Po opuszczeniu wojska zajął się popularyzacją majsterkowania. W 1958 na wystawie motoryzacyjnej zorganizowanej przez Wydawnictwa Komunikacyjne na Placu Konstytucji w Warszawie zaprezentował własnoręcznie wykonany[8][9] w Czarnkowie[7] samochód[10][5]. Od 1959 r. pracował w TVP, gdzie początkowo konstruował urządzenia sceno-techniczne. Dla Teatru Telewizji przygotował obrotową scenę[11]. Dla stacji wymyślił ponad 60 urządzeń usprawniających pracę[3]. W latach 1961–1978 był redaktorem Naczelnej Redakcji Programów Oświatowych i Dziecięcych TVP[12]. Znany był jako prezenter programu Zrób to sam. Był on częścią czwartkowego Ekranu z bratkiem, a potem niedzielnego Teleranka[11]; Adam Słodowy prezentował w nim osobiście, jak z ogólnie dostępnych rzeczy (np. zużytych opakowań) można zrobić zabawki i przedmioty użytkowe. Program był nadawany przez 24 lata od 1959 r. do 1983 r., łącznie wyemitowano 505 odcinków[5]. Prowadził też program telewizyjny Adam Słodowy w domowym warsztacie (Program II, 1979)[13]. W 1983 r. przeszedł na emeryturę[14][5].
Napisał ponad 10 książek poświęconych samodzielnemu majsterkowaniu, które bywały wznawiane, w tym Lubię majsterkować, przeznaczoną dla starszych odbiorców, zamieszczając niektóre informacje prezentowane wcześniej w telewizji, a także projekty nowych zabawek i urządzeń. Książka została przetłumaczona na języki obce, a jej łączny nakład wyniósł ponad 560 000 egzemplarzy[15]. Napisał także książki o samochodach, dotyczące głównie obsługi i napraw pojazdów marki Škoda. Szacuje się, że łączny nakład publikacji książkowych Słodowego o majsterkowaniu wynosi 2,5 mln egzemplarzy[5].
Był autorem projektu witraży dla starostwa powiatowego w rodzinnej miejscowości[7].
Słodowy wraz z Romanem Huszczo był autorem scenariusza do serii dwudziestu filmów animowanych dla dzieci Pomysłowy Dobromir (1973–1975) i Pomysłowy wnuczek (1984–1988), a także filmu Śrubokręt i spółka (1976). Zagrał (przebrany za kobietę) w filmie Seksmisja epizodyczną rolę, w ramach której prowadził program telewizyjny ucząc o robieniu na drutach[17].
Jako senior wystąpił w kampanii reklamowej dla firmy rozprowadzającej artykuły budowlane, w 2004 w Zielonej Górze[18] i w 2006 w Skierniewicach[19] był gościem honorowym podczas otwarcia supermarketów budowlanych. Był konsultantem przy publikacji wydawnictw książkowych. Współuczestniczył w budowie samolotu w USA[5].
Na wniosek dzieci 21 marca 1974 r. został Kawalerem Orderu Uśmiechu; ceremonia wręczenia odznaczenia odbyła się dwa lata później[20], 13 marca 1976 r. w Pałacu Młodzieży w Warszawie – otrzymał legitymację z numerem 107. Od premiera otrzymał nagrodę „za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży oraz za działalność popularyzatorską w dziedzinie politechnizacji”[21]. W 1983 r. dostał nagrodę literacką Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich jako autor najpoczytniejszych książek w bibliotekach publicznych[22][5]. Pozytywnie o twórczości Słodowego wypowiadały się osoby spoza branży księgarskiej[10][7].
Działalność popularyzatorską Słodowego satyryk Ludwik Jerzy Kern utrwalił w swojej poezji opublikowanej w tygodniku Przekrój, a tygodnik Radio i Telewizja zamieścił parodię dotyczącą telewizyjnego programu[5]. Osoba Adama Słodowego pojawiła się w dowcipach politycznych.
10 września 2021 w Szkole Podstawowej nr 1 w Czarnkowie, do której uczęszczał, otwarto klasę – Pracownię Techniki im. Adama Słodowego, w której zgromadzono narzędzia i pamiątki po konstruktorze[25][4][26].
Życie prywatne
Pradziadek Adama był stelmachem[27], budował powozy konne[5]. Ojciec Adama Słodowego – Antoni, był urzędnikiem skarbowym oraz autorem książki o historii okolicy Czarnkowa: Krótki zarys dziejów powiatu czarnkowskiego i miasta Czarnkowa z roku 1926[28][29]. Adam miał siostrę[2]. W 1928 rodzina przeprowadziła się do nowo wybudowanego domu[30].
Pierwszą żoną Słodowego była Jadwiga (1925–1968)[31][28][32], mieli dwóch synów, pochodzących z Czarnkowa[30], którzy osiedlili się poza Polską: starszy – Piotr, matematyk i fizyk, mieszka w Australii w Melbourne[33], a młodszy – Wojciech, lekarz – w USA w Chicago[5]. Drugą żoną została Bożenna Kwiatkowska-Słodowy[5][4]. Małżeństwo mieszkało w Warszawie w mieszkaniu M3[5] i unikało medialnego rozgłosu[33].
W 2015 redaktor przeszedł udar[34][35][36]. W lipcu 2019 media opublikowały nieprawdziwą informację o jego śmierci[37].
Adam Słodowy zmarł wieczorem 10 grudnia 2019 r., w wieku 96 lat[38][39]. Został skremowany i pochowany na cmentarzu Powązkowskim 17 stycznia 2020[31][32] (kwatera 76-1-25).
