Ernest Antoni Weiner (ur. 28 stycznia 1925 w Katowicach[1]) – polski kierowca wyścigowy i rajdowy, wielokrotny wyścigowy i rajdowy mistrz Polski.
Biografia
W WSMP zadebiutował w sezonie 1953 podczas rundy w Lublinie. Ścigał się wtedy DKW, zajmując drugie miejsce w klasie turystycznej do 750 cm³[2]. W 1954 roku rozpoczął korzystanie z samochodu własnej produkcji pod marką SAM. Był to pojazd oparty o zmodyfikowane podwozie i silnik DKW, który Weiner przygotowywał w swoim warsztacie w centrum Katowic[3]. W debiucie tym samochodem Weiner wygrał zawody w Krakowie w dwóch klasach[4]. Weiner wygrał również wyścigi w Lublinie i Wiśle, zdobywając mistrzostwo Polski w klasie S do 1300 cm³ oraz S do 750 cm³[5]. W sezonie 1955 był trzeci w klasie S 750 cm³ oraz czwarty w klasie S 1300 cm³[6]. W roku 1956 zdobył wicemistrzostwo w klasie S do 750 cm³[7]. W 1957 roku, ścigając się SAM-em z silnikiem Triumph wywalczył mistrzostwo Polski, wygrywając zawody w Bydgoszczy i Częstochowie[8]. Rok później był trzeci[9]. W sezonie 1960 po raz trzeci został mistrzem Polski, stosując SAM z silnikiem Lancia. Wygrał wówczas wyścigi we Wrocławiu i w Lublinie[10]. W roku 1961 obronił tytuł, tym razem używając samochodu Rak Junior I[11]. W sezonie 1965 był wicemistrzem Polski w klasyfikacji Formuły 3[12], a rok później był trzeci[13].
Uczestniczył w wyścigach za granicą, między innymi w ZSRR[14] i NRD[15]. Uczestniczył w Pucharze Pokoju i Przyjaźni, wygrywając eliminację w Warszawie w 1966 roku[16].
Debiut w RSMP zaliczył w 1957 roku podczas Rajdu Łódzkiego, gdzie Citroënem BL 11 wygrał swoją klasę[17]. Był ponadto drugi w klasie w Rajdzie Polski[18]. W 1957 roku wygrał jeszcze Rajd Wisły[19] i na koniec sezonu został zwycięzcą klasyfikacji kategorii I klasy VII[20]. W 1958 roku zadebiutował w mistrzostwach Europy, zajmując Simką Aronde 27. miejsce w Rajdzie Akropolu[21]. Na krajowym podwórku był drugi w klasie po zwycięstwach w Rajdzie Łódzkim i Rajdzie Dolnośląskim[22]. W 1959 roku zadebiutował w Rajdzie Monte Carlo[21]. W Polsce, startując IFA F9 i Wartburgiem, zdobył mistrzostwo klasy IV, wygrywając trzy z czterech rajdów[23]. W sezonie 1960 był 44 w Rajdzie Monte Carlo. W roku 1962 zajął natomiast 18 pozycję w Rajdzie Akropolu[21]. Sezon 1964 Weiner zakończył ze zwycięstwem w kategorii 2 klasie, m.in. wygrywając Morrisem Mini Cooper Rajd Dolnośląski[24]. W 1967 roku zajął szóste miejsce w Rajdzie Pneumant w NRD, a w RSMP zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej[25]. W 1968 roku był 50 w Rajdzie Monte Carlo i trzeci w Rajdzie Pneumant[21].
W 1969 roku został aresztowany za przemyt walut obcych, które chciał przeznaczyć na zakup zagranicznego samochodu[26]. Za to samo przestępstwo został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Polski Związek Motorowy[27].
Wyniki
Przypisy
Rajdowi mistrzowie Polski