Georges Jean Raymond Pompidou, nado en Montboudif o 5 de xullo de 1911 e finado en París o 2 de abril de 1974, foi un político francés, 2º Presidente da Quinta República e 19º Presidente da República francesa do 20 de xuño de 1969 ao 2 de abril de 1974.
Carreira política
Tralo retorno do xeneral Charles de Gaulle ó poder en 1958, Pompidou foi chamado a dirixir o gabinete do Presidente. O 20 de febreiro de 1959 o Presidente designouno membro do Consello Constitucional, cargo que ocupou ata 1962.
Primeiro ministro
Desde o 16 de abril de 1962 Pompidou ocupa o posto de Primeiro Ministro, soportando diversos cambios de goberno ata o 10 de xullo de 1968. Probablemente seguiría no cargo de non ser polos eventos de maio do 68: para reforzar a acción do goberno, propuxo ao Presidente disolver a Asemblea Nacional. Tal decisión, que moitos xulgaron suicida, resultou ser unha hábil manobra política que conseguiu decapitar á esquerda (Pierre Mendès France, un dos líderes de esquerda, por exemplo, non foi reelixido nesta ocasión); pero de Gaulle, irritado por ser cuestionado polo seu Primeiro Ministro, obrígao a renunciar, reemplazándoo por Maurice Couve de Murville.
Presidente da República
Tras a renuncia do xeneral de Gaulle, Georges Pompidou foi elixido Presidente da República francesa, cun 58,22 % dos votos. Asumiu o cargo o 15 de xuño de 1969. Pompidou aposta por un desenvolvemento industrial de Francia, e inicia unha serie de traballos de modernización, en diversas áreas, como o TGV, a modernización das telecomunicacións ou a construción de autoestradas. París conserva restos deste período da historia: a noción dun estilo "pompidoliano" identifica a tentación de construír torres elevadas en pleno centro dunha cidade que ata entón se caracterizara por unha arquitectura uniforme (estilo "hausmanniano"); a Tour Montparnasse é probablemente o mellor (ou peor) símbolo desta época. Preocupado pola difusión da arte, inicia os traballos para a construción dun importante centro cultural que hoxe leva o seu nome.
No plano internacional optou por reforzar Europa, por profundala e fortalecela fronte ao pacto atlántico. O Reino Unido (xunto a Irlanda e Dinamarca) puido así integrarse á Comunidade Económica Europea. Sen interromper as relacións diplomáticas coa Unión Soviética nin Europa oriental, aspiraba ao fortalecemento político das institucións europeas.
Afectado por un cancro, morreu o 2 de abril de 1974 no seu estudo da illa Saint-Louis, sen terminar o seu mandato.
|
|---|
| |
Cursiva indica aos presidentes interinos |
.jpg)
.png)
