Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.11069/Mob. z dnia 13 sierpnia 1921 w miejsce batalionów etapowych i wartowniczych utworzone zostały bataliony celne. 41 batalion celny powstał w granicach odpowiedzialności 2 Armii, na bazie batalionów etapowych podporządkowanych jej dowództwu. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych. Oddział podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3].
Na przełomie sierpnia i września 1921 V Kielecki batalion etapowy, po przydzieleniu części żołnierzy z I Kieleckiego batalionu etapowego, został przeformowany w 41 batalion celny. Z żołnierzy byłego I Kieleckiego batalionu etapowego utworzona została 4 kompania w Oranach. Dowództwo batalionu rozlokowane zostało w Druskienikach, a kompanie obsadziły pododcinek kordonowy nr 1, od stacji kolejowej Orany do Wólki Derguńskiej. Dowództwo 1 kompanii rozmieszczono w Oranach, 2. w Marcinkańcach, 3. i 4. w Druskienikach[4].
Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[5].
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[6]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[7]. 41 batalion celny przemianowany został na 41 batalion Straży Granicznej.
Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[8]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[9].
25 września 1922 1 kompania celna zluzowała placówkę nr 7 z 2 kompanii celnej. Placówki 3 kompanii celnej nr 12,13,14 i 15 zluzowała 2 kompania celna, a placówki nr 16 i 17 zluzowała 4 kompania celna. 3 kompania celna przeszła do odwodu i „na przeszkolenie”[10].
↑ppor. piech. Teofil Hermaszewski urodził się 29 listopada 1892. 28 listopada 1921 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zaliczeniem do Rezerwy armii i równoczesnym powołaniem do służby czynnej[13]
