Até 1834 a denominación oficial foi a de secretario de Estado de España.[1] Ese ano comezou a se empregar a de presidente do Consello de Ministros, que se mantivo até 1967[2] en que apareceu a de presidente do Goberno de España, aínda que non se fixo efectiva como denominación até 1973 co nomeamento de Luis Carrero Blanco.
Sede
Só a partir de 1977, os xefes do Goberno español tiveron unha residencia oficial, o Palacio da Moncloa, que tamén se converte en sede da Presidencia do Goberno.
Anteriormente, o xefe de Goberno despachaba os asuntos de Estado no palacio a carón do monarca. Igualmente, en 1871, decidiuse estabelecer unha sede oficial para atende-los temas de traballo que foi, en primeiro lugar, a Casa de los Heros, na Rúa Alcalá número 34 de Madrid. Porén, en 1914, o Goberno adquiriu, por dous millóns de pesetas, para convertelo na nova sede o Palacio de Villamejor, propiedade do infante Carlos de Borbón, no Paseo de la Castellana número 3,[3] debido ao estado de ruína do edificio anterior e pola súa inmediata demolición, realizada en 1916.[4] O Palacio mantívose como a sede da Presidencia até 1977 en que, esta, pasou ao Palacio da Moncloa e o Palacio de Villamejor quedou como Ministerio de Administracións Públicas.
Denominacións
Presidente do Consello de Ministros (1834-1868).
Presidente da Xunta Provisional revolucionaria (1868).
Presidente do Goberno provisional (1869).
Presidente del Poder Executivo (1869).
Presidente do Consello de Ministros (1869-1873).
Presidente del Poder Executivo da República española (1873-1874).
Presidente do Consello de Ministros (1874) .
Presidente del Ministerio-Rexencia (1874-1875)
Presidente do Consello de Ministros (1875-1923) .
Presidente do Directorio Militar (1923-1925).
Presidente do Consello de Ministros (1925-1931).
Presidente do Goberno Provisional da República española (1931).
Presidente do Consello de Ministros (1931-1939).
Xefe do Goberno do Estado (1936-1938). Na zona sublevada durante a Guerra civil.
Xefe do Estado cos poderes de Presidente do Goberno (1938-1973).
Presidente do Goberno de España (1973-actualidade).
Francisco Franco (1939-1975), xefe do Estado, "Caudillo" e "Xeneralísimo" segundo a súa propia terminoloxía
Durante a maior parte da ditadura franquista, Francisco Franco Bahamonde uniu na súa persoa tanto a Xefatura do Estado como a Presidencia de Goberno. Aínda que a Lei Orgánica do Estado (LOE) de 1967, nos artigos 13 e 14,[2] establecía a separación dos dous cargos (o presidente do goberno formaba parte do consello de ministros e dirixía a política do estado por delegación do Xefe do Estado), non se nomeou presidente de goberno até 1973 con Luis Carrero Blanco.
Foi investido en Burgos como presidente da Xunta Técnica do Estado; pero realmente non acadou o poder ata a fin da guerra civil española, o 1 de abril de 1939
↑Álvarez Lázaro, Pedro (2002). Ministerio de Educación y ciencia, ed. 100 años de educación en España. Luis Arranz Notario (coord). (primera edición). Madrid. pp. 472-473.
↑"Gaceta de Madrid"(PDF). Gaceta de MadridIII (221) (Madrid). 9 de Agosto de 1897. p. 1. Consultado o 29-4-2020.
VV.AA. (1992).1812-1992: El arte de gobernar : historia del Consejo de Ministros y de la Presidencia del Gobierno. Madrid: Tecnos/Ministerio de Relaciones con las Cortes y de la Secretaría del Gobierno. ISBN 9788430922642
Urquijo Goitia, José Ramón (2008). Gobiernos y ministros españoles en la Edad Contemporánea (1808-2000). Madrid: CSIC 2ª edic. aumentada e corrixida. ISBN 978-84-00-08737-1