W maju 1942, w Palestynie, rozpoczęto organizację 2 Korpusu Strzelców w składzie dwóch dywizji piechoty i brygady czołgów oraz oddziałów korpuśnych. W pierwszej kolejności przystąpiono do formowania3 Dywizji Strzelców Karpackich. Drugą wielką jednostką w składzie korpusu miała być 4 Dywizja Strzelców, dla której wydzielono kadry. W czerwcu 1942 r. przystąpiono do formowania dywizji w stanie skadrowanym. W czerwcu 1942 przekazano 75 podoficerów i szeregowców z Ośrodka Zapasowego Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie jako personel administracyjno-gospodarczy dla organizowanych oddziałów[1]. 7 sierpnia kadrowa 4 DS wyruszyła z Palestyny do obozu wojskowego w Quizil Ribatu w Iraku, wraz z dowództwem II Korpusu Strzelców Ostatecznie dywizja nie została sformowana. We wrześniu 1942, w ramach reorganizacji Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie w Armię Polską na Wschodzie kadry dywizji zostały zlikwidowane i wcielone głównie w skład 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty.
Istniały wymienione wyżej w stanie skadrowanym dowództwa z częściową obsadą oficerską i minimalną szeregowych. W kompanii sztabowej dywizji zgromadzono szeregowych głównie do prac administracyjno-gospodarczych, był to jedyny rozwinięty osobowo oddział dywizji.
Piotr Żaroń, Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1981, wyd. I
Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej, Walki formacji polskich na zachodzie 1939-1945, tom II, opracowanie zbiorowe pod redakcją Witolda Biegańskiego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1981, ISBN 83-11-06577-2
Bartosz Janczak: Organizacja i wyszkolenie Armii Polskiej na Wschodzie w latach 1942-1944. Łódź-Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Łodzi, 2023. ISBN 978-83-8229-867-3.
