Przyszła na świat w Rødovre[4][5], na przedmieściach Kopenhagi jako jedyna córka bibliotekarki Hanne Nielsen i inżyniera Svenda Nielsena (zm. 1999)[6]. Wychowywała się z młodszym bratem Janem (ur. 1965).
Kariera
Po ukończeniu szkoły średniej w wieku 16 lat pozostawiła rodzinę i wyjechała do Włoch, by rozpocząć karierę modelki dla renomowanej agencji Elite Models. Pracowała tam między innymi z takimi projektantami mody jak Giorgiem Armanim, Gianni Versace i Gianfranco Ferré. Była ozdobą światowych wybiegów w Rzymie, Mediolanie, Nowym Jorku, Paryżu i Berlinie. Na początku lat 80. pracowała z takimi fotografami jako Greg Gorman i Helmut Newton. Wielokrotnie jej zdjęcia znalazły się w magazynie „Playboy” (w sierpniu 1986, w edycji australijskiej we wrześniu 1986, w edycji francuskiej w październiku 1986, w grudniu 1987, w edycji australijskiej w styczniu 1988)[7], „Penthouse” (we francuskiej edycji w październiku 1994), a w „Marvel Comics” pozowała do zdjęć ubrana jak komiksowy charakter She-Hulk[8].
Na jej zdjęcia trafił włoski producent filmowy Dino de Laurentiis, szukający partnerki dla Arnolda Schwarzeneggera do baśni kostiumowej Czerwona Sonja (Red Sonja, 1984), gdzie zadebiutowała jako tytułowa bohaterka kobieta-wojownik. Jednak krytycy nie byli zachwyceni jej talentem aktorskim, przyznając Złotą Malinę dla najgorszej gwiazdy i nominację dla najgorszej aktorki[9]. Była brana pod uwagę do roli Pani Jane Porter w filmie przygodowym Hugh HudsonaGreystoke: Legenda Tarzana, władcy małp (Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes, 1984), którą w rezultacie zagrała Andie MacDowell.
W 1985 wyszła za mąż za Sylvestra Stallone’a. Nielsen i Stallone byli razem na okładce „Muscle & Fitness” (w październiku 1985) i „Vanity Fair” (w brytyjskiej edycji w listopadzie 1985). Stallone zaangażował ją do roli Ludmiły Vobet Drago, żony sowieckiego boksera (Dolph Lundgren) w swoim filmie Rocky IV (1985). Lecz i ta kinowa postać była nominowana do Złotej Maliny w dwóch kategoriach: najgorsza nowa gwiazda i najgorsza aktorka drugoplanowa. U boku swojego męża wystąpiła ponownie w roli prześladowanej przez okrutnego seryjnego mordercę modelki Ingrid w kryminalnym filmie akcji Kobra (Cobra, 1986) i po raz kolejny otrzymała nominację do Złotej Maliny w kategorii „Najgorsza aktorka roku”. W 1987 odbył się głośny rozwód państwa Stallone[10]. Jako Karla Fry, posągowa wspólniczka handlarza bronią, znalazła się w obsadzie komedii sensacyjnej Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II, 1987) z Eddiem Murphym.
W okolicach Bożego Narodzenia 1987 menadżer Nielsen skontaktował się z muzykiem Dieterem Bohlenem (Blue System, Modern Talking), któremu zaoferowano ok. 600 tys. dolarów za realizację nagrań w studiu Spiama w Los Angeles. Po nagraniu kilku taśm demo z Brigitte Nielsen, Dieter wrócił do Niemiec i poprawił demówki. Projekt upadł, ponieważ prawnicy Nielsen zdecydowali, że Bohlen może napisać dla niej tylko trzy piosenki. Po tej wiadomości Bohlen nie był już zainteresowany dalszą współpracą[11]. Pod koniec 1987 Nielsen nagrała w duecie z austriackim piosenkarzem Falco singel „Body Next to Body”, którego producentem był Giorgio Moroder. Piosenka ta trafiła na jej debiutancką płytę Everybody Tells a Story.
Za udział w drugorzędnym włoskim dramacie – Bye Bye Baby (1988) u boku Carol Alt, Luca Barbareschi i Jasona Connery otrzymała nominację do Złotej Maliny. Grając w Domino (1988) była w ciąży, którą utraciła podczas kręcenia filmu, który przerwano na dwa tygodnie, zanim wyzdrowiała. Była brana pod uwagę do roli królowej Marii Zofii Bawarskiej w komediodramacie historycznym Luigiego MagniegoKról Neapolu (’O Re, 1989), którą przyjęła Ornella Muti. W 1989 New World Studios zatrudniło ją do pozowania do zdjęć promocyjnych przedstawiających postać postać z komiksów Marvel Comics – Kobiety–Hulk w celu dystrybucji jako potencjalnego filmu. I chociaż zdjęcia wzbudziły duże zainteresowanie fanów, nie wzbudziły zainteresowania sponsorów finansowych. W telewizyjnym filmie fantastycznonaukowym CBSMorderstwo w księżycowej poświacie (Murder by Moonlight, 1989) zagrała agentkę NASA[12] z Julianem Sandsem[13]. W dreszczowcu erotycznym Więzienie kobiet 2 (Chained Heat II, 1993) wystąpiła w roli uzależnionej od narkotyków perwersyjnej naczelniczki czeskiego więzienia o skłonnościach lesbijskich[14][15]. Mimo tego była jednak absolutną gwiazdą kina światowego końca lat 80., która zgasła równie szybko, jak się pojawiała. Powodzeniem wśród widzów cieszyły się zwłaszcza jej role kobiet heroicznych, wyrachowanych i żądnych władzy, jak choćby kultowa dziś Czerwona Sonja czy Czarna Wiedźma z serii włoskich baśni telewizyjnych Fantaghiro (Fantaghirò, 1992-1996).
Pojawiła się w teledysku do przeboju Michaela Jacksona „Liberian Girl” (1989) oraz zespołu Korn do piosenki „Make Me Bad”' (2000) jako lekarka z Udem Kierem, Tatjaną Patitz i Shannyn Sossamon. Kandydowała do roli Gayle w sensacyjnym filmie fantastycznonaukowym BattleQueen 2020 (2001), jednak propozycja trafiła do Julie Strain. Miała zagrać postać Fran w komedii sportowej Zabawy z piłką (Dodgeball: A True Underdog Story, 2004), jednak ostatecznie zaangażowano Missi Pyle. Wydała kilka singli z muzyką taneczną, w tym „No More Turn Back” (2000), „Tic Toc” (2001) i „You’re No Lady” (2002) w duecie z drag-queen RuPaul, gdzie użyła swojego prawdziwego imienia Gitta[16].
W lipcu 2017 dostała się do obsady w roli superzłoczyńcy w sensacyjnym serialu Gods and Secrets, gdzie zastąpiła Marka Sallinga, który został aresztowany pod zarzutem posiadania pornografii dziecięcej[17].
W 2018 powróciła na kinowy ekran w dramacie sportowym Creed II jako Ludmilla Drago, ex-żona Ivana (Dolph Lundgren), matka Viktora (Florian Munteanu), która porzuciła go w okresie niemowlęcym[18].
Życie prywatne
W 1982 poznała duńskiego muzyka i kompozytora Kaspera Windinga[19], którego poślubiła w kwietniu 1983. Mają syna Juliana (ur. 12 kwietnia 1984 w Kopenhadze). W październiku 1984 małżeństwo się rozpadło[19].
Romansowała z reżyserem Tonym Scottem (1987) i jego sekretarką Kelly Sahnger (1987–1988)[20][21]. W latach 1988–1990 była w nieformalnym związku z amerykańskim futbolistą Markiem Gastineau (ur. 1956)[22].
Od 29 września 1990 do maja 1992 tworzyła związek małżeński z Sebastianem Copelandem, kuzynem Orlanda Blooma. Od 17 grudnia 1993 do kwietnia 2005 jej kolejnym mężem był szwajcarski kierowca rajdowy Raoul Meyer Ortolani (ur. 1960), z którym ma dwóch synów: Douglasa Aarona (ur. 20 kwietnia 1993) i Raoula Ayrtona Juniora (ur. 21 maja 1995). W latach 2003–2005 jej narzeczonym był amerykański raper Public EnemyFlavor Flav (ur. 1959).
W marcu 2005 poznała włoskiego byłego modela i barmana, producenta filmowego Mattię Dessìego (ur. 1978). Para pobrała się 8 lipca 2006 na Malcie[23]. 22 czerwca 2018 urodziła piąte dziecko, córkę Fridę[24].
