La Eŭropa Parlamento estas unuĉambra parlamento reprezentanta la popolojn de membroŝtatoj de la Eŭropa Unio. Ĝia oficiala sidejo estas en Strasburgo kie okazas la ĉefaj debatoj. Ĝi havas ankaŭ sidejojn en Bruselo kie okazas aldonaj debatoj kaj kie troviĝas deputitaj oficejoj, parlamentaj komisionoj kaj frakciaj estraroj, kaj en Luksemburgo kie troviĝas sekretariejo, biblioteko kaj parto de teknika postscenejo.
La Eŭropa Parlamento konsistas el 705 deputitoj, kiuj reprezentas ĉirkaŭ 360 milionojn da registritaj voĉdonantoj - partoprenantaj la eŭropajn balotojn - el la 27 membroŝtatoj (en 2021) kaj distribuitaj laŭ reguloj difinitaj en la traktatoj. Ĝi estas la dua plej granda voĉdonantaro en la mondo, malantaŭ tiu de Barato, kaj la plej granda transnacia voĉdonantaro[1].
La Eŭropa Parlamento estas institucio komence nomumata de la membroŝtatoj, sed ekde 1979 ĝi estas senpere kaj proporcie elektata de la civitanoj por kvinjara oficperiodo. Kvankam la Parlamento estas la "ĉefa" institucio de Eŭropa Unio (ĝi estas menciita unue en la Traktatoj kaj havas ceremonian prioritaton super ĉiuj aliaj eŭropaj aŭtoritatoj[2]), la Konsilio de Eŭropa Unio havas pli grandajn leĝdonajn povojn ĉar ĝi ankaŭ kreas leĝojn en la limigita kadro de la speciala leĝdona procedo.
Ĝia sidejo estas en Strasburgo, Francio, kie okazas la plenkunsidoj. Ĝiaj komisionoj, kaj kromaj kunsidoj, okazas en Bruselo, Belgio. Ĝia ĝenerala sekretariejo situas en Luksemburgio.
Kompetentoj
La Parlamento elektas la Prezidanton de la Eŭropa Komisiono por kvin jaroj (Artikolo 14-1 de la TEU), sed nur laŭ propono de la Eŭropa Konsilio (la ŝtatestroj), kiu nepre konsideras la rezultojn de la lasta parlamenta baloto (Artikolo 17-7 de la TEU). La aliaj membroj de la Komisiono estas nomumitaj de la prezidanto "pro sia ĝenerala kompetenteco kaj sia eŭropa engaĝiĝo kaj el personecoj ofertantaj ĉiujn garantiojn de sendependeco" (Artikolo 17-3 de la TEU), kaj ne por kongrui al la parlamenta majoritato. Eĉ se la estontaj komisionanoj estas individue oficintervjuitaj de la Parlamento, ĉi-lasta akceptas aŭ malakceptas entute la konsiston de la Komisiono.
"La Eŭropa Parlamento povas, per plimulto de siaj konsistigaj membroj, peti al la Komisiono prezenti ĉian taŭgan proponon pri la demandoj, kiujn ĝi opinias postuli la ellaboron de akto de la Unio por la efektivigo de la Traktatoj. Se la Komisiono ne prezentas proponon, ĝi komunikas la kialojn al la Eŭropa Parlamento. "
La praktika amplekso de ĉi tiu rajto plifortiĝas per la interkonsento de la 9a de oktobro 2003 inter la tri institucioj (Konsilio de Eŭropa Unio, Eŭropa Komisiono, Eŭropa Parlamento) per kiu la Komisiono devontigas respondi al petoj faritaj al ĝi:
"La Komisiono konsideras petojn pri prezento de leĝdonaj proponoj faritaj de la Eŭropa Parlamento aŭ la Konsilio, formulitaj respektive surbaze de Artikolo 192 aŭ Artikolo 208 de la Traktato pri la Eŭropa Komunumo. Ĝi donas rapidan kaj taŭgan respondon al la kompetentaj parlamentaj komisionoj kaj al la preparaj organoj de la Konsilio. "[3]
Laŭ la ordinara leĝdona proceduro (tiel nomata kundecida proceduro), leĝdonaj aktoj estas adoptitaj kune de la Parlamento kaj la Konsilio laŭ propono de la Komisiono (Artikoloj 289 kaj 251 de la Traktato pri Funkciado de Eŭropa Unio). Ekde la Traktato de Lisbono ĉi tiu proceduro fariĝis la ĝenerala kazo kaj ampleksas preskaŭ ĉiujn sektorojn, precipe integrante polican kaj juran kunlaborajn politikojn. La ceteraj sektoroj falas sub la kunlaboran proceduron aŭ la konsultan proceduron (en kiuj la Parlamento donas simplan opinion) aŭ konsentan proceduron (la teksto estas akceptita aŭ malakceptita de la Parlamento sen eblo de amendo). La artikolo 294 de la TFEU, kiu specifas la institucian mekanismon, antaŭvidas, ke por esti adoptita laŭ la kundecida proceduro, leĝdonaj aktoj devas esti voĉdonitaj de majoritato de la Konsilio kaj de la Parlamento. En kazo de malkonsento, la Parlamento povas malakcepti la projekton de leĝo aŭ modifi ĝin per majoritato de parlamentanoj kaj ne de la ĉeestantoj (Artikolo 294-7 de la TFEU). Ĉi tiuj amendoj de la Parlamento ankaŭ povas esti adoptitaj unuanime de la Konsilio, se la Eŭropa Komisiono ne aprobas ilin.
La Eŭropa Parlamento povas malakcepti kaj modifi la elspezan parton de la buĝeto (Artikolo 314 de la TFEU). Ĝi estas ekskludita de decidoj pri enspezoj de la Unio, alivorte ne voĉdonas la enspezan parton de la unia buĝeto, ne voĉdonas pri impostoj, kaj tial estas ekskludita de impostada politiko, kies monopolo apartenas al la Konsilio post unuanima aprobo de la Membroŝtatoj (Artikolo 311 de la TFEU). Tamen la superrigardo de la elspezoj de Eŭropa Unio estas unu el la ĉefaj kompetentecoj de MEP-oj, precipe per donado (aŭ ne) de la buĝeta "senŝargiĝo" al la Komisiono, per kiu MEP-oj konfirmas la manieron administri la financojn.
La Eŭropa Parlamento iom kontrolas ĉiujn EU-agadojn, precipe tiujn de la Komisiono. La Parlamento povas tiel cenzuri kaj tial eksigi la Komisionon entute per plimulto de parlamentanoj kaj du trionoj de la voĉdonantoj (Artikoloj 17-8 de la TEU 17-8 kaj 234 de la TFUE).
La Parlamento povas doni konsilan opinion pri iu ajn afero per skribaj deklaroj. Ĝi ankaŭ nomumas la Eŭropan Ombudsmanon por kvin jaroj.
Historio
Simone Veil prezidanta parlamentan sesion en 1979.
La Eŭropa Komunumo pri Karbo kaj Ŝtalo (EKKŜ) establis en septembro 1952 Komunan Asembleon de 78 membroj el la naciaj parlamentoj de la ses landoj, kiuj konsistigis la EKKŜ-on. En ĉi tiu asembleo, la deputitoj havis la povon sankcii la Altan Aŭtoritaton, la plenuman organon de la komunumo. Politika rompo okazis en marto 1957 kun la kreo de la Eŭropa Ekonomia Komunumo (EEK) kies Eŭropa Parlamenta Asembleo, renomita Eŭropa Parlamento en 1962, tiam estis dotita per nura konsultada potenco[4][5].
Tial ĝi neniel rajtis prezenti leĝdonajn proponojn, ĝis la Traktato de Amsterdamo, kiam ĝi akiris tre limigitan potencon de leĝdona iniciato, nur povante peti leĝproponon de la Komisiono. La germanoj, precipe Helmut Kohl, kiuj vivas sub parlamenta demokratio, kontraŭe konstante petis plilarĝigon de la povoj de la parlamento, kaj kvankam ili renkontis opozicion de la francoj, de de Gaulle al François Mitterrand kaj Jacques Chirac, ĝi iom post iom finis akirante pli kaj pli da pezo sur la eŭropa politika sceno.
En 1979, la nombro de parlamentanoj denove pliiĝis kaj membroj estis elektitaj rekte de la popolo por la unua fojo por kvinjara periodo. Tiam la membraro al la Eŭropa Parlamento simple kreskis kun ĉiu pligrandiĝo de EU; la nombro de deputitoj ankaŭ estis reviziita supren en 1994 post germana reunuiĝo kaj la Traktato de Nico alportis ĝin al 732. Ekde la ekfunkciigo de la Lisbona Traktato en 2009, la Eŭropa Parlamento havas 751 deputitojn (750 plus la Parlamenta Prezidanto kiu ne rajtas voĉdoni), de la sekva leĝdona periodo, elektita en 2014. Ekde la foriro de Unuiĝinta Reĝlando la 1-an de februaro 2020, la nombro de parlamentanoj reduktiĝis al 705[6].
La Eŭropa Parlamento konsistas nuntempe el 705 eŭropdeputitoj, elektitaj por kvinjara oficperiodo. Oni ofte uzas ordinarajn signadojn "eŭropdeputito" kaj "eŭropparlamentano", tamen oficiala nomo sonas esperante Membro de Eŭropa Parlamento (MEP), same kiel en la angla lingvo (Member of the European Parliament, MEP). Ekzemple en la franca lingvo oni diras nur "deputito" (un député européen) kaj en pola "Deputito de Eŭropa Parlamento" (Poseł do Parlamentu Europejskiego).
La uniaj civitanoj ne estas egale reprezentataj en la Eŭropa Parlamento: malgrandaj ŝtatoj estas tro reprezentataj (kiel Malto, kiu havas unu deputiton por 76.000 loĝantoj) male al grandaj landoj (kiel Germanio kun unu deputito por 826.000 loĝantoj aŭ Francio kun unu deputito por 904.000 loĝantoj); surbaze de la loĝantaro de 2011, germana balotanto do pezas dek unu fojojn malpli ol malta balotanto kaj franca balotanto dek du fojojn malpli. Same Belgio, Portugalio, Ĉeĥio, Grekujo kaj la grandaj francaj sudorientaj regionoj aŭ Francilio havas po loĝantaron inter 10,4 kaj 11 milionoj da loĝantoj, sed la unua elektos 24 deputitojn, la lastaj nur 13 ĝis 14. Ĉar la nombro de deputitoj donitaj al ĉiu lando rezultas de demarŝoj en la traktatoj, ne ekzistas preciza formulo pri la distribuo de sidlokoj inter la membroŝtatoj. Neniu ŝanĝo en ĉi tiu agordo povas okazi sen unuanima konsento de ĉiuj registaroj.
La parlamento elektas el siaj membroj la Prezidanton de la Eŭropa Parlamento por oficperiodo de 2,5 jaroj, egala al la duono de la parlamenta oficperiodo. Prezidanto reprezentas parlamenton ekstere kaj gvidas ĝiajn debatojn. Kutime la ĉefaj frakcioj de la parlamento faras interkonsenton komence de ĉiu parlamenta oficperiodo (tiel nomata "teknika interkonsento"), por dividi inter si la du prezidantajn oficperiodojn de la parlamenta oficperiodo. Tial, post 2,5 jaroj la parlamento elektas novan prezidanton el alia grupo. Ekde 2022 la maltanino Roberta Metsola estas la Prezidanto de la Eŭropa Parlamento.
14 vicprezidantoj elektitaj de la deputitoj helpas aŭ reprezentas la prezidanton.
La buroo estas la normiga instanco respondeca pri la buĝetaj kaj administraj aferoj de la Parlamento; ĝi konsistas el la prezidanto, dek kvar vicprezidantoj kaj kvin kvestoroj (ses kvestoroj inter januaro 2007 kaj julio 2009), kiuj respondecas pri administraj aferoj rilatantaj rekte al membroj de la Eŭropa Parlamento. Ĉiuj membroj de la buroo estas elektitaj por 30 monatoj-oficperiodo, kun elektoj okazantaj komence kaj duone de ĉiu kvinjara parlamenta periodo.
Parlamentaj komisionoj
La Eŭropa Parlamento havas dudek konstantajn parlamentajn komisionojn, tri subkomisionojn kaj kvar specialaj komisionoj. La komisionoj konsistas el 25 ĝis 73 deputitoj kaj havas prezidanton, buroon kaj sekretariejon. Ilia politika konsisto reflektas tiun de la plensesioj.
Politikaj grupoj de la 10-a oficperiodo de la Eŭropa Parlamento (2024-2029): EPP (188) S&D (136) RE (77) Verduloj/ELA (53) EKR (78) UEM/NVM (46) ELD (86) Neligitaj Institucie (31)
Kandidatoj al parlamento startas en elektadoj kutime el listoj de partioj ekzistantaj en membroŝtatoj, tamen post elektato al EP ili grupiĝas en la politikaj frakcioj kiu funkcias oficiale en Eŭropa Parlamento (kelkaj de ili ne grupiĝas kaj restas neligitaj institucie).
Elektitaj deputitoj ofte organiziĝas en eŭropaj politikaj partioj (aŭ similaj grupoj kiam ĉi tiuj ne estas agnoskitaj); tiuj partioj ofte mem regrupiĝas ene de la politika grupo surbaze de ideologiaj similecoj. Politikaj grupoj ofte preterpasas la kadron de unuopa eŭropa partio. MEPoj restas membroj de siaj nacipolitikaj partioj kaj disciplino en eŭropaj partioj kaj grupoj ne estas rigida. Landaj delegacioj kaj la deputitoj mem rajtas ŝanĝiĝi pri grupoj, same kiel ili rajtas voĉdoni. Deputitoj sidas en ĉambro de parlamento laŭ frakcioj, ne nacioj.
Politikaj partioj reprezentataj en la Parlamento estas speco de politika organizo agnoskita de Eŭropa Unio ekde 1992 (Traktato de Maastricht) kaj ekde 2003 elekteblas ricevi komunumajn financojn laŭ iuj kondiĉoj[7].
Fakte ĉi tiuj "partioj" ne ĉiam estas organizoj al kiuj civitanoj povas aliĝi kaj prefere konsistiĝas el federacioj de naciaj partioj. Krom la Eŭropa Verda Partio, kiu havas veran federacian organizon, kie nur la eŭropa nivelo kompetentas difini la politikon farotan rilate al la Unio kaj la Eŭropa Parlamento, ĉi tiuj organizoj ne prezentas la samajn distingajn trajtojn de partio: projekto, organizo celanta la konkeron de potenco per balota mobilizado. Ili do estas pli ĝuste lokoj de kunveno kaj interŝanĝo[8]. Politikaj grupoj en la Eŭropa Parlamento do estas apartaj de eŭropaj politikaj partioj, kvankam ili ofte estas ligitaj.
Ekde julio 2009, post la Eŭropaj balotoj de 2009, necesas 25 eŭropdeputitoj de almenaŭ kvarono de la membroŝtatoj (t.e. 7 membroŝtatoj) por formi politikan grupon. Membroj de la Eŭropa Parlamento ne povas esti membroj de pluraj grupoj samtempe. Aliflanke, ili rajtas ne aparteni al iu ajn grupo: ili tiam estas nomataj "Neligitaj Institucie"[9].
La Eŭropa Parlamento neniam konis majoritaton kun la sama ideologio26. La Eŭropa Popola Partio (EPP) kaj la Progresema Alianco de Socialistoj kaj Demokratoj en la Eŭropa Parlamento (S&D) "formas la politikan vivon de la Eŭropa Asembleo"[10]. Pascale Joannin, ĝenerala direktoro de la Fondaĵo Robert-Schuman, opinias, ke "la nura ebla majoritata koalicio estas tiu de la EPP kaj S&D, la alianco de dekstro kaj maldekstro. Ne ekzistas alia ebleco".
Sidejo kaj laborejoj
La Eŭropa Parlamento sidas en Strasburgo, en la Konstruaĵo Louise-Weiss kaj aliaj akcesoraj konstruaĵoj (ĉe la Palaco de Eŭropo de 1977 ĝis 1999). Kvankam estas nur unu sidejo, tamen ekzistas pluraj laborlokoj: Strasburgo, Bruselo kaj la urbo Luksemburgo. La dek du plenkunsidoj de la jaro okazas en Strasburgo - po unu monate krom en aŭgusto (neniu) kaj septembro (du) - kiuj nuntempe daŭras po tri tagojn kaj duonon. Parlamentaj komisionoj okazas en Bruselo - la proksimeco de la Konsilio ebligas al la parlamentanoj plenumi gravan laboron kun ĝi - sed ankaŭ ses "mini-sesiojn" jare, oficiale nomitajn aldonaj plenaj kunsidoj. Fine la urbo Luksemburgio ricevis la Ĝeneralan Sekretariejon (administrado kaj tradukaj kaj interpretaj servoj).
Ĉi tiu situacio difinita de la Traktato pri Funkciado de Eŭropa Unio[11] estas la konsekvenco de la historio mem de la Eŭropa Parlamento. En 1952, Strasburgo (landlima urbo forte markita de la dua mondmilito) fariĝis la sidejo de la asembleo de EKKŜ kaj tial simbolis la franc-germanan repaciĝon. En 1965, EKKŜ, EEK kaj Euratom kunfandiĝis. La asembleo de ĉi tiu nova institucio eksidis en Strasburgo, dum ĝia Komisiono kaj Konsilio ekstaris en Bruselo. La ĝenerala sekretariejo de la Parlamento, ĵus naskita, same kiel la Justica Kortumo de Eŭropaj Komunumoj iris al la urbo Luksemburgo.
Estas vigla disputo pri la disdono inter tri urboj (Bruselo, Luksemburgo kaj Strasburgo) de la konstruaĵoj de la Eŭropa Parlamento. Efektive iuj opinias, ke estus preferinde havi ununuran urbon loĝantan la parlamenton, sed neniu el la tri urboj aŭ iu el la tri landoj volas rezigni sian parton de la institucio, ĉiu prezentante diversajn argumentojn kaj raportojn.
Debatoj
Interpretado dum parlamenta sesio (novembro 2019)
Eŭropa Parlamento ne uzas unu lingvon de debatoj. Lingva kaj kultura diverseco estas unu el la plej grandaj fortoj de EU, ĝi estas kernvaloro kiu estas teksita en la Traktatoj establante EU[12].
Debatoj de EP okazas samtempe en ĉiuj oficialaj lingvoj de Eŭropa Unio - ĉiu deputito diras en sia hejmlanda lingvo kaj ĝia parolado estas kurante tradukata al ĉiuj aliaj lingvoj. Nune debatoj estas tradukataj ankaŭ al lingvoj de ĉiuj asociataj ŝtatoj (moldava kaj turka), ĉar reprezentantoj de parlamentoj de asociataj ŝtatoj rajtas pasive partopreni en ĉiaj debatoj.
Parto de laboro de la parlamento okazas dum la debatoj ĉe la adekvataj komisionoj kiu preparas konkludojn kaj aktojn pri kiuj deputitoj voĉdonas poste dum sesioj.
Ĉiujn sesiojn alvokas la prezidanto.
Plenaj sesioj daŭras kutime unu semajno en monato kaj okazas en Strasburgo, tamen povas okazi ankaŭ dutagaj sesioj en Bruselo. Laŭ bezono prezidanto alvokas ankaŭ eksterordinarajn sesiojn.
Dum la oficperiodo en EP 2014-2019 membris ankaŭ la iam aktiveta Esperanto-parolanto, Reinhard Bütikofer (Verduloj/AVE, DE), kiu estas eksa kunprezidanto de la germana partioBündnis 90/Die Grünen. Ankaŭ kelkaj aliaj eksaj aŭ nunaj MEP-oj lernis Esperanton junaĝe.
De tempo al tempo okazas diskuto pri la rolo de Esperanto en Eŭropa Unio kaj ĝia parlamento.
„ Kompreneble mi jam ofte pripensis la temon de pli facila komunikado ene de la Eŭropa Unio kaj principe mi favoras komunan lingvon por Eŭropo. Jam nun la peno por interna komunikado estas ege granda kaj ĉiu plia membro tion eĉ pli grandigas. Volonte mi pretas subteni la enkondukon de Esperanto ene de la Eŭropa Unio. ”
Premioj
Ĉiujare la Eŭropa Parlamento donas kvar premiojn al individuoj aŭ organizaĵoj, kiuj distingiĝis en la kampo de homaj rajtoj, junularo, kino aŭ eŭropa civitaneco:
Saĥarov-Premio (defendo de homaj rajtoj kaj fundamentaj liberecoj)
↑Corinne Gobin, « L'Union européenne, la recomposition conservatrice », en Tony Andréani kaj Michel Vakaloulis (dir), Refaire la politique, Parizo, Syllepse, 2002, p. 103-116
↑Paul Magnette, Le régime politique de l'Union européenne, Parizo, Presses de Sciences Po, 2003, 286 p.
↑Pascal Delwit, Erol Külahci et Cédric Van de Walle, Les fédérations européennes de partis. Organisation et influence, Bruselo, Éditions de l'Université de Bruxelles, 2001
Disambiguazione – Se stai cercando altri significati, vedi Auckland (disambigua). Aucklandarea urbana(EN) City of Auckland(MI) Tāmaki-makau-rau Auckland – VedutaSkyline di Auckland LocalizzazioneStato Nuova Zelanda RegioneAuckland Autorità territorialeAuckland AmministrazioneSindacoWayne Brown (Partito Nazionale della Nuova Zelanda) dal 20-10-2022 TerritorioCoordinate36°50′40.06″S 174°45′49.11″E / 36.844461°S 174.763641°E-36.844461; 174.7636...
John BoormanJohn Boorman pada tahun 2005Suami/istriChristel KrusePenghargaanPrix de la mise en scène1970 Leo the Last1998 The General John Boorman (lahir 18 Januari 1933) merupakan seorang sutradara berkebangsaan Inggris yang menjadi yang terkenal saat membuat film utamanya seperti Point Blank, Deliverance, Excalibur, Hope and Glory, The General dan Zardoz. Dia berkarier di dunia film sejak tahun 1965. Filmografi Catch Us If You Can (1965) Point Blank (1967) Hell In The Pacific (1968) Leo T...
Furfural Nama Nama IUPAC Furan-2-carbaldehyde Nama lain furfural, furan-2-carboxaldehyde, fural, furfuraldehyde, 2-furaldehyde, pyromucic aldehyde Penanda Nomor CAS 98-01-1 Y Model 3D (JSmol) Gambar interaktif 3DMet {{{3DMet}}} ChEMBL ChEMBL189362 Y ChemSpider 13863629 Y Nomor EC KEGG C14279 Y PubChem CID 7362 Nomor RTECS {{{value}}} UNII DJ1HGI319P Y CompTox Dashboard (EPA) DTXSID1020647 InChI InChI=1S/C5H4O2/c6-4-5-2-1-3-7-5/h1-4H YKey: HYBBIBNJHNGZAN-UHF...
Artikel ini perlu dikembangkan dari artikel terkait di Wikipedia bahasa Inggris. (Juli 2023) klik [tampil] untuk melihat petunjuk sebelum menerjemahkan. Lihat versi terjemahan mesin dari artikel bahasa Inggris. Terjemahan mesin Google adalah titik awal yang berguna untuk terjemahan, tapi penerjemah harus merevisi kesalahan yang diperlukan dan meyakinkan bahwa hasil terjemahan tersebut akurat, bukan hanya salin-tempel teks hasil terjemahan mesin ke dalam Wikipedia bahasa Indonesia. Jangan...
العلاقات الأسترالية الفنلندية أستراليا فنلندا أستراليا فنلندا تعديل مصدري - تعديل العلاقات الأسترالية الفنلندية هي العلاقات الثنائية التي تجمع بين أستراليا وفنلندا.[1][2][3][4][5] مقارنة بين البلدين هذه مقارنة عامة ومرجعية للدولتين: وجه ...
Monastère de Hilandar Présentation Culte Église orthodoxe serbe[Passage contradictoire] Type Monastère Début de la construction 1198 Site web www.hilandar.org Géographie Pays Grèce République autonome Mont-Athos Coordonnées 40° 20′ 27″ nord, 24° 07′ 16″ est Géolocalisation sur la carte : Grèce Géolocalisation sur la carte : communauté monastique du mont Athos modifier Le monastère de Hilandar ou Chilandari ou Chilandar (en...
Airline of the United Kingdom Not to be confused with Virgin America or Virgin Australia. Virgin Atlantic Airways Limited Virgin Atlantic International Limited IATA ICAO Callsign VS VIR VIRGIN[1] Commenced operations22 June 1984; 39 years ago (1984-06-22)AOC #534 (VAA Ltd)2435 (VAI Ltd)HubsLondon–HeathrowManchesterFrequent-flyer programFlying ClubAllianceSkyTeamFleet size41Destinations32Parent companyVirgin Atlantic Limited (owned 51% by Virgin Group, 49% by D...
Pour les articles homonymes, voir Constantine. Cet article concerne la ville moderne de Constantine. Pour la ville originelle à l'époque antique, voir Cirta. Ne doit pas être confondu avec Djasr Kasentina. Constantine De haut en bas et de gauche à droite : le pont de Sidi Rached ; la gare et la statue de Constantin Ier, le palais Ahmed Bey ; la mosquée Émir Abdelkader, la passerelle Mellah-Slimane avec la Medersa ; le pont de Sidi M'Cid, les ruines de Tiddis...
Keseluruhan atau sebagian dari artikel ini membutuhkan perhatian dari ahli subyek terkait. Jika Anda adalah ahli yang dapat membantu, silakan membantu perbaiki kualitas artikel ini. Pubertas adalah proses perubahan fisik saat tubuh anak berubah menjadi tubuh dewasa (datang dewasa) yang mampu melakukan reproduksi seksual. Proses ini dimulai dengan sinyal hormonal dari otak ke gonad: ovarium pada anak perempuan, testis pada anak laki-laki. Menanggapi sinyal tersebut, gonad memproduksi hormon ya...
Testimone d'accusaTyrone Power in una scena del filmTitolo originaleWitness for the Prosecution Lingua originaleinglese, tedesco Paese di produzioneStati Uniti d'America Anno1957 Durata116 min Dati tecniciB/Nrapporto: 1,66:1 Generegiallo, thriller RegiaBilly Wilder SoggettoAgatha Christie (racconto) SceneggiaturaBilly Wilder ProduttoreArthur Hornblow Jr. Produttore esecutivoEdward Small (non accreditato) Casa di produzioneEdward Small Productions Distribuzione in italianoDEAR FotografiaRu...
Повітряно-космічні сили Франції Armée de l'air et de l'espace На службі 2 липня, 1934; 89 років тому (1934-07-02)Країна ФранціяТип Повітряні та космічні силиРоль Повітряна та космічна війнаЧисельність 40,500 особового складу (2021)520 повітряних суден41 супутниківУ складі Збройні ...
English footballer (born 1988) For the Australian Paralympian, see Gary Hooper (Paralympian). Gary Hooper Hooper playing for Celtic in 2010Personal informationFull name Gary Hooper[1]Date of birth (1988-01-26) 26 January 1988 (age 36)Place of birth Harlow, EnglandHeight 5 ft 9 in (1.75 m)[2]Position(s) ForwardYouth career1995–2002 Tottenham Hotspur2002–2003 Maldon Town2003 Grays AthleticSenior career*Years Team Apps (Gls)2003–2006 Grays Athletic 69 (2...
Donald Edmond Wahlberg, Jr. (lahir 17 Agustus 1969) merupakan seorang pemeran, penyanyi, dan produser berkebangsaan Amerika Serikat. Dia adalah anggota dari grup musik New Kids on the Block. Dia menjadi terkenal saat bermain di film utamanya separti Saw IV dan mini serial HBO, Band of Brothers. Dia berkarier di dunia film sejak tahun 1996. Ia juga mempunyai adik yang aktif di dunia hiburan yaitu Mark Wahlberg. Filmografi Bullet (1996) as Big Balls (street name) Ransom (1996) as Cubby Barnes B...
11th governor of Washington Clarence Martin redirects here. For other uses, see Clarence Martin (disambiguation). Clarence D. Martin11th Governor of WashingtonIn officeJanuary 11, 1933 – January 15, 1941LieutenantVictor A. MeyersPreceded byRoland H. HartleySucceeded byArthur B. LanglieMember of the Washington House of Representativesfrom the 5th districtIn officeFebruary 28, 1944 – January 8, 1945Preceded byDonald B. MillerSucceeded byGeorge H. Johnston1st Ma...
Bilateral relationsCanadian-French relations Canada France Diplomatic missionEmbassy of Canada, ParisEmbassy of France, Ottawa The diplomatic relations between Canada and the French Republic are friendly, the importance of which centres on the history of French immigration to Canada. Canadians of French heritage make up the majority of native speakers of French in Canada, who in turn account for about 22 percent of the country's total population. The small French Territorial Collectivity of S...
Bilateral relationsCzech–Indonesian relations Czech Republic Indonesia Diplomatic missionCzech Embassy, JakartaIndonesian Embassy, Prague Bilateral relationsCzechoslovakia–Indonesia relations Czechoslovakia Indonesia The Czech Republic and the Republic of Indonesia established diplomatic relations in 1950.[1] Both nations have agreed to forge ties to deepen relations, especially in the business and trade sector.[2] Indonesia has an embassy in Prague, while the Czech Republ...
مغالطة تأكيد النتيجة، أحيانا تُسمى خطأ العكس، أو مغالطة العكس، أو خلط الضرورة مع الكفاية، هي مغالطة رسمية تكون عن طريق أخذ عبارة شرطية حقيقية (مثل «إذا كانت المصابيح مكسورة، فستكون الغرفة مظلمة») والإستدلال على العكس بطريقة باطلة («الغرفة مظلمة، إذًا فالمصابيح مكسورة») م�...
Questa voce sugli argomenti calciatori togolesi e calciatori tedeschi è solo un abbozzo. Contribuisci a migliorarla secondo le convenzioni di Wikipedia. Segui i suggerimenti dei progetti di riferimento 1, 2. Khaled NareyNazionalità Togo Altezza180 cm Peso75 kg Calcio RuoloDifensore, centrocampista Squadra Al-Khaleej CarrieraGiovanili Bergisch Gladbach2010-2013 Bayer Leverkusen Squadre di club1 2013-2014 Bayer Leverkusen II36 (8)2014-2015 Borussia Dortmun...
.svg)
.jpg)
