Centra Instituto por Atomesplorado

Centra Instituto por Atomesplorado
esplora institucio
interregistara organizaĵo Redakti la valoron en Wikidata
Komenco 1956 vd
Geografia situo 56° 44′ 47″ N, 37° 11′ 22″ O (mapo)56.74638888888937.189444444444Koordinatoj: 56° 44′ 47″ N, 37° 11′ 22″ O (mapo)
Lando(j) RusioSovetunio vd
Sidejo Dubna
Centra Instituto por Atomesplorado (Moskva provinco)
Centra Instituto por Atomesplorado (Moskva provinco)
DEC
Lokigo de Moskva provinco en Rusio
Map
Centra Instituto por Atomesplorado
Fondinto(j) Georgij Florov vd
Posedatoj Nuclotron-based Ion Collider Facility (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Retejo Oficiala retejo
vdr

La Centra Instituto por AtomesploradoKuna Instituto por Atomfizika Esploro (angle Joint Institute for Nuclear Research, ruse Объединённый институт ядерных исследований), aŭ JINR laŭ la angla mallongigo) estas esplorcentro kies celo estas esplorado pri pezaj elementoj, tio estas al nuklea fiziko. Ĝi estas en Dubna (Moskva provinco), Rusio (110 km norde de Moskvo). Pro tio la urbo Dubna donas sian nomon al elemento 105, nome Dubnio.

La instituto partoprenis en la malkovro de la jenaj kemiaj elementoj de la perioda tabelo: ruterfordio (1964), dubnio (1967), seborgio (1974), flerovio (stabilinsulo, 1999), livermorio (2001), ununtrio (2004), ununpentio (2004), ununoktio (2006) kaj pli ĵuse la ununseptio (2010).[1]

Membroj

Tiu internacia centro de esplorado dediĉita al atomsciencoj disponas el partopreno de ĉirkaŭ 5 500 funkciuloj, 1 200 esploristoj inter kiuj 1 000 doktoroj de la deok ŝtatoj membroj (Armenio, Azerbajĝano, Belorusio, Bulgario, Ĉinio, Kubo, Ĉeĥio, Kartvelio, Kazaĥio, Moldavio, Mongolio, Nord-Koreio, Pollando, Rumanio, Rusio, Slovakio, Ukrainio , Uzbekio, Vjetnamio), same kiel kelkaj elstaraj kaj konataj sciencistoj de la UNESCO, la CERN, CLAF, Francio, Germanio, Italio kaj Usono.

Instalaĵoj kaj ekipaĵoj

La ĉefaj instrumentoj de esplorado estas superkonduktiva partikla akcelilo, nuklotrono (por partikloj de 7 elektronvoltoj de energio), tri izokroniaj ciklotronoj (120, 145 kaj 650 elektronvoltoj), fazotrono (680 elektronvoltoj) kaj sinkrofazotrono (4 elektronvoltoj).

Vidu ankaŭ

Notoj

  1. 2010, ref. en Phys. Rev. Lett. 194,142502