Diracek, funtsean, mekanika kuantikoaren eta elektrodinamika kuantikoaren hasierako garapenean lagundu zuen, azken termino hori erabiliz. Beste aurkikuntza batzuen artean, 1928an Diracen ekuazioa formulatu zuen, fermioien portaera deskribatzen duena eta antimateriaren existentzia aurresaten duena[8], eta fisikaren ekuazio garrantzitsuenetakotzat jotzen dena, batzuen ustez "fisika modernoaren benetako hazia"[9]. 1931n, antimateriaren existentzia iragartzen zuen artikulu famatu bat idatzi zuen[10][11][12]. Diracek 1933ko Fisikako Nobel saria eman zioten Erwin Schrödingerrekin batera, "teoria atomikoko ekoizpen-forma berriak aurkitzeagatik"[13]. 1957an T. D. Leek saria irabazi zuen arte, teorialari gazteena izan zen saria jasotzen[14]. Erlatibitate orokorra mekanika kuantikoarekin bateratzeko ekarpen garrantzitsuak ere egin zituen. 1930eko monografia, Mekanika kuantikoaren printzipioak, mekanika kuantikoan eragin handiena duen testutzat hartzen da[15].
Haren lagunek eta lankideek uste zuten Diracek ezohiko izaera zuela. Paul Ehrenfesti 1926an bidalitako gutun batean, Albert Einsteinek Diracen artikulu bati buruz idatzi zuen: "Saiatzen ari naiz Diracekin. Jenioaren eta eromenaren arteko bide zorabiagarriaren oreka hori ikaragarria da". Compton efektuari buruzko beste gutun batean hau idatzi zuen: "Ez ditut ulertzen Diracen xehetasunak". 1987an, Abdus Salamek adierazi zuen Dirac mende honetako edo beste edozein mendeko fisikari handienetako bat izan zela: "Ez dago gizonik, Einstein izan ezik, hain denbora laburrean hain eragin erabakigarria izan duenik mende honetako fisikan"[26]. 1995ean, Stephen Hawkingek esan zuen "Diracek beste inork baino gehiago egin duela mende honetan, Einsteinek izan ezik, fisikan aurrera egiteko eta unibertsoaren irudia aldatzeko"[27]. Antonino Zichichik esan zuen Diracek Einsteinek baino eragin handiagoa izan zuela fisika modernoan. Diracen lorpenak Isaac Newton, James Clerk Maxwell eta Einsteinenak bezalakoak dira[28][29].
Bizitza
Aita, Charles, Valaissuitzar kantonamenduko etorkina zen, eta frantsesa irakatsi zuen bizitza ateratzeko. Ama, Cornuallesekoa bera, marinelen alaba zen.
Ingeniaritza elektriko eta matematikako ikasketak egin zituen Bristol eta Cambridgeko unibertsitateetan. Gero, Estatu Batuetan, Japonian eta Siberian irakasle ibili ondoren, 1932an matematikako katedradun izendatu zuten Cambridgen, eta han aritu zen 1969 arte. 1971an, Estatu Batuetako lau unibertsitatetan hitzaldiak ematen ibili ondoren, fisikako irakasle izendatu zuten Floridako unibertsitatean.
Ibilbide zientifikoa
1928an erlatibitatearen teoria ezarri zuen mekanika kuantikoan, elektroiaren propietateak deskribatuz eta elektroiaren spina azaltzeko teorian Schrödingerrek egindako hutsa zuzenduz.
Diracen Mekanika kuantikoaren Printzipioa, 1930ean argitaratuta, gai horren liburu ohikoenetako bihurtu zen, eta gaur egun ere erabiltzen da. Bra-ket notazioa eta Diracen delta funtzioa sartu zituen.
1930ean proposatu zuenez, elektroiarentzat teorian posible diren energia soluzio negatiboak egoera moduan existitzen dira, baina egoera horiek energia negatiboz beterik daude, eta sarrera eragozten diete gainerako elektroiei. Aztertu zuenaren arabera, fotoi batek, behar adina kargatua, elektroi-positroi pare bat sor dezake, ezerezetik itxura batean, energia egoera negatibo horietako batetik kanpora bidaliz elektroia. Geratzen den hutsune karga positibokoa positroi deritzan elektroi baten antizatikia litzateke. Bestalde, elektroi bat eta positroi bat elkarrekin topatzean, elkar suntsituko dute, eta energia askatuko dute, fotoi gisa (argia). Diracen iragarpen horiek guztiak esperimentu bidez frogatu zituen Andersonek 1932an. Diracen arrazoiketa ez dagokio elektroiari bakarrik, zatiki-mota guztiei baizik. Horren arabera, beraz, zatiki guztiei dagokie antizatiki bat.
Unibertsoan monopolo magnetiko bakar baten existentzia karga elektrikoaren kuantifikatzea frogatzeko nahikoa izan litekeela azaldu zuen 1931ean Diracek. Proposamen honek arreta handia jaso zuen, baina oraindik ez dago monopoloen froga fidagarririk.
↑(Ingelesez)Dirac, Paul Adrien Maurice. (1938-04-05). «A new basis for cosmology»Proceedings of the Royal Society of London. Series A. Mathematical and Physical Sciences 165 (921): 199–208. doi:10.1098/rspa.1938.0053. ISSN0080-4630. (Noiz kontsultatua: 2024-05-13).