Bobby Charlton

Bobby Charlton
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Robert Charlton

Data i miejsce urodzenia

11 października 1937
Ashington

Data i miejsce śmierci

21 października 2023
Macclesfield

Wzrost

173 cm

Pozycja

ofensywny pomocnik, napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
East Northumberland Schools
1953–1956 Manchester United
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1956–1973 Manchester United 606 (199)
1974–1975 Preston North End 38 (8)
1976 Waterford United 3 (1)
W sumie: 647 (208)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1954  Anglia U-18 1 (1)
1958–1960  Anglia U-21 6 (5)
1958–1970  Anglia 106 (49)
W sumie: 113 (55)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1973–1975 Preston North End
1983 Wigan Athletic
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
I miejsce Anglia 1966 piłka nożna
ME
III miejsce Włochy 1968 piłka nożna
Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Bobby Charlton, właśc. sir Robert Charlton[1] (ur. 11 października 1937 w Ashington, zm. 21 października 2023 w Macclesfield[2]) – angielski piłkarz, który grał na pozycji pomocnika i napastnika. Mistrz świata z 1966. Uważany za jednego z najwybitniejszych piłkarzy w historii piłki nożnej[3][4][5][6].

Kariera

Uratowany z katastrofy lotniczej w Monachium w 1958. Z Manchesterem United zdobył w 1968 Puchar Europy, strzelając w wygranym 4:1 finale z SL Benfica 2 gole. W latach 1956–1973 Charlton rozegrał w Manchesterze United 754 mecze i strzelił 249 bramek. Był również przez dwa lata grającym trenerem Preston North End.

Reprezentacja Anglii

W drużynie narodowej w latach 1958–1970 rozegrał 106 meczów i strzelił 49 goli. Był w składzie na czterech finałach mistrzostw świata w piłce nożnej. Na mistrzostwach w 1958 jako rezerwowy. Wystąpił natomiast w trzech następnych turniejach. Rozegrał 14 meczów na mistrzostwach świata, co stanowi rekord w historii reprezentacji Anglii (wspólnie z Bobbym Moore’em). Na mistrzostwach świata zdobył 4 bramki. Pierwszą strzelił w 1962 podczas meczu grupowego z Argentyną. Podczas mistrzostw w 1966 strzelił 3 bramki: w fazie grupowej Meksykowi i 2 gole w półfinale przeciwko Portugalii, co dało jego reprezentacji awans do finału. Wystąpił również na mistrzostwach w 1970, gdzie osiągnął ćwierćfinał. Jeden z kluczowych zawodników reprezentacji Anglii prowadzonej przez Alfa Ramseya, z którą zdobył też brązowy medal mistrzostw Europy 1968 (zdobył bramkę w meczu o 3. miejsce przeciwko ZSRR).

Tragedia w Monachium

Bobby Charlton przeżył katastrofę lotniczą. 6 lutego 1958 roku samolot z piłkarzami Manchesteru United wracał do Anglii z meczu Pucharu Europy rozgrywanego w Belgradzie Crveną Zvezdą Belgrad. Nastąpiło międzylądowanie w Monachium w celu zatankowania zbiorników z paliwem. Podczas startu z Monachium czarterowy samolot Elizabethan – Lord Burgley z 43 osobami na pokładzie przerwał ogrodzenie, przejechał przez drogę i uderzył w budynek. Zginęły 23 osoby, w tym ośmiu piłkarzy Manchesteru. Bobby Charlton i trener drużyny Matt Busby przeżyli, choć ich stan był ciężki[7].

Sukcesy

Z Manchesterem United

Z reprezentacją Anglii

Nagrody

Bobby Charlton jest jednym z trzech piłkarzy (także George Best i Denis Law) umieszczonych na pomniku United Trinity przed stadionem Old Trafford.

Życie prywatne

Jego bratem był zmarły w 2020 r. Jack Charlton.

Przypisy

  1. Legends Profile – Sir Bobby Charlton, manutd.com, (ang.).
  2. Sir Bobby Charlton, giant of English football, dies at 86. thetimes.co.uk, 2023-10-21. [dostęp 2023-10-27]. (ang.).
  3. Sir Bobby Charlton Hall Of Fame profile [online], nationalfootballmuseum.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
  4. Is Bobby Charlton the best football player ever? – Radio Times [online], radiotimes.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
  5. Sir Bobby Charlton the legendary footballer [online], footballhistory.org [dostęp 2019-06-09] (ang.).
  6. FourFourTwo’s 100 Greatest Footballers EVER: No.19, Bobby Charlton | FourFourTwo [online], fourfourtwo.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
  7. Stefan Szczepłek, Moja historia futbolu. [T. 1], Świat, Warszawa: Presspublica, 2007, ISBN 978-83-86038-79-4, OCLC 749715923 [dostęp 2020-12-24].

Linki zewnętrzne