W lutym 1940 r. sformowano we Francji Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej z miejscem postoju w Serignan. Centrum szkoliło oficerów i podoficerów 10 Brygady Kawalerii. W końcu maja 1940 rozwiązano kursy, a uczniowie skierowani zostali do macierzystych pododdziałów.
Komenda centrum
Komendant – ppłk Jerzy Gliński
zastępca komendanta – mjr dypl. Antoni Korczyński
dyrektor nauk – mjr January Suchodolski
Po klęsce Francji centrum ewakuowano do Wielkiej Brytanii i dyslokowano początkowo w Crawford w Szkocji. Jednak dopiero po przeniesieniu oddziałów pancernych do Blairgowrie Centrum wznowiło swoją działalność.
Szkolenie obejmowało początkowo kursy samochodowe i kursy mechaników. Kurs trwał 6 tygodni. Szkolono 50 oficerów i 150 szeregowych.
Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego
Znak pancerny
W lipcu 1943 r. Centrum przeniesiono do Catterick Camp, w hrabstwie Yorkshire w Anglii. Zmieniono też nazwę na Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego. Kadrę Centrum stanowiło 152 oficerów, 284 podoficerów i 235 szeregowych. Stan uczniów wynosił 796 żołnierzy. Na mundurach żołnierze nosili z lewego ramienia plecione, błyszczące czarne sznury, przetykane pomarańczową nicią[1].
Centrum dzieliło się na dwie sekcje:
sekcja studiów szkolenia pancernego
sekcja studiów szkolenia technicznego
Pododdziały centrum
Szwadron dowodzenia
pluton administracyjny
pluton gospodarczy
pluton PWSK
Szkoła pancerna
dział kierowania i utrzymania
kurs nawigacji kompasowej
dział strzelców czołgowych
kurs strzelecki przeciwlotniczy
Szkoła Teohniczno-Motorowa
Centrum uzbrojenia
Oddział zapasowy
Park i warsztat szkolny
Kurs taktyczny broni pancernej dla oficerów sztabowych
Centrum Szkolenia Technicznego i Zawodowego
W marcu 1946 r. Centrum zostało przeniesione do Fraserburgh.
W 1946 r. Centrum, w ramach Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, zostało przemianowane na Centrum Szkolenia Technicznego i Zawodowego.
