Isolatutako tontor ugari daude, Eskandinaviar mendien bukaeran, hala nola Maaresta eta Viipus, eta ibai txiki ugari daude. Batez ere pinudiak eta urkiak dira nagusi ibaien inguruko bailaretan, baina altuera handitzen doan heinean, zuhaitzik gabeko Tundra bihurtzen da buru. Zingirak ere ugariak dira. Parke nazionalean animalia biodibertsitate handia dago, hala nola hartz arreak, altzeak eta arrano beltzak, baita otsoak ere. Elur-orein aziendak ere aurki daitezke, baina noski, hauek ez dira basatiak. Parke Nazionala bi eremuetan zatitzen da, jendea sartu daitekeen eremua eta ezin sar daitekeena.
XIX. mendean urrea aurkitu zen Lemmenjoki ibaiko bailaran eta II. Mundu Gerra baino lehen biztanle asko gerturatu zen hona urre-sukarrak bultzaturik. Hala ere, jendea nazkatu eta bertatik alde egin zuen, baina badago oraindik urre bila etortzen den ausartik. 1956. urtean, Finlandiako gobernuak, Parke Nazional izena eman zion baso-eremu zabal hauek babesteko asmoz.
