Urodził się w Berne jako syn Hansa Bohlena, właściciela spółki budownictwa drogowego 'Hans Bohlen engineering GmbH Oldenburg’, i Edith Bohlen[10]. Dieter ukończył studia w zakresie zarządzania i przez jakiś czas pracował w firmie ojca[10].
Muzyką zajmował się od dziecka. Mając 15 lat założył swoją pierwszą grupę muzyczną Mayfair, która wykonywała kompozycje The Beatles. Jej pierwszy występ w sali parafialnej był absolutnym rozczarowaniem[10]. Chociaż sprzedano ponad 300 biletów, ale koncert został odwołany po pięciu minutach[10]. Dieter ostatecznie zdecyduje się grać utwory Deep Purple i Uriah Heep[10].
W połowie lat 70. koncertował z grupami Da Capo, Aorta i Mayfar. W 1978 roku wydał dwa single z grupą Monza. W 1979 podpisał profesjonalny kompozytorsko-producencki kontrakt z hamburskim wydawnictwem Intersong[8]. Produkował piosenki dla niemieckich artystów oraz wydawał solowe single jako Steve Benson[3], występował też w grupie Sunday. Jego największym przebojem z tego okresu jest „Hale, Hey Louise” w wykonaniu Ricky’ego Kinga.
Lata 1984–1997
W 1984 wraz z Thomasem Andersem założył zespół Modern Talking, z którym odniósł międzynarodowy sukces[9][11]. W tym samym czasie komponował i produkował też płyty dla takich artystów jak C.C. Catch[12][13] czy Chris Norman[14]. W 1987 działalność Modern Talking została zawieszona, a Dieter założył własną grupę Blue System[15]. W 1989 stworzył płytę ze ścieżką dźwiękową do serialu telewizji ZDF „Rivalen der Rennbahn”, która rozeszła się w ponad milionowym nakładzie. W 1991 nagrał utwór It's All Over w duecie z Dionne Warwick i wydał go pod szyldem zespołu Blue System. W tym samym roku rozpoczął trwającą do 1994 roku i obfitującą w sukcesy współpracę z Bonnie Tyler. W 1997 wydany został ostatni album Blue System, Here I Am.
Lata 1998–2003
Na początku 1998 wraz z Thomasem Andersem reaktywowali Modern Talking i wydali zawierający remiksy starych przebojów album Back for Good[9], który na całym świecie znalazł 10 milionów nabywców. Do 2003 nagrał z Modern Talking jeszcze 5 albumów, po czym definitywnie zakończył działalność grupy poprzestając na 12 albumach zespołu. W tym samym czasie zaangażował się w niemiecką edycję programu „Idol” (Deutschland sucht den Superstar). Płyty produkowane przez Dietera dla jego uczestników rozchodziły się w platynowych nakładach, rozwinięta została też współpraca ze zwycięzcą Alexandrem Klawsem oraz finalistą Danielem Küblböckiem. Planowana była współpraca także z drugą w programie Juliette Schoppmann(inne języki), jednak po jej odmowie Dieter z sukcesami komponował i produkował dla Yvonne Catterfeld.
Po 2004 r.
W 2004 roku wydane zostały ostatnie płyty tych wykonawców z premierowym materiałem od Dietera. W 2005 roku była przerwa w działalności muzycznej i czas większego zaangażowania w życie rodzinne, przyjaciółka Estefania Küster (ostatecznie rozstali się w sierpniu 2006) urodziła Dieterowi syna Maurice’a Cassiana.
W 2006 roku telewizja RTL zdecydowała się na emisję kreskówki opartej na biografii Dietera o tytule Dieter – Der Film, a sam Dieter równolegle wydał pierwszy album podpisany własnym nazwiskiem. 24 listopada Dieter wystąpił podczas festiwalu Diskoteka-80 w Moskwie, wykonując trzy utwory Blue System oraz miks największych przebojów Modern Talking. Przez kolejne lata zajmował się komponowaniem i produkcją piosenek, współpracując między innymi z wywodzącym się z Deutschland sucht den Superstar niemieckim wokalistą Markiem Medlockiem oraz zasiadając w jury niemieckiej edycji programu Das Supertalent znanej w Polsce jako Mam Talent.
Jesienią 2007 roku Dieter wydał wraz z Markiem Medlockiem wspólny album, Dreamcatcher.
Pierwszą żoną Dietera Bohlena była Erika Sauerland w latach 1983–1994. Dwa lata później w 1996 ożenił się po raz drugi z Veroną Feldbusch(inne języki), z którą rozwiódł się po miesiącu małżeństwa[16]. W 2005 zawarł trzecie małżeństwo z Estefanią Küster[17]. Ponadto też był nieoficjalnie związany z Brigitte Nielsen, Nadją Abd el Farrag(inne języki), Anną König, a od 2006 z Fatmą Cariną Walz. Ma sześcioro dzieci.
