Arnold Johannes Wilhelm Sommerfeld (ur. 5 grudnia 1868 w Królewcu , zm. 26 kwietnia 1951 w Monachium [1] fizyk teoretyk specjalizujący się w fizyce atomowej , profesor Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana (LMU) w Monachium. Laureat prestiżowych nagród fizycznych ustępujących głównie Nagrodzie Nobla jak Medal Maxa Plancka (1931) i Medal Lorentza (1939).
Sommerfeld to jeden z ojców mechaniki kwantowej . Rozwinął półklasyczny model atomu Bohra za pomocą szczególnej teorii względności Einsteina , wprowadzając tak m.in.:
Sommerfeld miał też wkład do fizyki ciała stałego przez rozwinięcie klasycznego modelu Drudego o elementy kwantowe. Zasłynął też jako wybitny dydaktyk – wypromował dziesiątki doktorów, w tym kilku późniejszych noblistów jak Peter Debye , Wolfgang Pauli , Werner Heisenberg i Hans Bethe [2]
1886 rozpoczął studia na Albertynie w Królewcu. Po odbyciu służby wojskowej 1893 kontynuował studia w Getyndze .
Od 1897 roku był profesorem Akademii Górniczej w Clausthal, od 1900 politechniki w Akwizgranie i w latach 1906–1938 Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium .
Jest autorem prac fundamentalnych z teorii atomu, w tym współautorem modelu atomu Bohra-Sommerfelda , według którego elektrony w atomie poruszają się po orbitach. W 1916 wprowadził pojęcie pobocznej liczby kwantowej , co w teorii atomu dopuszczało istnienie nie tylko kołowych, ale i eliptycznych torów (orbit) elektronów.
Prowadził także prace dotyczące promieniowania rentgenowskiego , teorii rozchodzenia się fal radiowych i akustycznych, teorii budowy materii oraz z dziedziny optyki .
Do uczniów Sommerfelda należeli polscy fizycy teoretycy: Wojciech Rubinowicz i Jan Blaton .
Nagrody
Popiersie Sommerfelda na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana (LMU) w Monachium . Poniżej znajduje się wzór na stałą Sommerfelda zapisany w układzie jednostek Gaussa (CGS ). Był nominowany do Nagrody Nobla 84 razy, ale nigdy mu jej nie przyznano[3] [4] Medalu Oersteda za nauczanie fizyki (1949).
Przypisy
Bibliografia
Eduard Gottfried Steinke: Arnold Sommerfeld . „Burschenschaftliche Blätter”, 74, 1959, s. 8–9.
Suman Seth: Crafting the Quantum. Arnold Sommerfeld and the Practice of Theory, 1890–1926. MIT Press, 2010.
Michael Eckert: Arnold Sommerfeld, Atomphysiker und Kulturbote, 1868–1951. Eine Biografie . Wallstein, Göttingen 2013, ISBN 978-3-8353-1206-7 .
Tło
Koncepcje podstawowe
Doświadczenia
Sformułowania
Równania
Interpretacje
Zagadnienia zaawansowane
Znani uczeni
Δ Δ -->
x
Δ Δ -->
p
⩾ ⩾ -->
ℏ ℏ -->
2
{\displaystyle \Delta x\,\Delta p\geqslant {\frac {\hbar }{2}}}
Identyfikatory zewnętrzne:
