Igor Angulo królem strzelców.
2017/2018 I Ekstraklasa 4/16 1/2 finału Górnik po 23 latach wraca do europejskich pucharów
2018/2019 Ekstraklasa 11/16 1/4 finału Gol Igor Angulo królem strzelców. Liga Europy 2Q
2019/2020 Ekstraklasa 9/16 1/16 finału –
2020/2021 Ekstraklasa 10/16 1/8 finału
2021/2022 Ekstraklasa 8/18 1/4 finału
2022/2023 Ekstraklasa 6/18 1/8 finału
2023/2024 Ekstraklasa 6/18 1/8 finału Ostatnie wielkie derby Śląska pomiędzy Górnikiem i Ruchem Chorzów.

Osiągnięcia

Sukcesy krajowe

Sukcesy międzynarodowe

Sukcesy w rozgrywkach juniorów

Górnik w europejskich pucharach

 Osobny artykuł: Górnik Zabrze w europejskich pucharach.

Górnik w Pucharze Polski

 Osobny artykuł: Górnik Zabrze w Pucharze Polski.

Obecny skład

Stan na 1 stycznia 2025[14]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Polska Filip Majchrowicz
5 OB Polska Kryspin Szcześniak
6 PO Polska Damian Rasak
7 NA Słowenia Luka Zahovič
8 PO Czechy Patrik Hellebrand
9 NA Turcja Sinan Bakış (wypożyczony z Realu Saragossa)
10 NA Niemcy Lukas Podolski
11 PO Nigeria Taofeek Ismaheel
14 PO Polska Aleksander Tobolik
15 OB Polska Norbert Wojtuszek
16 OB Polska Paweł Olkowski
17 NA Polska Kamil Lukoszek
18 PO Czechy Lukáš Ambros
19 OB Polska Norbert Barczak
Nr Poz. Piłkarz
20 OB Hiszpania Josema
21 NA Polska Dominik Sarapata
22 OB Hiszpania Manu Sánchez
25 BR Polska Michał Szromnik
26 OB Polska Rafał Janicki
27 OB Polska Dominik Szala
28 BR Polska Kamil Soberka
29 PO Polska Kacper Capiga
30 PO Polska Nikodem Zielonka
31 BR Polska Mateusz Jeleń
44 NA Polska Aleksander Buksa
64 OB Słowenia Erik Janža (kapitan)
88 NA Japonia Yosuke Furukawa (wypożyczony z Júbilo Iwata)

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr Poz. Piłkarz
PO Polska Jan Ciućka (w Rekordzie Bielsko-Biała do 30 czerwca 2025)

Piłkarze

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Górnika Zabrze.

Królowie strzelców Ekstraklasy (oraz dawnej I ligi) w barwach Górnika

Sezon Imię i nazwisko Liczba bramek
1959 Ernest Pohl 21
1961 24
1965/1966 Włodzimierz Lubański 23
1966/1967 18
1967/1968 24
1968/1969 22
1985/1986 Andrzej Zgutczyński 20
1999/2000 Adam Kompała 19
2018/2019 Igor Angulo 24

Piłkarze Górnika w reprezentacji Polski

 

Trenerzy

 Osobny artykuł: Trenerzy piłkarscy Górnika Zabrze.
 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Górnika Zabrze.
Michał Matyas – trener klubu w latach 1969-70
Ferenc Szusza – trener klubu w latach 1970-71
Antoni Brzeżańczyk – trener klubu w latach 1971-72
Hubert Kostka – trener klubu w latach 1976-77, 1983-86 i 1994
Lesław Ćmikiewicz – trener klubu w 1986
Adam Nawałka – trener klubu w latach 2010-13
Jan Urban – trener klubu w latach 2021-22 i od 2023
Lp. Narodowość Imię i nazwisko Lata
1.  Polska Ginter Pawelczyk 1948 – 1949
2. Teodor Meiser 1949
3. Karol Luks 1949 – 1950
4. Gerard Wodarz 1950 – 1954
5. Augustyn Dziwisz (1. kadencja) 1954 – 1956
6. Paweł Mościński 1956
7. Hubert Skolik (1. kadencja) 1957
8.  Węgry Zoltán Opata 1957 – 1958
(7.)  Polska Hubert Skolik (2. kadencja) 1958 – 1959
9.  Węgry János Steiner 1959
10.  Polska Feliks Karolek (1. kadencja) 1960
11.  Czechosłowacja Wilhelm Lugr 1960
(5.)  Polska Augustyn Dziwisz (2. kadencja) 1 lipca 1960 – 30 czerwca 1962
(10.) Feliks Karolek (2. kadencja) 1962
12. Ewald Cebula (1. kadencja) 1962–1963
(12.),
(10.),
(7.) 		Ewald Cebula (2. kadencja)
Feliks Karolek (3. kadencja)
Hubert Skolik (3. kadencja) 		1963
(10.),
(7.) 		Feliks Karolek (4. kadencja)
Hubert Skolik (4. kadencja) 		1964
13.  Węgry Ferenc Farsang 1964 – 1965
14.  Polska Władysław Giergiel 1 lipca 1965 – 30 czerwca 1966
15.  Węgry Géza Kalocsay 1 lipca 1966 – 30 czerwca 1969
16.  Polska Michał Matyas 1969 – 1970
17.  Węgry Ferenc Szusza 1970 – 1971
18.  Polska Antoni Brzeżańczyk 1 lipca 1971 – 30 kwietnia 1972
19. Jan Kowalski (1. kadencja) 1972
20.  Węgry Gyula Szücs 1972
(19.)  Polska Jan Kowalski (2. kadencja) 1972 – 1973
21. Teodor Wieczorek 1973 – 1975
22. Andrzej Gajewski 1975 – 1976
23. Józef Trepka 1976
24. Hubert Kostka (1. kadencja) 30 maja 1976 – 5 grudnia 1977
25. Władysław Żmuda 13 grudnia 1977 – 24 maja 1980
26. Zdzisław Podedworny (1. kadencja) 1980 – 1983
(24.) Hubert Kostka (2. kadencja) 1 grudnia 1983 – 30 maja 1986
27. Lesław Ćmikiewicz 1 czerwca 1986 – 14 października 1986
28. Antoni Piechniczek 15 października 1986 – 30 czerwca 1987
29.  Polska  Polska Marcin Bochynek (1. kadencja) 1 lipca 1987 – 30 czerwca 1989
(26.)  Polska Zdzisław Podedworny (2. kadencja) 1989
30. Jan Kisiel 1989 – 1990
(19.) Jan Kowalski (3. kadencja) 1990 – 1992
31. Janusz Kowalik 1992
32. Alojzy Łysko 1992 – 1993
33. Henryk Apostel (1. kadencja) 1 lipca 1993 – 31 grudnia 1993
(24.) Hubert Kostka (3. kadencja) 1 stycznia 1994 – 22 maja 1994
34. Edward Lorens (1. kadencja) 23 maja 1994 – 2 czerwca 1995
35. Stanisław Oślizło 1995
36. Adam Michalski 1995 – 1996
(19.) Jan Kowalski (4. kadencja) 1996
37. Jan Żurek (1. kadencja) 11 sierpnia 1996 – 11 września 1996
38. Piotr Kocąb 1996
(33.) Henryk Apostel (2. kadencja) 1 stycznia 1997 – 10 listopada 1997
(19.) Jan Kowalski (5. kadencja) 1997
(37.) Jan Żurek (2. kadencja) 1 grudnia 1997 – 15 marca 2000
39. Józef Dankowski (1. kadencja) 16 marca 2000 – 19 marca 2000
(29.) Marcin Bochynek (2. kadencja) 20 marca 2000 – 9 kwietnia 2000
p.o. Józef Dankowski (tymczasowo) 9 kwietnia 2000 – 10 kwietnia 2000
40. Mieczysław Broniszewski 10 kwietnia 2000 – 16 września 2000
(39.) Józef Dankowski (2. kadencja) 17 września 2000 – 7 maja 2001
41. Marek Piotrowicz (1. kadencja) 2001
42. Waldemar Fornalik (1. kadencja) 10 maja 2001 – 31 października 2001
(41.) Marek Piotrowicz (2. kadencja) 2 listopada 2001 – 31 grudnia 2001
(42.) Waldemar Fornalik (2. kadencja) 12 stycznia 2002 – 4 kwietnia 2004
43.  Czechy Verner Lička 5 kwietnia 2004 – 13 grudnia 2004
(34.)  Polska Edward Lorens (2. kadencja) 13 grudnia 2004 – 3 lutego 2005
44. Marek Wleciałowski 7 lutego 2005 – 31 października 2005
45. Marek Motyka (1. kadencja) 4 listopada 2005 – 13 stycznia 2006
46. Ryszard Komornicki (1. kadencja) 13 stycznia 2006 – 19 kwietnia 2006
p.o. Przemysław Cecherz (tymczasowo) 19 kwietnia 2006 – 26 kwietnia 2006
(45.) Marek Motyka (2. kadencja) 26 kwietnia 2006 – 12 grudnia 2006
(26.) Zdzisław Podedworny (3. kadencja) 2006 – 2007
(45.) Marek Motyka (3. kadencja) 13 marca 2007 – 20 maja 2007
47.,
(41.) 		Marek Kostrzewa
Marek Piotrowicz (3. kadencja) 		2007
48. Ryszard Wieczorek (1. kadencja) 1 lipca 2007 – 10 września 2008
p.o. Marcin Bochynek (tymczasowo) 2 września 2008 – 16 września 2008
49. Henryk Kasperczak 16 września 2008 – 3 czerwca 2009
(46.) Ryszard Komornicki (2. kadencja) 18 czerwca 2009 – 15 grudnia 2009
50. Adam Nawałka 1 stycznia 2010 – 31 października 2013
p.o. Bogdan Zając (tymczasowo) 1 listopada 2013 – 10 listopada 2013
(48.) Ryszard Wieczorek (2. kadencja) 12 listopada 2013 – 9 marca 2014
51. Robert Warzycha (1. kadencja) 12 marca 2014 – 30 czerwca 2014
(39.) Józef Dankowski (3. kadencja) 1 lipca 2014 – 30 czerwca 2015
(51.) Robert Warzycha (2. kadencja) 1 lipca 2015 – 13 sierpnia 2015
52. Leszek Ojrzyński 13 sierpnia 2015 – 3 marca 2016
(37.) Jan Żurek (3. kadencja) 3 marca 2016 – 2 czerwca 2016
53. Marcin Brosz 3 czerwca 2016 – 27 maja 2021
54. Jan Urban (1. kadencja) 27 maja 2021 – 15 czerwca 2022
55.  Niemcy /  Polska Bartosch Gaul 23 czerwca 2022 – 18 marca 2023
(54.)  Polska Jan Urban (2. kadencja) 18 marca 2023 – obecnie

Sztab szkoleniowy

Stan na 11 czerwca 2024[15]
Funkcja Imię i nazwisko
Trener Polska Jan Urban
Asystent trenera Polska Piotr Gierczak
Polska Marcin Prasoł
Polska Grzegorz Staszewski
Trener bramkarzy Polska Krzysztof Osiński
Trener przygotowania
motorycznego 		Hiszpania Cesar Sanjuan-Szklarz
Kierownik drużyny Polska Krzysztof Skutnik
Fizjoterapeuta Polska Bartłomiej Spałek
Masażysta Polska Sebastian Jagiełło
Lekarz Polska Zbigniew Kwiatkowski

Prezesi

 Osobny artykuł: Prezesi Górnika Zabrze.
 Z tym tematem związana jest kategoria: Prezesi Górnika Zabrze.

Sponsorzy

Stadion

 Osobny artykuł: Stadion im. Ernesta Pohla.
Stadion im. Ernesta Pohla

Stadion został oddany do eksploatacji w 1934 roku – nadano mu wtedy imię Adolfa Hitlera. Wbrew obiegowej opinii nazwa ta przestała obowiązywać po 1945 roku na mocy Dekretu Rady Państwa znoszącego na całym zajętym terytorium tego typu nazewnictwo ze wszystkich obiektów publicznych, a dopiero 9 czerwca 2005 roku stadion oficjalnie otrzymał imię zmarłego 10 lat wcześniej Ernesta Pohla[16] (który nieoficjalnie patronował obiektowi od 5 kwietnia 2004[17]). Aktualna pojemność stadionu to 24 563 miejsc, wszystkie siedzące (w rozbudowie).

Górnik rozgrywał niektóre mecze w europejskich pucharach na Stadionie Śląskim.

Uwagi

  1. ↑ drużyna rezerw, pierwsza drużyna odpadła w III rundzie
  2. ↑ Górnik zakończył rozgrywki na 14. miejscu, jednak, w związku z posezonową fuzją z Amiką Wronki, Lech Poznań nie wystąpił o licencję na przyszły sezon i został przesunięty w tabeli na ostatnią pozycję.
  3. ↑ Górnik zakończył rozgrywki na 16. miejscu, jednak z powodu nieprzyznania licencji ŁKS-owi na grę w Ekstraklasie w kolejnym sezonie, zespół z Łodzi został przesunięty w tabeli na ostatnią pozycję.

Przypisy

  1. ↑ Mistrzostwa Polski 1920 – 2013. [dostęp 2013-08-04]. (pol.).
  2. ↑ Górnik – najsilniejszy klub Zabrza powstał z czterech klubów, „Sport i Wczasy”, 16 grudnia 1948 [dostęp 2020-09-09].
  3. ↑ Wirtualna Polska Media, #DziałoSięWSporcie. Jedyny taki finał w polskiej piłce. Górnika Zabrze nie pobił nikt (wideo) – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 29 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-29] (pol.).
  4. ↑ Trenerskie legendy. Geza Kalocsay – Kobiety, wino i... Górnik [online], Górnik Zabrze Sportowa Spółka Akcyjna [dostęp 2020-04-29] (pol.).
  5. ↑ Stadion w Zabrzu [online], stadion-zabrze.pl [dostęp 2016-09-19].
  6. ↑ Koszmar po zabrzańsku. Piłkarze bez cojones [online] [dostęp 2016-09-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-18].
  7. ↑ I liga. Sandecja Nowy Sącz i Górnik Zabrze awansowały do ekstraklasy, „Sport.pl”, 4 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-07] (pol.).
  8. ↑ a b Górnik Zabrze – sezon po sezonie – lata 1940 – 1949 – Historia Polskiej Piłki Nożnej – HPPN.PL [online], www.hppn.pl [dostęp 2017-11-23].
  9. ↑ 12.05.1962 – Górnik Zabrze – Cracovia 9:0 – WikiGórnik [online], wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  10. ↑ Najwyższe zwycięstwa – WikiGórnik [online], wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  11. ↑ 18.06.1975 – Pogoń Szczecin – Górnik Zabrze 4:1 – WikiGórnik [online], wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  12. ↑ 28.03.1993 – Olimpia Poznań – Górnik Zabrze 0:0 – WikiGórnik [online], wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  13. ↑ 09.04.2003 – Górnik Zabrze – Pogoń Szczecin 9:0 – WikiGórnik [online], wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  14. ↑ Górnik Zabrze. Pierwsza drużyna. gornikzabrze.pl. [dostęp 2020-12-14]. (pol.).
  15. ↑ Sztab [online], Górnik Zabrze [dostęp 2024-06-10] (pol.).
  16. ↑ PZPN.PL : Ernest Pohl będzie patronem stadionu w Zabrzu. [dostęp 2007-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-15)].
  17. ↑ Skarb – Górnik Zabrze

Linki zewnętrzne


Górnik Zabrze
Klub
Obiekt
Ludzie
Kategorie
Inne
Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn
Sezony
Nieoficjalne
Finały MP
Liga
Finały MP
Liga
I liga
Puchar Polski
I liga
Ekstraklasa
Inne
Kluby w sezonie
2024/2025
  1. ↑ W 1951 tytuł mistrza Polski przyznano zdobywcy Pucharu Polski, a nie zwycięzcy ligi.
Czwarty poziom ligowych rozgrywek piłkarskich w Polsce
Od sezonu 1996/1997 – utworzenie IV ligi makroregionalnej
Sezony
IV liga
makroregionalna
IV liga
okręgowa
III liga
makroregionalna
Kluby w sezonie
2024/2025
Grupa I
Grupa II
Grupa III
Grupa IV
Mistrzowie Polski w piłce nożnej
Zdobywcy Pucharu Polski w piłce nożnej
Zwycięzcy Pucharu Ligi Polskiej w piłce nożnej
Puchar Zlotu Młodych Przodowników
Puchar Ligi
Puchar Ligi Polskiej
Puchar Ekstraklasy
Zdobywcy Superpucharu Polski w piłce nożnej

Read other articles:

Borivoj II dari Bohemia

Borivoj II (juga Bořivoj atau Borivoi) (tahun 1064 – 2 Februari 1124) merupakan seorang adipati Bohemia sejak tanggal 25 Desember 1100 sampai Mei 1107 dan sejak Desember 1117 sampai 16 Agustus 1120. Ia merupakan adik tiri dan pewaris Bretislaus II. Ia aslinya ditentang oleh Adipati Oldrich dari Brno, sepupunya, yang telah memulihkan benteng yang semula disita oleh ayahnya dan perang saudarapun terjadi. Oldrich bermaksud untuk mengakui kekuasaan Henry IV, Kaisar Romawi Suci, dan dengan dem...

 

Tramway

Pour les articles homonymes, voir Tramway (homonymie). Si ce bandeau n'est plus pertinent, retirez-le. Cliquez ici pour en savoir plus. Cet article ne cite pas suffisamment ses sources (mai 2010). Si vous disposez d'ouvrages ou d'articles de référence ou si vous connaissez des sites web de qualité traitant du thème abordé ici, merci de compléter l'article en donnant les références utiles à sa vérifiabilité et en les liant à la section « Notes et références » En prat...

 

Truman Directive of 1945

1945 order by President Harry S. Truman This article relies largely or entirely on a single source. Relevant discussion may be found on the talk page. Please help improve this article by introducing citations to additional sources.Find sources: Truman Directive of 1945 – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (February 2016) The Truman Directive of 1945 was an executive order advocating for refugees coming into the United States post-World War II....

Simeon (orang saleh)

St. SimeonSimeon the Righteous lukisan Alexey Yegorov. 1830-40sPenerima AllahDihormati diGereja Ortodoks TimurGereja Katolik RomaGereja AnglikanGereja LutheranTempat ziarahChurch of St. Simon di ZadarPesta2 Februari3 Februari15 FebruariAtributDigambarkan sebagai seorang tua, dalam pakaian imam, menggendong bayi Yesus Simeon (bahasa Inggris: Simeon the Righteous, Simeon the Elder, Simeon Senex, Simeon the God-Receiver, atau Holy Simeon) adalah seorang yang benar dan saleh di Yerusalem yang ber...

 

Ewa Kopacz

15th Prime Minister of Poland Ewa KopaczMEPKopacz in 2015Prime Minister of PolandIn office22 September 2014 – 16 November 2015PresidentBronisław KomorowskiAndrzej DudaDeputyTomasz SiemoniakJanusz PiechocińskiPreceded byDonald TuskSucceeded byBeata SzydłoVice-President of the European ParliamentIncumbentAssumed office 3 July 2019Serving with see listPresidentDavid Sassoli Roberta MetsolaPreceded byZdzisław KrasnodębskiMember of the European ParliamentIncumbentAssume...

 

Vainqueurs du Concours Eurovision de la chanson

Carte visualisant le nombre de victoires par pays. Le Concours Eurovision de la chanson est un événement annuel organisé par l’UER, l’Union européenne de radio-télévision. Il réunit les membres de l’Union dans le cadre d’une compétition musicale, diffusée en direct et en simultané par tous les pays participants. Depuis 1956, le concours (appelé plus communément Eurovision) s’est tenu chaque année, sauf en 2020, à cause de la pandémie de COVID-19[1]. Jusqu'à présent,...

Valérie Marcoux

Canadian pair skater Valérie MarcouxValerie Marcoux competes with partner Craig Buntin at the 2004 Four Continents Championships.Born (1980-04-01) April 1, 1980 (age 44)Ottawa, Ontario, CanadaHeight1.54 m (5 ft 1⁄2 in)Figure skating careerCountry CanadaSkating clubCPA GatineauRetiredApril 24, 2007 Medal record Representing  Canada Pairs' Figure skating Four Continents Championships 2004 Hamilton Pairs Valérie Marcoux (born April 1, 1980 in Ottawa, Ontario...

 

DMOZ

Artikel ini membutuhkan rujukan tambahan agar kualitasnya dapat dipastikan. Mohon bantu kami mengembangkan artikel ini dengan cara menambahkan rujukan ke sumber tepercaya. Pernyataan tak bersumber bisa saja dipertentangkan dan dihapus.Cari sumber: DMOZ – berita · surat kabar · buku · cendekiawan · JSTOR (Oktober 2018) Untuk kegunaan lain, lihat ODP. DmozURLwww.dmoz.org [pranala nonaktif]TipeDirektori webBersifat komersial?TidakPendaftaranPiliha...

 

MNC Pictures

PT MNC PicturesNama dagangMNC PicturesJenisPerseroan terbatasIndustriPerfilmanDidirikan2005; 19 tahun lalu (2005) di Jakarta, IndonesiaPendiriHary TanoesoedibjoKantorpusatJl. Perjuangan No.1, Kebon Jeruk, Jakarta Barat, IndonesiaWilayah operasiIndonesiaTokohkunci Hary Tanoesoedibjo (Ketua Eksekutif MNC Group) Titan Hermawan (Direktur Utama) PemilikMNC Digital EntertainmentIndukMedia Nusantara CitraSitus webmncpictures.com PT MNC Pictures (MNC Pictures) adalah rumah produksi yang didirik...

约翰斯顿环礁

此條目可参照英語維基百科相應條目来扩充。 (2021年5月6日)若您熟悉来源语言和主题，请协助参考外语维基百科扩充条目。请勿直接提交机械翻译，也不要翻译不可靠、低品质内容。依版权协议，译文需在编辑摘要注明来源，或于讨论页顶部标记{{Translated page}}标签。 约翰斯顿环礁Kalama Atoll 美國本土外小島嶼 Johnston Atoll 旗幟颂歌：《星條旗》The Star-Spangled Banner約翰斯頓環礁�...

 

Environmental Integrity Group

Party groupings. The Environmental Integrity Group (EIG) is a negotiation group consisting of 6 parties to the UNFCCC. When it was formed in 2000, it only consisted of Switzerland, Korea, and Mexico.[1] History The Environmental Integrity Group was initiated by Switzerland during the negotiations of the Kyoto Protocol, where only party groups were allowed to negotiate. Switzerland was not part of any group and they did not want to join the Umbrella Group. So Switzerland declared to fo...

 

Pulau Arrowsmith

Pulau ArrowsmithLokasi Kepulauan Biscoe di Semenanjung Antartika.GeografiLokasiAntartikaKoordinat65°30′28″S 65°32′09″W / 65.50778°S 65.53583°W / -65.50778; -65.53583KepulauanKepulauan BiscoePemerintahanDiperintah di bawah Sistem Perjanjian AntartikaKependudukanPendudukTidak berpenghuni Pulau Arrowsmith (bahasa Bulgaria: остров Ароусмит, ‘Ostrov Arrowsmith’ \'os-trov 'a-ro-u-smit\) adalah pulau berlapiskan es di Kepulauan Pitt, bagian d...

Syncarpia glomulifera

Species of tree Turpentine tree young fruit Scientific classification Kingdom: Plantae Clade: Tracheophytes Clade: Angiosperms Clade: Eudicots Clade: Rosids Order: Myrtales Family: Myrtaceae Genus: Syncarpia Species: S. glomulifera Binomial name Syncarpia glomulifera(Sm.) Nied. Synonyms Syncarpia laurifolia Ten. Syncarpia glomulifera, commonly known as the turpentine tree, or yanderra,[1] is a tree of the family Myrtaceae native to New South Wales and Queensland in Australia, whi...

 

Cantone di Le Val-d'Ajol

Cantone di Le Val-d'AjolcantoneCanton du Val-d'Ajol LocalizzazioneStato Francia RegioneGrand Est Dipartimento Vosgi ArrondissementÉpinal AmministrazioneCapoluogoLe Val-d'Ajol Data di istituzione27 febbraio 2014 TerritorioCoordinatedel capoluogo47°55′30″N 6°29′00″E47°55′30″N, 6°29′00″E (Cantone di Le Val-d'Ajol) Superficie580,72 km² Abitanti20 932 (2012) Densità36,04 ab./km² Comuni23 Altre informazioniFuso orarioUTC+1 Codice INSEE8816 CartografiaLe ...

 

Energy policy of the Soviet Union

Overview of the energy policy of the Soviet Union The energy policy of the Soviet Union was an important feature of the country's planned economy from the time of Lenin (head of government until 1924) onward. The Soviet Union was virtually self-sufficient in energy; major development of the energy sector started with Stalin's autarky policy[1] of the 1920s. During the country's 70 years of existence (1922–1991), it primarily secured economic growth based on large inputs of natural r...

Invasion of Yugoslavia

1941 Axis campaign during World War II April War redirects here. For other uses, see April War (disambiguation). Invasion of YugoslaviaPart of the Balkans Campaign of World War IIMap illustrating the movements of the Axis forces in Yugoslavia and GreeceDate6–18 April 1941(1 week and 5 days)LocationYugoslaviaResult Axis victory Continued anti-Axis resistance and beginning of World War II in YugoslaviaTerritorialchanges Occupation of YugoslaviaPartition of Yugoslavia between the Axi...

 

Міністерство Російської Федерації у справах Криму

Міністерство Російської Федерації у справах Криму — російське окупаційне «федеральне міністерство», яке займалося розробкою проектів державних програм з розвитку тимчасово окупованого Росією під час російсько-української війни 2014–2016 рр Криму. Існувало з 31 березн�...

 

Cloz

Clozex comune Cloz – VedutaPiazza Sta. Maria LocalizzazioneStato Italia Regione Trentino-Alto Adige Provincia Trento ComuneNovella AmministrazioneData di soppressione31 dicembre 2019 TerritorioCoordinate46°25′08.08″N 11°05′12.74″E46°25′08.08″N, 11°05′12.74″E (Cloz) Altitudine791 m s.l.m. Superficie8,21 km² Abitanti659[2] (31-3-2019) Densità80,27 ab./km² Altre informazioniLingueitaliano Cod. postale38028 (già 38020) Prefisso0463 F...

Iraklis Larissa

Association football club in Greece Football clubIraklis LarissaFull nameAthlitiki Enosi Iraklis LarissaFounded1982; 42 years ago (1982)GroundAthletic Center Neapoli LarissaChairmanMaria KostouliManagerThanos TriantafyllopoulosLeagueLarissa FCA First Division2023–24Larissa FCA First Division, 5thWebsiteClub website Home colours Away colours Iraklis Larissa (Greek: Ηρακλής Λάρισας), also known by its full name Athlitiki Enosi Iraklis Larissa (Greek: Αθλητ...

 

Втрати російської армії під час вторгнення в Україну

Зміст 1 Втрати авіації 2 Втрати сухопутної військової техніки 2.1 Артилерія 2.2 Танки 2.3 Бронетехніка 2.4 Протиповітряна зброя 2.5 Інші підрахунки 3 Втрати кораблів та плавзасобів 3.1 Інші підрахунки 4 Втрати особового складу 4.1 Українські оцінки 4.1.1 Інше 4.2 Оцінки третіх країн 4.3 ...